«Օրհնիր Տիրոջը, ով իմ անձ, և այն ամենը, որ իմ ներսում է` Նրա սուրբ անունը » (Սաղմոս 103:1):
Այս հայտնի սաղմոսի ամենահայտնի համարի հիման վրա ինչքան երգեր են գրվել ու երգվել դարերի ընթացքում: Այս անգամ կարդալիս նկատեցի որ մինչև հիմա ուշադրություն չեմ դարձրել մի բառի`ամենը:
Տիրոջ անունը պիտի փառաբանի իմ մեջ եղած ամեն բան: Իմ ներսում հնչող փառաբանության երգը չպետք է լինի մեներգ կամ զուգերգ, այլ խմբերգ: Պետք է իմ մեջ երգչախումբ լինի, որի մեջ պետք է ներգրավված լինեն ձայնս, սիրտս, միտքս, կամքս, զգացմունքներս, կյանքս, գործերս, եռանդս, փափագներս: Ու որպեսզի երգը հնչի կատարյալ ներդաշնակությամբ, պետք է լինի դիրիժոր ու բոլոր երգողները պետք է նրան հետևեն: Այդ դիրիժորը, որը ղեկավարում է Աստծուն ուղղված փառաբանության երգը, Աստծո Խոսքն է: Եթե փափագներս Աստծո Խոսքի համաձայն են ու գործերս համապատասխանում են Աստծո Խոսքին, սիրտս և միտքս լցված են Աստծո Խոսքով ու զգացմունքներս Աստծո Խոսքով են կենդանի, ուրեմն երգը կհնչի մաքուր և ներդաշնակ:
Իմ ներսում եղող երգչախումբ, օրհնիր Տիրոջ սուրբ Անունը:
