«Այն օրը նրանց երեք հազար հոգի ավելացավ» (Գործք 2:41).
Մեկ օրում, մեկ քարոզից հետո 3000 նորադարձ: Եվ նրանք իրոք դարձի եկան, մկրտվեցին Տեր Հիսուսի անունով Պետրոսի պատվերի համաձայն, սկսեցին իսկապես ապրել հոգևոր կյանքը, ոչ թե առաջ գնացին, քարոզիչից հետո կրկնեցին »մեղավորի աղոթքը» և շարունակեցին նախկին կյանքով ապրել: Այդպիսի արթնությունը առայժմ միայն երազանք է: Ի՞նչն էր այդ զարմանալի արթնության գաղտնիքը: Զվարճալի ծրագրերը, հզոր տեխնիկական սարքերը չէին, աշխարհիկներին նմանվող քրիստոնյաները չէին: Պետրոսը չասաց. «Եկեք համերգ կազմակերպենք, ժամանակակից երաժշտությամբ կգրավենք երիտասարդներին»: Գաղտնիքը Սուրբ Հոգու զորության մեջ էր, որով քարոզում էր առաքյալը: Իսկ Սուրբ Հոգին եկավ տասնօրյա աղոթաժողովներից հետո: Ուրեմն չպետք է մոռանամ անդադար աղոթքի կարևորության մասին: Ուզում եմ մեծ արթնություն տեսնել, բայց դրա համար ոչ թե պետք է երազել, այլ աղոթել և ամեն առիթ օգտագործել Հիսուսի մասին վկայելու համար: Ես ուզում եմ Տիրոջս մասին վկայել թե կյանքով, թե խոսքով:
пятница, 6 ноября 2009 г.
вторник, 15 сентября 2009 г.
Վշտացած երգելով
«Բայց ես աղքատ եմ ու վշտով լի...»:
«Աստծո անունն եմ փառաբանելու երգով ու մեծարելու եմ Նրան գոհություն տալով» (Սաղմոս 69:29.30):
Դժվար է պատկերացնել, որ առաջին և երկրորդ նախադասություններն ասողը նույն մարդն է և երկուսն էլ ասում է ոչ թե տարբեր ժամանակներում, այլ անմիջապես մեկը մյուսից հետո: «Վշտով լի եմ» ասելուց անմիջապես հետո երգում է ու գոհանում: Վշտով լի ու երգելիս... Նեղությունների ու դժվարությունների մեջ պիտի ճիշտ որոշում ընդունեմ՝ փառաբանություն երգել: Եթե կարողանում եմ սաղմոսերգուի առաջին խոսքերը հաճախ ասել, ուրեմն պիտի կարողանամ հաջորդ խոսքերն էլ կրկնել ու ինձ համար սկզբունք դարձնել. ինչքան էլ նեղությունները շատ լինեն, պետք է ոչ թե տրտնջամ, այլ երգեմ ու գոհանամ:
«Աստծո անունն եմ փառաբանելու երգով ու մեծարելու եմ Նրան գոհություն տալով» (Սաղմոս 69:29.30):
Դժվար է պատկերացնել, որ առաջին և երկրորդ նախադասություններն ասողը նույն մարդն է և երկուսն էլ ասում է ոչ թե տարբեր ժամանակներում, այլ անմիջապես մեկը մյուսից հետո: «Վշտով լի եմ» ասելուց անմիջապես հետո երգում է ու գոհանում: Վշտով լի ու երգելիս... Նեղությունների ու դժվարությունների մեջ պիտի ճիշտ որոշում ընդունեմ՝ փառաբանություն երգել: Եթե կարողանում եմ սաղմոսերգուի առաջին խոսքերը հաճախ ասել, ուրեմն պիտի կարողանամ հաջորդ խոսքերն էլ կրկնել ու ինձ համար սկզբունք դարձնել. ինչքան էլ նեղությունները շատ լինեն, պետք է ոչ թե տրտնջամ, այլ երգեմ ու գոհանամ:
понедельник, 31 августа 2009 г.
Ցավալի է
«... որոնց պատճառով Ճշմարտության ճանապարհը պիտի հայհոյվի» (2 Պետր.2:2):
Ցավոք սրտի երևի չկա մի հավատացյալ, որ իր անհավատ ծանոթներից լսած չլինի այս խոսքերը. «Սա՞ է ձեր հավատացյալը: Գիտե՞ս, թե ինչեր է անում«, կամ «Ո՞նց ես ասում, որ Այսինչը հոգևոր է. հոգևորներն էդպիսի բաներ անու՞մ են» և այլն: Շատ են սուտ «ազատություն» քարոզողները, որոնք սովորեցնում եմ, թե սուրբ կյանքը անհրաժեշտ չի, կարևոր չի, թե ինչպես ես ապրում, որովհետև Աստված միայն սրտին է նայում: Հենց նրանց պատճառով է հայհոյվում Ճշմարտության ճանապարհը:
Ինձ համար կարևորն այն է, որ մինչև վերջ ապրեմ այնպիսի կյանքով, որ մինչև Տիրոջս վերադարձը շարունակեմ լսել այսպիսի խոսքեր. «Հավատացյա՞լ ես... հա, երևում է»: Ես ուզում եմ, որ կյանքս ոչ թե հայհոյություն բերի Ճշմարտության ճանապարհին, այլ փառք բերի իմ Տեր Հիսուսին:
Ցավոք սրտի երևի չկա մի հավատացյալ, որ իր անհավատ ծանոթներից լսած չլինի այս խոսքերը. «Սա՞ է ձեր հավատացյալը: Գիտե՞ս, թե ինչեր է անում«, կամ «Ո՞նց ես ասում, որ Այսինչը հոգևոր է. հոգևորներն էդպիսի բաներ անու՞մ են» և այլն: Շատ են սուտ «ազատություն» քարոզողները, որոնք սովորեցնում եմ, թե սուրբ կյանքը անհրաժեշտ չի, կարևոր չի, թե ինչպես ես ապրում, որովհետև Աստված միայն սրտին է նայում: Հենց նրանց պատճառով է հայհոյվում Ճշմարտության ճանապարհը:
Ինձ համար կարևորն այն է, որ մինչև վերջ ապրեմ այնպիսի կյանքով, որ մինչև Տիրոջս վերադարձը շարունակեմ լսել այսպիսի խոսքեր. «Հավատացյա՞լ ես... հա, երևում է»: Ես ուզում եմ, որ կյանքս ոչ թե հայհոյություն բերի Ճշմարտության ճանապարհին, այլ փառք բերի իմ Տեր Հիսուսին:
понедельник, 20 июля 2009 г.
Ի՞նչ կլիներ, եթե...
Ի՞նչ կլիներ, եթե Աստված ժամանակ չհատկացներ մեզ օրհնելու համար այսօր այն պատճառով, որ մենք ժամանակ չհատկացրինք Նրան շնորհակալություն հայտնելու երեկ:
Ի՞նչ կլիներ, եթե Աստված դադարեր մեզ առաջնորդելուց այսօր այն պատճառով, որ չհետևեցինք Նրան երեկ:
Ի՞նչ կլիներ, եթե չտեսնեինք բացված ծաղիկները այն պատճառով, որ տրտնջացինք, երբ Աստված անձրև ուղարկեց:
Ի՞նչ կլիներ, եթե Աստված վաղը վերցներ մեզանից Աստվածաշունչը այն պատճառով, որ չկարդացինք այն երեկ:
Ի՞նչ կլիներ, եթե Աստված մեզանից վերցներ Պատգամը այն պատճաով, որ չլսեցինք պատգամաբերին երեկ:
Ի՞նչ կլիներ, եթե եկեղեցու դուռը փակվեր մեր առաջ այն պատճառով, որ չբացեցինք մեր սրտի դուռը:
Ի՞նչ կլիներ, եթե Աստված դադարեր մեզ սիրելուց և մեզ համար հոգ տանելուց այն պատճառով, որ չենք սիրում ուրիշներին և հոգ չենք տանում նրանց համար:
Ի՞նչ կլիներ, եթե Աստված չպատասխաներ մեր աղոթքներին այն պատճառով, որ մենք չենք պատասխանում Իրեն ծառայելու կոչին:
Ի՞նչ կլիներ, եթե Աստված հոգար մեր կարիքները ճիշտ այնպես, ինչպես հնազանդվում ենք Նրան:
Ի՞նչ կլիներ, եթե Աստված դադարեր մեզ առաջնորդելուց այսօր այն պատճառով, որ չհետևեցինք Նրան երեկ:
Ի՞նչ կլիներ, եթե չտեսնեինք բացված ծաղիկները այն պատճառով, որ տրտնջացինք, երբ Աստված անձրև ուղարկեց:
Ի՞նչ կլիներ, եթե Աստված վաղը վերցներ մեզանից Աստվածաշունչը այն պատճառով, որ չկարդացինք այն երեկ:
Ի՞նչ կլիներ, եթե Աստված մեզանից վերցներ Պատգամը այն պատճաով, որ չլսեցինք պատգամաբերին երեկ:
Ի՞նչ կլիներ, եթե եկեղեցու դուռը փակվեր մեր առաջ այն պատճառով, որ չբացեցինք մեր սրտի դուռը:
Ի՞նչ կլիներ, եթե Աստված դադարեր մեզ սիրելուց և մեզ համար հոգ տանելուց այն պատճառով, որ չենք սիրում ուրիշներին և հոգ չենք տանում նրանց համար:
Ի՞նչ կլիներ, եթե Աստված չպատասխաներ մեր աղոթքներին այն պատճառով, որ մենք չենք պատասխանում Իրեն ծառայելու կոչին:
Ի՞նչ կլիներ, եթե Աստված հոգար մեր կարիքները ճիշտ այնպես, ինչպես հնազանդվում ենք Նրան:
Հեղինակն անհայտ է
Անգլերենից թարգմանեց Հռիփսիմե Մկրտչյանը
Անգլերենից թարգմանեց Հռիփսիմե Մկրտչյանը
среда, 15 июля 2009 г.
Գնահատիր ժամանակը
Հասկանալու համար մեկ տարվա արժեքը, հարցրու այն ուսանողին , որը չի կարողացել հանձնել ավարտական քննությունը:
Հասկանալու համար մեկ ամսվա արժեքը, հարցրու այն մորը, ում երեխան վաղաժամ է ծնվել:
Հասկանալու համար մեկ շաբաթվա արժեքը, հարցրու շաբաթաթերթի խմբագրին:
Հասկանալու համար մեկ ժամի արժեքը, հարցրու հանդիպմանը սպասող սիրահարներին:
Հասկանալու համար մեկ րոպեի արժեքը, հարցրու նրան, ով ուշացել է գնացքից, ավտոբուսից կամ ինքնաթիռից:
Հասկանալու համար մեկ վայրկյանի արժեքը, հարցրու վթարից փրկված մարդուն:
Հասկանալու համար մեկ միլիվայրկանի արժեքը, հարցրու նրան, ով Օլիմպիական խաղերում արծաթե մեդալ է շահել:
Ժամանակը ոչ ոքի չի սպասում: Գնահատիր քո ունեցած ամեն րոպեն:
Հասկանալու համար մեկ ամսվա արժեքը, հարցրու այն մորը, ում երեխան վաղաժամ է ծնվել:
Հասկանալու համար մեկ շաբաթվա արժեքը, հարցրու շաբաթաթերթի խմբագրին:
Հասկանալու համար մեկ ժամի արժեքը, հարցրու հանդիպմանը սպասող սիրահարներին:
Հասկանալու համար մեկ րոպեի արժեքը, հարցրու նրան, ով ուշացել է գնացքից, ավտոբուսից կամ ինքնաթիռից:
Հասկանալու համար մեկ վայրկյանի արժեքը, հարցրու վթարից փրկված մարդուն:
Հասկանալու համար մեկ միլիվայրկանի արժեքը, հարցրու նրան, ով Օլիմպիական խաղերում արծաթե մեդալ է շահել:
Ժամանակը ոչ ոքի չի սպասում: Գնահատիր քո ունեցած ամեն րոպեն:
Ջեյմս Մերիթ
Անգլերենից թարգմանեց Հռիփսիմե Մկրտչյանը
Անգլերենից թարգմանեց Հռիփսիմե Մկրտչյանը
вторник, 9 июня 2009 г.
Նրան հանձնեք բոլոր հոգսերը
«Նրան թողեք ձեր բոլոր հոգսերը, քանի որ Նա ձեր մասին հոգում է» (1 Պետր.5:7):
Այս սուրբգրային համարը անգիր գիտեմ, շատ անգամ կրկնել եմ, ուրիշներին էլ՝ հիշեցրել այն: Բայց հերթական անգամ Սուրբ Գիրքը կարդալիս այստեղ ուշադրությունս գրավեց մի բառ՝ «բոլոր»: Աստծո Խոսքը չի ասում, որ Աստծուն պիտի հանձնենք մեր հոգսերի մեծ մասը կամ կեսը, այլ բոլոր հոգսերը: Իսկ ես սովորություն ունեմ հոգսերը «տեսակավորելու»՝ մի քանիսը հանձնում եմ Հիսուսին, մնացածներով ինքս եմ փորձում զբաղվել, կամ մտածում եմ, թե դժվար խնդիրները Տիրոջ համար են, հեշտերը ինքս էլ կարող եմ լուծել: Մինչդեռ համաձայն այս համարի՝ Իրեն պիտի հանձնեմ բոլոր հոգսերս առանց բացառության: Նա բարի է, ուրեմն ուզում է իմ խնդիրները լուծել, Նա Ամենակարող է, ուրեմն կարող է դրանք լուծել, Նա իմաստուն է, ուրեմն գիտի դրանց լուծման լավագույն եղանակը: Իսկ ես ի՞նչ անեմ: Վստահեմ Նրան, հավատամ, որ Նա կանի շատ ավելին, քան խնդրում եմ կամ նույնիսկ մտածում (Եփես.3:20):
понедельник, 8 июня 2009 г.
Աղանդի առաջնո՞րդ
«Մենք այս մարդուն գտանք, որ ապականիչ ու խռովարար է բոլոր հրեաների համար, որ ամբողջ աշխարհում կան և նազովրեցիների աղանդի առաջնորդն է» (Գործք 24:5):
Պատմությունը միշտ կրկնվում է: Մարդիկ, որոնք Աստծո Խոսքից նույնքան հեռու են, որքան երկիրը՝ երկնքից, աղանդավոր են անվանում նրանց, ովքեր մարդկանց ուսմունքին հետևելու փոխարեն հետևում են Աստծո Խոսքին: Այդպես է եղել նորկտակարանյան եկեղեցու ծառայության սկզբում, այդպես է նաև հիմա, երբ ավարտին է մոտենում Շնորհքի ժամանակաշրջանը: Ո՞վ է վերոհիշյալ սուրբգրային համարի «աղանդի առաջնորդը»: Սուրբ Գիրքը կարդացողները գիտեն, որ ճարտարախոս մի կրոնավոր՝այն ժամանակվա իշխող կրոնի ներկայացուցիչներից մեկը, այդպես անվանեց Աստծո կողմից ուղարկված, Նոր Կտակարանի մեծ մասը գրած Պողոս առաքյալին, ով աշխարհով մեկ քարոզեց Քրիստոսի Ավետարանը: Դրա համար ուզում եմ դիմել նրանց, ովքեր Աստծո Խոսքին են հավատում և պարզապես քրիստոնյա են, ոչ թե ինչ-որ ..... ական: Դուք, որ հետևում եք «աղանդի առաջնորդ» անվանված Քրիստոսի առաքյալի ուսմունքին, մի զարմացեք, երբ ձեզ աղանդավոր են անվանում: Եթե աղանդի առաջնորդ է Քրիստոսի առաքյալը, ուրեմն Քրիստոսի հետևորդներն էլ պիտի «աղանդավոր» համարվեն: Շատերը զարմանում և անհավանական են համարում, երբ ասում եմ, որ պարզապես քրիստոնյա եմ, և մեր եկեղեցին որևէ ուղղության չի պատկանում, որևէ անուն չունի, երբ «մեր եկեղեցին այսպես է ասում» ասելու փոխարեն ասում եմ .«Սուրբ Գիրքն այսպես է ասում»: Նման դեպքերում միշտ հետաքրքրվում եմ, թե ինչ անուն է ունեցել, օրինակ, Կորնթոսում գտնվող եկեղեցին, կամ ինչ ուղղության առաջնորդ էր Պողոս առաքյալը, կամ որ եկեղեցուց էր Տիմոթեոսը՝ լուսավորչակա՞ն, կաթոլի՞կ, մկրտակա՞ն, հոգեգալստակա՞ն... Իսկ Ակյուղասի ու Պրիսկիղայի տանը հավաքվող եկեղեցին ո՞ր հարանվանությանն էր պատկանում: Քննեք Նոր Կտակարանի 27 գրքերը և ցույց տվեք, թե երբ և որտեղ Տերը պատվիրեց կրոնական ուղղություն հիմնել և եկեղեցին վերածել կազմակերպության: Իշխող կրոնի կողմից «աղանդի առաջնորդ» համարվող Պողոս առաքյալը պարզապես քրիստոնյա էր և առաջնորդում էր ոչ թե որևէ .... ական եկեղեցի, այլ Քրիստոսի Եկեղեցին: «Աղանդը իշխող եկեղեցու ուսմունքից շեղվող կրոնական ուսմունքն է»: Իսկ ի՞նչ է կոչվում Քրիստոսի ողջամիտ վարդապետությունից շեղվող, Աստվածաշնչի 66 գրքերում չնշված ուսմունքներ քարոզող, ինքնահնար, ոչ սուրբգրային սովորույթներ ունեցող «եկեղեցին»: Քրիստոսի երկրային կյանքի ժամանակ ո՞րն էր իշխող կրոնական դավանանքը: Փարիսեցիությունը: Ովքե՞ր սպանեցին Հակոբոսին, բանտարկեցին Պետրոսին, սարսափում էին, երբ Քրիստոսի Անունով քարոզում և գործում էին: Դարձյալ իշխող կրոնի ներկայացուցիչները: Իսկ նրանց չհետևողները բնականաբար կոչվում էին «աղանդավոր»: Բայց նրանք համարձակություն ունեին ասելու. «Առավել Աստծուն է պետք հնազանդվել քան մարդկանց» (Գործք 5:29): Սիրելիներ, աղոթում եմ, որ դուք էլ կարողանաք նույնն ասել, որ Աստծո Խոսքը լինի ձեզ համար միակ Հեղինակությունը: Իսկ նրանց, ովքեր իմ բլոգում կրոնական քարոզչություն են փնտրում, պետք է հիասթափեցնեմ. այս բլոգը որևէ կրոնական ուղղության քարոզչության համար չի ստեղծված, այլ Աստծո փառքի և Իր զավակների հոգևոր շինության համար: Իմ բանաստեղծություններում չեն քարոզվում հարանվանական ուսմունքներ, այլ դրանք քաջալերում են Աստծո Խոսքը սիրողներին, հատկապես երիտասարդներին, որոնք իրենց կյանքը Տիրոջն են նվիրել: Ես կարող եմ սաղմոսերգուի հետ կրկնել. «Շարադրածս Թագավորի համար է» (Սաղմոս 45:1):
Պատմությունը միշտ կրկնվում է: Մարդիկ, որոնք Աստծո Խոսքից նույնքան հեռու են, որքան երկիրը՝ երկնքից, աղանդավոր են անվանում նրանց, ովքեր մարդկանց ուսմունքին հետևելու փոխարեն հետևում են Աստծո Խոսքին: Այդպես է եղել նորկտակարանյան եկեղեցու ծառայության սկզբում, այդպես է նաև հիմա, երբ ավարտին է մոտենում Շնորհքի ժամանակաշրջանը: Ո՞վ է վերոհիշյալ սուրբգրային համարի «աղանդի առաջնորդը»: Սուրբ Գիրքը կարդացողները գիտեն, որ ճարտարախոս մի կրոնավոր՝այն ժամանակվա իշխող կրոնի ներկայացուցիչներից մեկը, այդպես անվանեց Աստծո կողմից ուղարկված, Նոր Կտակարանի մեծ մասը գրած Պողոս առաքյալին, ով աշխարհով մեկ քարոզեց Քրիստոսի Ավետարանը: Դրա համար ուզում եմ դիմել նրանց, ովքեր Աստծո Խոսքին են հավատում և պարզապես քրիստոնյա են, ոչ թե ինչ-որ ..... ական: Դուք, որ հետևում եք «աղանդի առաջնորդ» անվանված Քրիստոսի առաքյալի ուսմունքին, մի զարմացեք, երբ ձեզ աղանդավոր են անվանում: Եթե աղանդի առաջնորդ է Քրիստոսի առաքյալը, ուրեմն Քրիստոսի հետևորդներն էլ պիտի «աղանդավոր» համարվեն: Շատերը զարմանում և անհավանական են համարում, երբ ասում եմ, որ պարզապես քրիստոնյա եմ, և մեր եկեղեցին որևէ ուղղության չի պատկանում, որևէ անուն չունի, երբ «մեր եկեղեցին այսպես է ասում» ասելու փոխարեն ասում եմ .«Սուրբ Գիրքն այսպես է ասում»: Նման դեպքերում միշտ հետաքրքրվում եմ, թե ինչ անուն է ունեցել, օրինակ, Կորնթոսում գտնվող եկեղեցին, կամ ինչ ուղղության առաջնորդ էր Պողոս առաքյալը, կամ որ եկեղեցուց էր Տիմոթեոսը՝ լուսավորչակա՞ն, կաթոլի՞կ, մկրտակա՞ն, հոգեգալստակա՞ն... Իսկ Ակյուղասի ու Պրիսկիղայի տանը հավաքվող եկեղեցին ո՞ր հարանվանությանն էր պատկանում: Քննեք Նոր Կտակարանի 27 գրքերը և ցույց տվեք, թե երբ և որտեղ Տերը պատվիրեց կրոնական ուղղություն հիմնել և եկեղեցին վերածել կազմակերպության: Իշխող կրոնի կողմից «աղանդի առաջնորդ» համարվող Պողոս առաքյալը պարզապես քրիստոնյա էր և առաջնորդում էր ոչ թե որևէ .... ական եկեղեցի, այլ Քրիստոսի Եկեղեցին: «Աղանդը իշխող եկեղեցու ուսմունքից շեղվող կրոնական ուսմունքն է»: Իսկ ի՞նչ է կոչվում Քրիստոսի ողջամիտ վարդապետությունից շեղվող, Աստվածաշնչի 66 գրքերում չնշված ուսմունքներ քարոզող, ինքնահնար, ոչ սուրբգրային սովորույթներ ունեցող «եկեղեցին»: Քրիստոսի երկրային կյանքի ժամանակ ո՞րն էր իշխող կրոնական դավանանքը: Փարիսեցիությունը: Ովքե՞ր սպանեցին Հակոբոսին, բանտարկեցին Պետրոսին, սարսափում էին, երբ Քրիստոսի Անունով քարոզում և գործում էին: Դարձյալ իշխող կրոնի ներկայացուցիչները: Իսկ նրանց չհետևողները բնականաբար կոչվում էին «աղանդավոր»: Բայց նրանք համարձակություն ունեին ասելու. «Առավել Աստծուն է պետք հնազանդվել քան մարդկանց» (Գործք 5:29): Սիրելիներ, աղոթում եմ, որ դուք էլ կարողանաք նույնն ասել, որ Աստծո Խոսքը լինի ձեզ համար միակ Հեղինակությունը: Իսկ նրանց, ովքեր իմ բլոգում կրոնական քարոզչություն են փնտրում, պետք է հիասթափեցնեմ. այս բլոգը որևէ կրոնական ուղղության քարոզչության համար չի ստեղծված, այլ Աստծո փառքի և Իր զավակների հոգևոր շինության համար: Իմ բանաստեղծություններում չեն քարոզվում հարանվանական ուսմունքներ, այլ դրանք քաջալերում են Աստծո Խոսքը սիրողներին, հատկապես երիտասարդներին, որոնք իրենց կյանքը Տիրոջն են նվիրել: Ես կարող եմ սաղմոսերգուի հետ կրկնել. «Շարադրածս Թագավորի համար է» (Սաղմոս 45:1):
Քրիստոսի Եկեղեցու մի մասնիկ՝
Հռիփսիմե Մկրտչյան
Հռիփսիմե Մկրտչյան
понедельник, 1 июня 2009 г.
Արտասովոր Գրադարանը
Մի հրաշալի Գրադարան ունեմ.
Թագավորաց Թագավորից նվեր է ինձ տրվել,
Ուր որ գնամ, կարող եմ հետս տանել,
Ամեն ժամանակ կարող եմ դրանից օգտվել:
66 գիրք կա իմ գրադարանում,
Որոնք գրվել են հազարամյակների ընթացքում,
Ամեն հարցի պատասխանը կա այդ գրքերում,
Այդ զարմանահրաշ գրադարանը միշտ ինձ մոտ եմ պահում:
Գրադարանն ունի երկու մեծ դարակ,
Առաջին դարակում կա 39 գիրք՝
Թագավորի Օրենսգրքի հնգահատորյակը,
Հավաստի և գեղեցիկ պատմությունների 12 գրքեր,
Ընտիր պոեզիայի հինգ հատորները,
Ապագայի կանխատեսումով 17 գրքեր:
27 գիրք կա երկրորդ դարակում՝
Թագավորի արտասովոր կյանքի քառահատորյակը,
Մի գիրք էլ Նրա զավակների գործերի մասին,
Կան նաև 21 հրաշալի նամակներ,
Մի Գիրք էլ, որ պատմում է ճշգրիտ կերպով,
Թե ինչեր են լինելու շուտով:
Այս Գրադարանում ամեն բան կարող եմ գտնել՝
Ասույթներ իմաստուն, բարի խորհուրդներ,
Ամեն ինչի մասին տեղեկատու գրքեր,
Թագավորի պալատի վարվելակերպի կանոնները
Ու նաև ուղեցույց հայրենիքս գնալու:
Արտասովոր ու հրաշալի այս Գրադարանը
Դնում եմ սեղանիս վրա, պայուսակիս մեջ,
Իսկ գրքերում գրված խոսքերը դնում եմ
Դրանց համար նախատեսված պահեստում՝ սրտիս մեջ:
Հռիփսիմե Մկրտչյան
вторник, 26 мая 2009 г.
Օրհնվա՞ծ ես արդյոք
Եթե ունես գոնե մեկ Աստվածաշունչ, ուրեմն մեծապես օրհնված ես: Աշխարհի բնակչության 1/3-ը ոչ մի հատ չունի:
Եթե այսօր արթնացար ավելի առողջ, քան հիվանդ, ուրեմն ավելի օրհնված ես, քան այն մեկ միլիոն մարդիկ, որոնք չեն ապրի մինչև այս շաբաթվա վերջը:
Եթե երբեք չես ապրել պատերազմի սարսափը, բանտի մենությունը, սովամահության վտանգը, դու ավելի երջանիկ ես աշխարհում ապրող 500 միլիոն մարդուց:
Եթե կարող ես եկեղեցի գնալ առանց վախի, առանց մահվան սպառնալիքի, ձերբակալվելու վտանգի, դու ավելի երջանիկ ես, քան աշխարհում ապրող 3 բիլիոն մարդիկ:
Եթե հագիդ շոր ունես, սառնարանումդ՝ ուտելիք և տանիք՝ գլխիդ վերևում, ավելի հարուստ ես, քան աշխարհի բնակչության 75%-ը:
Եթե աղոթել ես երեկ և այսօր, ուրեմն դու այն հազվադեպ երջանիկներից ես, որոնք հավատում են, որ Աստված պատասխանում է աղոթքներին:
Եթե կարողացար կարդալ այս պատգամը, կրկնակի օրհնված ես. նախ որովհետև ինչ-որ մեկը մտածել է քո մասին, և հետո, ավելի երջանիկ ես աշխարհում ապրող 2 բիլիոն մարդկանցից, ովքեր ընդհանրապես կարդալ չգիտեն:
Եթե դու հավատում ես Հիսուսին որպես Աստծո Որդու և քո Փրկչի, դու օրհնված ես, որովհետև պատկանում ես աշխարհում ապրող մի աննշան փոքրամասնությանը:
Եթե այսօր արթնացար ավելի առողջ, քան հիվանդ, ուրեմն ավելի օրհնված ես, քան այն մեկ միլիոն մարդիկ, որոնք չեն ապրի մինչև այս շաբաթվա վերջը:
Եթե երբեք չես ապրել պատերազմի սարսափը, բանտի մենությունը, սովամահության վտանգը, դու ավելի երջանիկ ես աշխարհում ապրող 500 միլիոն մարդուց:
Եթե կարող ես եկեղեցի գնալ առանց վախի, առանց մահվան սպառնալիքի, ձերբակալվելու վտանգի, դու ավելի երջանիկ ես, քան աշխարհում ապրող 3 բիլիոն մարդիկ:
Եթե հագիդ շոր ունես, սառնարանումդ՝ ուտելիք և տանիք՝ գլխիդ վերևում, ավելի հարուստ ես, քան աշխարհի բնակչության 75%-ը:
Եթե աղոթել ես երեկ և այսօր, ուրեմն դու այն հազվադեպ երջանիկներից ես, որոնք հավատում են, որ Աստված պատասխանում է աղոթքներին:
Եթե կարողացար կարդալ այս պատգամը, կրկնակի օրհնված ես. նախ որովհետև ինչ-որ մեկը մտածել է քո մասին, և հետո, ավելի երջանիկ ես աշխարհում ապրող 2 բիլիոն մարդկանցից, ովքեր ընդհանրապես կարդալ չգիտեն:
Եթե դու հավատում ես Հիսուսին որպես Աստծո Որդու և քո Փրկչի, դու օրհնված ես, որովհետև պատկանում ես աշխարհում ապրող մի աննշան փոքրամասնությանը:
Անգլերենից թարգմանեց Հռիփսիմե Մկրտչյանը
Ձեր բոլոր հոգսերը Նրան հանձնեք
(1 Պետր.5:7):
Ինչ լավ է, սիրելի Հիսուս,
Որ չես պատվիրել Դու
Հոգսերս հանձնել որևէ մարդու,
Ինչ ուրախություն,
Որ ինձ համար ինքդ ես հոգ տանում,
Ինչ պատիվ, որ կարող եմ բերել հենց Քեզ
Հոգսերս ու խնդիրներս ամեն:
Քեզ, որ ունես ամեն իշխանություն
Ողջ երկրի վրա ու երկնքում (Մատթ.28:18,)
Որ անհնարը հնարավոր ես դարձնում (Մարկ.10:17),
Չեղած բանն արդեն կատարված համարում (Հռոմ.4:17):
Ուրեմն ունենալով այսպիսի առանձնաշնորհում,
Որ շատերը չունեն,
Ինչու՞ անհանգստանամ ու մտահոգվեմ,
Ինչքան տագնապներից զերծ կլինեի,
Եթե 1Պետր.5:7-ում գրվածը երբեք չմոռանայի:
Հռիփսիմե Մկրտչյան
понедельник, 25 мая 2009 г.
Հավատքի ասպարեզում վազել է պետք ոչ թե ... զբոսնել
Տե՛ր, Դու չես պատվիրել ասպարեզում զբոսնել,
Այլ վազել առանց առնելու դադար (1Կորնթ.9:24),
Կարո՞ղ եմ արդյոք վերջնագծին հասնել,
Առաջին մրցանակը կարո՞ղ եմ ստանալ:
Անընդհատ վազելուց մի՞թե չեմ թուլանա,
Չե՞ն լքի ուժերս կես ճանապարհին,
Ո՛չ, քանզի խոստացել ես ուժս նորոգել,
Եթե ապավինեմ Քեզ, երբեք չեմ հոգնի (Ես.40:31):
Հռիփսիմե Մկրտչյան
воскресенье, 17 мая 2009 г.
Զարթուցիչը չեմ անջատելու
«Հիմա ճիշտ ժամանակն է քնից զարթնելու» (Հռոմ.13:11)
Սա նախազգուշացում է ինձ համար. տեսնում եմ, որ մեր ժամանակներում թմրությունը նկատելի է շատ քրիստոնյաների մեջ (Փեսայի գալստից առաջ քնած են թե՛ իմաստուն, թե՛ հիմար կույսերը): Ինձ պատվիրված է արթնանալ, ոչ թե քննարկել, թե ինչու են ուրիշները քնած: Արթուն պետք է լինեմ մտքով, արթուն լինեմ աղոթքներում, որ թշնամին չմտնի Տիրոջ տաճարը և գողություն անի: Հիմա ճիշտ ժամանակն է քնից արթնանալու: Էվալդ Ֆրանկ եղբայրը գրել է իր շրջաբերական նամակներից մեկում. «Երբ լսում եք կեսգիշերային աղաղակը՝ արթնանալու կոչը, չպետք է շրջվեք մյուս կողքի վրա և շարունակեք քնել»: Մարմնավոր կյանքում հաճախ եմ այդպես արել. անջատել եմ հեռախոսի զարթուցիչը ու նորից քնել: Դա վատ է, բայց ավելի վատ է, եթե այդ անեմ հոգևոր կյանքում: Այժմ Սուրբ Գրքի «զարթուցիչը» հնչում է. չեմ անջատելու, ուզում եմ արթնանալ և կարգի բերել իմ ճրագը:
суббота, 2 мая 2009 г.
Կյանքս՝ Սաղմոսաց գիրք ու հիմա 55-րդ գլխում եմ
«Երանի թե աղավնու թևեր ունենայի...» (Սաղմոս 55:6):
Ուզում եմ, որ բոլոր խոսքերս լինեն սաղմոսներ, ու կյանքս լինի Սաղմոսաց գիրք, ուր Տերն է գրում ամեն գլուխն ու համարը: Եթե կյանքս Սաղմոսաց գիրքն է, ուրեմն ես հիմա 55-րդ գլխում եմ: Դավթի նման ասում եմ. «Երանի թե աղավնու թևեր ունենայի, որ թռչեի ու հանգիստ լինեի»: Ու՞ր փախչեմ, որտե՞ղ ապաստան գտնեմ սաստիկ փոթորիկներից: Ու սաղմոսերգուի հառաչանքն է դուրս գալիս իմ սրտից. «Թշնամին չի ինձ նախատողը, ու ինձ ատողը չէ հպարտացողը, այլ... դու՝ իմ բարեկամ ու իմ սրտակից. քեզ հետ քաղցր զրույցներ ենք ունեցել ու միասին Աստծո տուն ենք գնացել»: Ոչ, պետք չեն ինձ աղավնու թևեր, երկնային Աղավնին մխիթարություն ու խաղաղություն կբերի իմ սրտին, չեմ ուզում անապատ փախչել. անապատի փորձությանը հաղթողը հաղթություն կտա ինձ, Նա կթաքցնի ինձ Իր ներկայության մեջ: 55-րդ սաղմոսի հուսահատությունն ու ցավը ապրելուց հետո հիմա ժամանակն է կայացնելու վերջին համարում գրված որոշումը. «Սակայն ես Քեզ պիտի հուսամ»:
Ուզում եմ, որ բոլոր խոսքերս լինեն սաղմոսներ, ու կյանքս լինի Սաղմոսաց գիրք, ուր Տերն է գրում ամեն գլուխն ու համարը: Եթե կյանքս Սաղմոսաց գիրքն է, ուրեմն ես հիմա 55-րդ գլխում եմ: Դավթի նման ասում եմ. «Երանի թե աղավնու թևեր ունենայի, որ թռչեի ու հանգիստ լինեի»: Ու՞ր փախչեմ, որտե՞ղ ապաստան գտնեմ սաստիկ փոթորիկներից: Ու սաղմոսերգուի հառաչանքն է դուրս գալիս իմ սրտից. «Թշնամին չի ինձ նախատողը, ու ինձ ատողը չէ հպարտացողը, այլ... դու՝ իմ բարեկամ ու իմ սրտակից. քեզ հետ քաղցր զրույցներ ենք ունեցել ու միասին Աստծո տուն ենք գնացել»: Ոչ, պետք չեն ինձ աղավնու թևեր, երկնային Աղավնին մխիթարություն ու խաղաղություն կբերի իմ սրտին, չեմ ուզում անապատ փախչել. անապատի փորձությանը հաղթողը հաղթություն կտա ինձ, Նա կթաքցնի ինձ Իր ներկայության մեջ: 55-րդ սաղմոսի հուսահատությունն ու ցավը ապրելուց հետո հիմա ժամանակն է կայացնելու վերջին համարում գրված որոշումը. «Սակայն ես Քեզ պիտի հուսամ»:
пятница, 1 мая 2009 г.
Աստծո Խոսքը հիշելու համար լավ հիշողություն պետք չէ
(Սաղմոս 119:9-16)
Աստծո Խոսքը հիշելու համար
Պետք չէ լավ հիշողություն,
Իմանալու համար, թե ինչ է պետք
Նորից կանգ եմ առնում իմ սիրած սաղմոսում:
Սաղմոսերգուն Աստծո Խոսքը չի մոռանում,
Որովհետև այդ Խոսքը սրտի մեջ է պահում,
Այդ Խոսքերի մասին է անընդհատ պատմում,
Տիրոջ կանոնների շուրջ խորհրդածում,
Նրա հրամաններով է միշտ ուրախանում:
Ուզում եմ Աստծո Խոսքը իմ սրտում պահել,
Այդ Խոսքը թող միշտ շուրթերիս հնչի,
Այդ Խոսքի մասին անընդհատ մտածել,
Այդ Խոսքը մեծագույն ուրախությունս լինի:
Այդպես Նրա Խոսքերը երբեք չեմ մոռանա,
Եթե նույնիսկ ամենավատ հիշողությունն ունեմ,
Նրա կանոններից ես չեմ հեռանա.
Այդ Խոսքերը հավիտյան իմ սրտի ցնծությունն են:
Կարդալով իմ սիրած սաղմոսը՝ նորից եմ համոզվում.
Աստծո Խոսքը հիշելու համար պետք չէ լավ հիշողություն,
Պարզապես պետք է Աստծո Խոսքը սիրել,
Թանկագին գանձի պես սրտում թաքցնել:
Այդպես Նրա Խոսքերը երբեք չեմ մոռանա,
Եթե նույնիսկ ամենավատ հիշողությունն ունեմ,
Նրա կանոններից ես չեմ հեռանա.
Այդ Խոսքերը հավիտյան իմ սրտի ցնծությունն են:
Կարդալով իմ սիրած սաղմոսը՝ նորից եմ համոզվում.
Աստծո Խոսքը հիշելու համար պետք չէ լավ հիշողություն,
Պարզապես պետք է Աստծո Խոսքը սիրել,
Թանկագին գանձի պես սրտում թաքցնել:
Հռիփսիմե Մկրտչյան
вторник, 28 апреля 2009 г.
Իմ մասին չարություն են խորհում, ես կանոններիդ մասին եմ մտածում
(Սաղմոս 119:23,24)
Իշխանները նստում ու չարախոսում են ինձ,
Իսկ ես նստում եմ Քո Խոսքի առջև,
Իմ մասին նրանք չարություն են խորհում,
Կանոններիդ մասին եմ մտածում անվերջ:
Ոչ ոք կողքիս չէ բացի Քեզանից,
Քո կանոններն են ինձ խորհդրատու,
Թեև մոռացված լինեմ ամենից,
Միշտ պիտի հիշեմ Խոսքերդ կենսատու:
Իշխանները նստում ու չարախոսում են ինձ,
Իսկ ես նստում եմ Քո Խոսքի առջև,
Իմ մասին նրանք չարություն են խորհում,
Կանոններիդ մասին եմ մտածում անվերջ:
Ոչ ոք կողքիս չէ բացի Քեզանից,
Քո կանոններն են ինձ խորհդրատու,
Թեև մոռացված լինեմ ամենից,
Միշտ պիտի հիշեմ Խոսքերդ կենսատու:
Հռիփսիմե Մկրտչյան
воскресенье, 26 апреля 2009 г.
Առակաց 20:22՝ հիշված պատվերը և մոռացված խոստումը
«Չարութեան փոխարէնը պիտի հատուցանեմ», մի ըսէր, Տէրոջը սպասիր ու Անիկա քեզի պիտի օգնէ» (Առակաց 20:22)Թեև չեմ ասում, որ չարության փոխարեն պիտի հատուցեմ, այլ միշտ աղոթում եմ ինձ չարությամբ վերաբերվողների համար, այս հիշեցման կարիքը շատ ունեի, երբ Տերս անհատական պաշտամունքի ժամանակ ուշադրությունս հրավիրեց այս համարի վրա: Հատկապես կարիք ունեի հիշելու այս համարի երկրորդ մասը, որովհետև առաջինը չեմ մոռանում, թեև հաճախ շատ ջանքեր են պետք եղել, որ կատարեմ այդ պատվերը: Չարությանը չարությամբ պիտի չպատասխանեմ. սա հիշում եմ, մանավանդ որ Նոր Կտակարանում, հատկապես Լեռան քարոզում ու Պողոսի նամակներում հաճախ է հիշատակվում այդ պատվերը, բայց հաճախ եմ մոռանում խոստումը: Դա զարմանալի է, որովհետև հակված եմ ավելի շատ ուշադրություն դարձնելու խոստումներին ու պատվերները մոռանալու: Գոհանում եմ Տիրոջից, որ իմ տխրության պահին ուշադրությունս դարձրեց խոստումի վրա՝ Նա քեզ պիտի օգնի: Թագավորաց Թագավորը, տիեզերքի Արարիչն ու Տիրակալն է ինձ օգնելու, հոգ չէ, որ սիրելիներից շատերը կամ չեն ուզում օգնել կամ էլ չեն կարող: Իմ Տերը և՛ կարող է, և՛ ուզում է:
Երբ իմ հանդեպ չարություն են անում, ես
1. Մի բան պիտի չանեմ՝ չարությամբ պիտի չպատասխանեմ:
2. Մի բան էլ պիտի անեմ՝ Տիրոջը պիտի սպասեմ:
Ալելուիա, ինչ երջանկություն, որ երրորդ քայլը ես չեմ անելու, այլ Իմ Տերը՝ Նա ինձ օգնելու է: Նա ինձ կօգնի խաղաղությունս վերականգնել, ինձ ատողներին սիրել (իսկ դա հնարավոր չէ առանց Տիրոջ օգնության), կօգնի դիմանալ, կօգնի Իրեն հաճելի կյանքով ապրել և սպասել այն փառավոր օրվան, երբ Նա Ինքն է արցունքներս սրբելու:
суббота, 25 апреля 2009 г.
Կոտրած սրտով
(Սաղմոս 34:18)
Երբեմն կոտրած սրտով մտածում եմ ես,
Որ Դու, Տեր, հեռու ես ինձանից,
Բայց Քո Խոսքը ճիշտ հակառակն է ասում.
«Մոտ է Տերը սրտով կոտրածներին»:
Տեր, ոչ մի սխալ չկա Քո գրած գրքում,
Հավիտյան է մնում այն, ինչ գրված է,
Որքան, որ հաստատ է, որ սիրտս կոտրած է,
Նույնքան հաստատ է, որ ինձ մոտ ես Դու:
Երբեմն կոտրած սրտով մտածում եմ ես,
Որ Դու, Տեր, հեռու ես ինձանից,
Բայց Քո Խոսքը ճիշտ հակառակն է ասում.
«Մոտ է Տերը սրտով կոտրածներին»:
Տեր, ոչ մի սխալ չկա Քո գրած գրքում,
Հավիտյան է մնում այն, ինչ գրված է,
Որքան, որ հաստատ է, որ սիրտս կոտրած է,
Նույնքան հաստատ է, որ ինձ մոտ ես Դու:
Հռիփսիմե Մկրտչյան
пятница, 24 апреля 2009 г.
Աղոթքի առանձնաշնորհումը
Մի սքանչելի առանձնաշնորհում է ինձ տրված,
Արքային ամեն օր հանդիպելու պատիվ է ինձ շնորհված,
Ինձ երբեք չի ասում. «Զբաղված եմ, հետո արի»,
Երբեք հետ չի ուղարկում, ինձ համար միշտ ժամանակ ունի:
Նրա ընդունարանը բաց է ինձ համար
Շաբաթը յոթ օր, օրը քսանչորս ժամ,
Ուրախությամբ է Նա միշտ սպասում իմ գալուն,
Տիեզերքի Արարիչն ինձանից երբեք չի ձանձրանում:
Արքային ամեն օր հանդիպելու պատիվ է ինձ շնորհված,
Ինձ երբեք չի ասում. «Զբաղված եմ, հետո արի»,
Երբեք հետ չի ուղարկում, ինձ համար միշտ ժամանակ ունի:
Նրա ընդունարանը բաց է ինձ համար
Շաբաթը յոթ օր, օրը քսանչորս ժամ,
Ուրախությամբ է Նա միշտ սպասում իմ գալուն,
Տիեզերքի Արարիչն ինձանից երբեք չի ձանձրանում:
Հռիփսիմե Մկրտչյան
четверг, 23 апреля 2009 г.
Ուզում եմ մնալ ութերորդ գլխում
(Հռոմ.8:1)
Տեր, ես չեմ ուզում նորից հայտնվել
Հռոմեացիս յոթերորդ գլխում,
Թող այևս երբեք չասեմ.
«Ինչ խղճալի մարդ եմ ես»:
Քանզի օրենքը Քո Հոգու և Կյանքի
Ազատել է ինձ օրենքից մեղքի,
Եվ չկա այլևս դատապարտությունՆրանց համար, որ Քո Հոգով են քայլում.
Տեր, օգնիր ինձ մնալ ութերորդ գլխում:
Տեր, ես չեմ ուզում նորից հայտնվել
Հռոմեացիս յոթերորդ գլխում,
Թող այևս երբեք չասեմ.
«Ինչ խղճալի մարդ եմ ես»:
Քանզի օրենքը Քո Հոգու և Կյանքի
Ազատել է ինձ օրենքից մեղքի,
Եվ չկա այլևս դատապարտությունՆրանց համար, որ Քո Հոգով են քայլում.
Տեր, օգնիր ինձ մնալ ութերորդ գլխում:
Հռիփսիմե Մկրտչյան
среда, 22 апреля 2009 г.
Նորոգիր և բժշկիր
Հիսուս, իմ կյանքում նեղությունները բազում են,
Արցունքները հեղեղի պես են գալիս,
Բայց Քո պարգևած օրհնությունները
Եվ պատճառները, որոնք ժպիտ են բերում
Անհամեմատ ավելի շատ են:
Ատու՞մ են ինձ շատերը,
Այո՛, բայց սիրում ես Դու,
Ոմանք ինձ չեն հասկանում,
Բայց Դու իմ սիրտն ես քննում:
Փշրվել են հույսերս,
Բայց Քո գալստի երանելի հույսը ինձ հետ է միշտ,
Վիրավոր է սիրտս,
Բայց Դու իմ գթասիրտ Բժիշկն ես ընդմիշտ:
Կոտրած սրտիս բեկորները ցրվել են այս ու այն կողմ,
Բայց ոչ մեկը չի կորել:
Օգնիր դրանք հավաքել
Ու ձեռքերիդ մեջ դնել,
Բոլոր կտորները Քո սիրո սոսնձով սոսնձիր,
Խոսքիդ բալասանով սիրտս բժշկիր:
Արցունքները հեղեղի պես են գալիս,
Բայց Քո պարգևած օրհնությունները
Եվ պատճառները, որոնք ժպիտ են բերում
Անհամեմատ ավելի շատ են:
Ատու՞մ են ինձ շատերը,
Այո՛, բայց սիրում ես Դու,
Ոմանք ինձ չեն հասկանում,
Բայց Դու իմ սիրտն ես քննում:
Փշրվել են հույսերս,
Բայց Քո գալստի երանելի հույսը ինձ հետ է միշտ,
Վիրավոր է սիրտս,
Բայց Դու իմ գթասիրտ Բժիշկն ես ընդմիշտ:
Կոտրած սրտիս բեկորները ցրվել են այս ու այն կողմ,
Բայց ոչ մեկը չի կորել:
Օգնիր դրանք հավաքել
Ու ձեռքերիդ մեջ դնել,
Բոլոր կտորները Քո սիրո սոսնձով սոսնձիր,
Խոսքիդ բալասանով սիրտս բժշկիր:
Հռիփսիմե Մկրտչյան
пятница, 17 апреля 2009 г.
Սաղմոս 37:4-ի պատվիրանն ու խոստումը
Սաղմոս 37:4 համարում
Կա պատվիրան ու նաև խոստում.
Խոստումի մասին շատ եմ մտածում,
Իսկ պատվիրանը` հաճախ մոռանում:
Իմ բաժինը գիտեմ` պատվիրանը կատարելն է,
Իսկ խոստումներդ, Տեր, Դու միշտ ես կատարում:
Քեզնով պիտի ուրախանամ, Քեզնով ապրեմ բերկրանք,
Անուշ Խոսքերիդ մեջ պիտի գտնեմ հրճվանք,
Այնժամ կշնորհես փափագը սրտիս.
Քանզի սրտումս կմնա միայն մեկ փափագ,
Եվ դա կլինես հենց Դու, Հիսուս, իմ Միակ:
Կա պատվիրան ու նաև խոստում.
Խոստումի մասին շատ եմ մտածում,
Իսկ պատվիրանը` հաճախ մոռանում:
Իմ բաժինը գիտեմ` պատվիրանը կատարելն է,
Իսկ խոստումներդ, Տեր, Դու միշտ ես կատարում:
Քեզնով պիտի ուրախանամ, Քեզնով ապրեմ բերկրանք,
Անուշ Խոսքերիդ մեջ պիտի գտնեմ հրճվանք,
Այնժամ կշնորհես փափագը սրտիս.
Քանզի սրտումս կմնա միայն մեկ փափագ,
Եվ դա կլինես հենց Դու, Հիսուս, իմ Միակ:
Հռիփսիմե Մկրտչյան
Եղբայրասիրության մասին կարիք չկա՞ գրելու... երանի թեսաղոնիկեցիներին
«Բայց եղբայրասիրության մասին հարկ չկա ձեզ որևէ բան գրել. որովհետև դուք ինքներդ Աստծուց սովորել եք միմյանց սիրել» (1 Թես.4:8)
Նախանձելի վիճակ Թեսաղոնիկեի եկեղեցում: Նույնիսկ կարիք չկա եղբայրասիրության մասին գրել. նրանք դա Աստծուց են սովորել: Եվ հաջորդ համարում Պողոսն ասում է, որ նրանք դա ցույց են տալիս բոլորի հանդեպ: Ցավոք, հիմա երբեմն նույն տեղական եկեղեցու անդամները սեր չունեն նույնիսկ իրար հանդեպ, էլ ուր մնաց թե՝ բոլորի, ուրիշ եկեղեցիներում գտնվողների: Բայց Պողոսը նրանց հորդորում է էլ ավելի աճել դրա մեջ: Ուրեմն, երբեք հերիք չէ եղբայրասիրությունը, միշտ էլ աճելու տեղ կա: Տիրոջից գոհանում եմ, որ սիրում եմ Աստծո բոլոր զավակներին, բայց թեսաղոնիկեցիների նման կարիք ունեմ ավելի շատ սիրելու: Թեսաղոնիկեի եկեղեցուն ուղղված հաջորդ նամակում Պողոսն ասում է, որ նրանց հավատքը խիստ աճում է, սերը միմյանց հանդեպ՝ ավելանում 2 Թես. 1:3: Այդպիսին է հոգևոր առաջընթացը: Հավատքն ու սերը իրար հետ կապված եմ, միասին էլ աճում են: Երանի թեսաղոնիկեցիներին. տեսնես՝ ի՞նչն է նրանց արագ հոգևոր աճի գաղտնիքը: Գաղտնիքը չգիտեմ, բայց գիտեմ Նրա անունը, ով գիտի այդ, ճանաչում եմ Նրան, ով անպատասխան չի թողնի իմ աղոթքը, եթե ասեմ. «Տեր, ավելացրու իմ հավատքն ու սերը»:
Նախանձելի վիճակ Թեսաղոնիկեի եկեղեցում: Նույնիսկ կարիք չկա եղբայրասիրության մասին գրել. նրանք դա Աստծուց են սովորել: Եվ հաջորդ համարում Պողոսն ասում է, որ նրանք դա ցույց են տալիս բոլորի հանդեպ: Ցավոք, հիմա երբեմն նույն տեղական եկեղեցու անդամները սեր չունեն նույնիսկ իրար հանդեպ, էլ ուր մնաց թե՝ բոլորի, ուրիշ եկեղեցիներում գտնվողների: Բայց Պողոսը նրանց հորդորում է էլ ավելի աճել դրա մեջ: Ուրեմն, երբեք հերիք չէ եղբայրասիրությունը, միշտ էլ աճելու տեղ կա: Տիրոջից գոհանում եմ, որ սիրում եմ Աստծո բոլոր զավակներին, բայց թեսաղոնիկեցիների նման կարիք ունեմ ավելի շատ սիրելու: Թեսաղոնիկեի եկեղեցուն ուղղված հաջորդ նամակում Պողոսն ասում է, որ նրանց հավատքը խիստ աճում է, սերը միմյանց հանդեպ՝ ավելանում 2 Թես. 1:3: Այդպիսին է հոգևոր առաջընթացը: Հավատքն ու սերը իրար հետ կապված եմ, միասին էլ աճում են: Երանի թեսաղոնիկեցիներին. տեսնես՝ ի՞նչն է նրանց արագ հոգևոր աճի գաղտնիքը: Գաղտնիքը չգիտեմ, բայց գիտեմ Նրա անունը, ով գիտի այդ, ճանաչում եմ Նրան, ով անպատասխան չի թողնի իմ աղոթքը, եթե ասեմ. «Տեր, ավելացրու իմ հավատքն ու սերը»:
воскресенье, 12 апреля 2009 г.
Նա այնտեղ չէր, դրա համար այստեղ է հիմա՝ իմ կյանքում
«Նա այստեղ չէ...» (Ղուկաս 24:6)
Երբևէ լսված ամենաբարի լուրը. Նա այստեղ չէ: Դատարկ է գերեզմանը, դրա համար սիրտս լեցուն է ուրախությամբ ու գոհությամբ: Հրեշտակն ասաց. «Նա այստեղ չէ», դրա համար Աստծո Խոսքն ինձ ասում է, որ այնտեղ՝ երկնքում տեղ կա ինձ համար պահված: Նա այնտեղ չէր, դրա համար հիմա այստեղ է՝ իմ սրտում, իմ կյանքում, դրա համար իմ կյանքը պահված է երկնքում: Ինչ ուրախություն, որ դատարկ է գերեզմանը ու կյանքս` լեցուն Իր օրհնությամբ: Սիրելիներ, թող հարուցյալ Քրիստոսը ձեզ կենդանացնի Իր Հոգով, աղոթում եմ, որ հարության զորությունը ճաշակեք ու հաղթող լինեք ամեն ժամանակ:
Երբևէ լսված ամենաբարի լուրը. Նա այստեղ չէ: Դատարկ է գերեզմանը, դրա համար սիրտս լեցուն է ուրախությամբ ու գոհությամբ: Հրեշտակն ասաց. «Նա այստեղ չէ», դրա համար Աստծո Խոսքն ինձ ասում է, որ այնտեղ՝ երկնքում տեղ կա ինձ համար պահված: Նա այնտեղ չէր, դրա համար հիմա այստեղ է՝ իմ սրտում, իմ կյանքում, դրա համար իմ կյանքը պահված է երկնքում: Ինչ ուրախություն, որ դատարկ է գերեզմանը ու կյանքս` լեցուն Իր օրհնությամբ: Սիրելիներ, թող հարուցյալ Քրիստոսը ձեզ կենդանացնի Իր Հոգով, աղոթում եմ, որ հարության զորությունը ճաշակեք ու հաղթող լինեք ամեն ժամանակ:
Երեք ծառ
Այս պատմվածքը կարդացել եմ մի անգլերեն կայքում, հեղինակն անհայտ է: Ինձ շատ դուր եկավ, և որոշեցի թարգմանել: Այն հիշեցնում է մեր Տիրոջ հարության, Նրա բերած փրկության մասին, նաև այստեղ գտա իսկական մխիթարություն: Աստծո ծրագրերը մեր կյանքի համար մեր երազանքներից շատ ավելի լավն են: Սիրելիներ, եթե դուք ճշմարտապես ճանաչում եք մեր Տիրոջը, վստահ եմ, որ գիտեք այն ճշմարտությունը, որ շեշտվում է այս պատմվածքում՝ երբեմն մեր երազանքները չեն իրականանում, շատ աղոթքներ դրական պատասխան չեն ստանում, որովհետև մեր Տերը կամենում է մեզ տալ ավելի լավը, քան խնդրում ենք կամ պատկերացնում: Մաղթում եմ, որ պատմվածքի ընթերցումը ձեզ օրհնություն բերի:
Քրիստոսի սիրով՝ Հռիփսիմե
Մի ժամանակ սարի գագաթին կանգնել էին երեք փոքրիկ ծառեր և երազում էին, թե ինչ պիտի դառնան, երբ մեծանան:
Առաջին ծառը նայեց իրենց վերևում ադամանդի պես փայլող աստղերին:
---- Ես ուզում եմ իմ մեջ գանձ պահել, --- ասաց նա,--- ուզում եմ ծածկվել ոսկով և լցվել թանկարժեք քարերով: Ես կլինեմ աշխարհի ամենագեղեցիկ զարդատուփը:
Երկրորդ ծառը նայեց դեպի օվկիանոս հոսող գետակին.
--- Ես ուզում եմ մեծ առագաստանավ դառնալ,--- ասաց նա,--- ես ուզում եմ ճամփորդել հզոր ջրերով և տանել հզոր թագավորներին: Ես կլինեմ աշխարհի ամենահզոր նավը:
Երրորդ ծառը նայեց ցած՝ դեպի հովիտ, որւր զբաղված տղամարդիկ ու կանայք աշխատում էին զբաղված քաղաքում:
--- Ես բոլորովին էլ չեմ ուզում հեռանալ այս սարի գագաթից,--- ասաց նա,--- ես ուզում եմ այնքան բարձր դառնալ, որ երբ մարդիկ կանգ առնեն ինձ նայելու համար, բարձրացնեն իրենց աչքերը դեպի երկինք և մտածեն Աստծո մասին: Ես կլինեմ աշխարհի ամենաբարձր ծառը:
Անցան տարիներ: Անձրևներ եկան, արևը փայլեց, և փոքրիկ ծառերը մեծացան: Մի օր փայտահատները բարձրացան սարը: Առաջին փայտահատը նայեց առաջին ծառին և ասաց.
--- Այս ծառը գեղեցիկ է, սա հենց իմ ուզածն է: Նրա փայլուն կացնի հարվածով առաջին ծառն ընկավ: «Այժմ ես կդառնամ մի գեղեցիկ զարդատուփ»,--- մտածում էր առաջին ծառը,--- ես հրաշալի գանձ կպահեմ իմ մեջ»:
Երկրորդ փայտահատը նայեց երկրորդ ծառին և ասաց.
---- Այս ծառը հզոր է,--- սա հենց իմ ուզածն է: Նրա փայլուն կացնի հարվածով երկրորդ ծառն ընկավ: «Այժմ ես կնավարկեմ հզոր ջրերով,--- մտածում էր երկրորդ ծառը, --- ես հզոր նավ կլինեմ թագավորների համար»:
Երրորդ ծառի սիրտը դողաց, երբ երրորդ փայտահատը նայեց իր կողմը, նա կանգնել էր ուղիղ և բարձր և ցույց էր տալիս երկինքը: Բայց փայտահատը նույնիսկ վերև չնայեց:
--- Ցանկացած ծառ հարմար է ինձ համար, --- քթի տակ ասաց նա,--- Նրա փայլուն կացնի հարվածով երրորդ ծառն ընկավ:
Առաջին ծառն ուրախացավ, երբ փայտահատն իրեն բերեց հյուսնի արհեստանոցը, բայց զբաղված հյուսնը չէր մտածում զարդատուփերի մասին: Դրա փոխարեն նրա՝ աշխատանքից հոգնած ձեռքերը ծառը դարձրին անասունների համար կերաման: Երբեմնի գեղեցիկ ծառը չծածկվեց ոսկով ու չլցվեց գանձով: Այն ծածկվեց թեփով և լցվեց ծղոտով՝ քաղցած անասուններին կերակրելու համար:
Երկրորդ ծառն ուրախացավ, երբ փայտահատը տարավ իրեն նավաշինարան, բայց հզոր առագաստանավեր չպատրաստվեցին այդ օրը: Դրա փոխարեն երբեմնի հզոր ծառին մուրճով հարվածեցին, սղոցեցին և դարձրին մի փոքրիկ ձկնորսական նավակ: Նա շատ փոքր ու թույլ էր, որպեսզի կարողանար անցնել օվկիանոսով կամ նույնիսկ գետով. նրան տարան մի փոքր լճակ: Ամեն օր նա բերում էր ձկներով բեռներ: Երրորդ ծառը շփոթվեց, երբ փայտահատը նրան կտրատեց, դարձրեց գերաններ և թողեց նրան փայտերի պահեստում:
---- Ի՞նչ պատահեց,--- զարմանում էր երբեմնի բարձրահասակ ծառը,--- ես միայն ուզում էի մնալ սարի գագաթին և ցույց տալ Աստծուն:
Շատ օրեր և գիշերներ անցան: Երեք ծառերը գրեթե մոռացան իրենց երազանքները: Բայց մի գիշեր աստղերի ոսկեփայլ լույսն ընկավ առաջին ծառի վրա, երբ մի երիտասարդ կին իր նորածին մանկանը դրեց կերամանի մեջ:
---- Ես կուզենայի օրորոց պատրաստել նրա համար,--- շշնջաց նրա ամուսինը:
Մայրը սեղմեց նրա ձեռքը և ժպտաց, երբ աստղերի լույսը փայլեց հարթ, դիմացկուն փայտի վրա:
---- Այս մսուրը գեղեցիկ է,--- ասաց նա: Եվ հանկարծ առաջին ծառն իմացավ, որ ինքը պահում էր աշխարհի ամենամեծ գանձը:
Մի երեկո մի հոգնած ճամփորդ և իր բարեկամները լցվեցին հին ձկնորսական նավակը: Ճամփորդը քնեց, երբ երկրորդ ծառը հանդարտ սահում էր լճակի վրայով: Հանկարծ սարսափելի փոթորիկ սկսվեց: Փոքրիկ ծառը դողաց: Նա գիտեր, որ չունի զորություն այդքան շատ ուղևորների ապահովությամբ տանելու փոթորկի և անձրևի միջով: Հոգնած մարդն արթնացավ: Նա կանգնեց, պարզեց իր ձեռքը և ասաց. «Հանդարտվիր»: Փոթորիկը դադարեց նույնքան արագ, որքան արագ որ սկսվել էր: Եվ հանկարծ երկրորդ ծառն իմացավ, որ տանում էր երկնքի և երկրի Թագավորին:
Մի առավոտ երրորդ ծառը վախից ցնցվեց, երբ իր գերանները հանեցին մոռացված փայտերի կույտից: Նա ցնցվեց, երբ իրեն տանում էին գազազած, ծաղրող բազմության միջով: Նա դողաց, երբ զինվորները մի մարդու ձեռքերը մեխեցին իր վրա: Նա զգում էր, որ ինքը տգեղ է, կոպիտ, դաժան: Բայց մի կիրակի առավոտյան, երբ արևը փայլեց, և իր ներքևում երկիրը ցնցվեց ուրախությունից, երրրոդ ծառն իմացավ, որ Աստծո սերն ամեն բան փոխել է: Ծառը վկայում էր Հիսուս Քրիստոսի հարության մասին: Եվ ամեն անգամ, երբ մարդիկ նայում են ծառին կամ խաչին, մտածում են Տիրոջ մասին:
Առաջին ծառը նայեց իրենց վերևում ադամանդի պես փայլող աստղերին:
---- Ես ուզում եմ իմ մեջ գանձ պահել, --- ասաց նա,--- ուզում եմ ծածկվել ոսկով և լցվել թանկարժեք քարերով: Ես կլինեմ աշխարհի ամենագեղեցիկ զարդատուփը:
Երկրորդ ծառը նայեց դեպի օվկիանոս հոսող գետակին.
--- Ես ուզում եմ մեծ առագաստանավ դառնալ,--- ասաց նա,--- ես ուզում եմ ճամփորդել հզոր ջրերով և տանել հզոր թագավորներին: Ես կլինեմ աշխարհի ամենահզոր նավը:
Երրորդ ծառը նայեց ցած՝ դեպի հովիտ, որւր զբաղված տղամարդիկ ու կանայք աշխատում էին զբաղված քաղաքում:
--- Ես բոլորովին էլ չեմ ուզում հեռանալ այս սարի գագաթից,--- ասաց նա,--- ես ուզում եմ այնքան բարձր դառնալ, որ երբ մարդիկ կանգ առնեն ինձ նայելու համար, բարձրացնեն իրենց աչքերը դեպի երկինք և մտածեն Աստծո մասին: Ես կլինեմ աշխարհի ամենաբարձր ծառը:
Անցան տարիներ: Անձրևներ եկան, արևը փայլեց, և փոքրիկ ծառերը մեծացան: Մի օր փայտահատները բարձրացան սարը: Առաջին փայտահատը նայեց առաջին ծառին և ասաց.
--- Այս ծառը գեղեցիկ է, սա հենց իմ ուզածն է: Նրա փայլուն կացնի հարվածով առաջին ծառն ընկավ: «Այժմ ես կդառնամ մի գեղեցիկ զարդատուփ»,--- մտածում էր առաջին ծառը,--- ես հրաշալի գանձ կպահեմ իմ մեջ»:
Երկրորդ փայտահատը նայեց երկրորդ ծառին և ասաց.
---- Այս ծառը հզոր է,--- սա հենց իմ ուզածն է: Նրա փայլուն կացնի հարվածով երկրորդ ծառն ընկավ: «Այժմ ես կնավարկեմ հզոր ջրերով,--- մտածում էր երկրորդ ծառը, --- ես հզոր նավ կլինեմ թագավորների համար»:
Երրորդ ծառի սիրտը դողաց, երբ երրորդ փայտահատը նայեց իր կողմը, նա կանգնել էր ուղիղ և բարձր և ցույց էր տալիս երկինքը: Բայց փայտահատը նույնիսկ վերև չնայեց:
--- Ցանկացած ծառ հարմար է ինձ համար, --- քթի տակ ասաց նա,--- Նրա փայլուն կացնի հարվածով երրորդ ծառն ընկավ:
Առաջին ծառն ուրախացավ, երբ փայտահատն իրեն բերեց հյուսնի արհեստանոցը, բայց զբաղված հյուսնը չէր մտածում զարդատուփերի մասին: Դրա փոխարեն նրա՝ աշխատանքից հոգնած ձեռքերը ծառը դարձրին անասունների համար կերաման: Երբեմնի գեղեցիկ ծառը չծածկվեց ոսկով ու չլցվեց գանձով: Այն ծածկվեց թեփով և լցվեց ծղոտով՝ քաղցած անասուններին կերակրելու համար:
Երկրորդ ծառն ուրախացավ, երբ փայտահատը տարավ իրեն նավաշինարան, բայց հզոր առագաստանավեր չպատրաստվեցին այդ օրը: Դրա փոխարեն երբեմնի հզոր ծառին մուրճով հարվածեցին, սղոցեցին և դարձրին մի փոքրիկ ձկնորսական նավակ: Նա շատ փոքր ու թույլ էր, որպեսզի կարողանար անցնել օվկիանոսով կամ նույնիսկ գետով. նրան տարան մի փոքր լճակ: Ամեն օր նա բերում էր ձկներով բեռներ: Երրորդ ծառը շփոթվեց, երբ փայտահատը նրան կտրատեց, դարձրեց գերաններ և թողեց նրան փայտերի պահեստում:
---- Ի՞նչ պատահեց,--- զարմանում էր երբեմնի բարձրահասակ ծառը,--- ես միայն ուզում էի մնալ սարի գագաթին և ցույց տալ Աստծուն:
Շատ օրեր և գիշերներ անցան: Երեք ծառերը գրեթե մոռացան իրենց երազանքները: Բայց մի գիշեր աստղերի ոսկեփայլ լույսն ընկավ առաջին ծառի վրա, երբ մի երիտասարդ կին իր նորածին մանկանը դրեց կերամանի մեջ:
---- Ես կուզենայի օրորոց պատրաստել նրա համար,--- շշնջաց նրա ամուսինը:
Մայրը սեղմեց նրա ձեռքը և ժպտաց, երբ աստղերի լույսը փայլեց հարթ, դիմացկուն փայտի վրա:
---- Այս մսուրը գեղեցիկ է,--- ասաց նա: Եվ հանկարծ առաջին ծառն իմացավ, որ ինքը պահում էր աշխարհի ամենամեծ գանձը:
Մի երեկո մի հոգնած ճամփորդ և իր բարեկամները լցվեցին հին ձկնորսական նավակը: Ճամփորդը քնեց, երբ երկրորդ ծառը հանդարտ սահում էր լճակի վրայով: Հանկարծ սարսափելի փոթորիկ սկսվեց: Փոքրիկ ծառը դողաց: Նա գիտեր, որ չունի զորություն այդքան շատ ուղևորների ապահովությամբ տանելու փոթորկի և անձրևի միջով: Հոգնած մարդն արթնացավ: Նա կանգնեց, պարզեց իր ձեռքը և ասաց. «Հանդարտվիր»: Փոթորիկը դադարեց նույնքան արագ, որքան արագ որ սկսվել էր: Եվ հանկարծ երկրորդ ծառն իմացավ, որ տանում էր երկնքի և երկրի Թագավորին:
Մի առավոտ երրորդ ծառը վախից ցնցվեց, երբ իր գերանները հանեցին մոռացված փայտերի կույտից: Նա ցնցվեց, երբ իրեն տանում էին գազազած, ծաղրող բազմության միջով: Նա դողաց, երբ զինվորները մի մարդու ձեռքերը մեխեցին իր վրա: Նա զգում էր, որ ինքը տգեղ է, կոպիտ, դաժան: Բայց մի կիրակի առավոտյան, երբ արևը փայլեց, և իր ներքևում երկիրը ցնցվեց ուրախությունից, երրրոդ ծառն իմացավ, որ Աստծո սերն ամեն բան փոխել է: Ծառը վկայում էր Հիսուս Քրիստոսի հարության մասին: Եվ ամեն անգամ, երբ մարդիկ նայում են ծառին կամ խաչին, մտածում են Տիրոջ մասին:
Անգլերենից թարգմանեց Հռիփսիմե Մկրտչյանը
вторник, 7 апреля 2009 г.
Ամենակարճ համարը, ամենամեծ սերը
(Հովհ.11:35)
Ամեն անգամ, երբ կարդում եմ
Ամենակարճ համարը Սուրբ Գրքի,
Զմայլվում եմ Քո զարմանալի սիրով,
Քո աննման կարեկցությամբ եմ հիանում:
Դու, որ խոստացել ես արցունքներս սրբել,
Պատրաստ ես նաև ինձ հետ արտասվել,
Եթե նույնիսկ կանգնած ես հիմա
Մեռած հույսերիս գերեզմանի մոտ`
Պատրաստվելով հարություն տալ Քո զորեղ Խոսքով,
Արցունքներիս նայում ես հուզմունքով,
Վշտերիս հանդեպ անտարբեր չես Դու:
Ինձ հետ արցունք թափող,
Աննման սիրով ինձ կարեկցող,
Իմ Ուրախությունն ես Դու,
Ամենաբարձր և ամենախոր սերն եմ ես տեսնում
Այդ երկու բառում,
Սուրբ Գրքի ամենակարճ համարում:
Ամեն անգամ, երբ կարդում եմ
Ամենակարճ համարը Սուրբ Գրքի,
Զմայլվում եմ Քո զարմանալի սիրով,
Քո աննման կարեկցությամբ եմ հիանում:
Դու, որ խոստացել ես արցունքներս սրբել,
Պատրաստ ես նաև ինձ հետ արտասվել,
Եթե նույնիսկ կանգնած ես հիմա
Մեռած հույսերիս գերեզմանի մոտ`
Պատրաստվելով հարություն տալ Քո զորեղ Խոսքով,
Արցունքներիս նայում ես հուզմունքով,
Վշտերիս հանդեպ անտարբեր չես Դու:
Ինձ հետ արցունք թափող,
Աննման սիրով ինձ կարեկցող,
Իմ Ուրախությունն ես Դու,
Ամենաբարձր և ամենախոր սերն եմ ես տեսնում
Այդ երկու բառում,
Սուրբ Գրքի ամենակարճ համարում:
Հռիփսիմե Մկրտչյան
пятница, 3 апреля 2009 г.
Վերջին արթնությունը, նոր «Գործք առաքելոցը»
Տեր, ամեն անգամ, երբ կարդում եմ «Գործք առաքելոցը»,
Հիշում եմ, որ Քո փառավոր գալստից առաջ
Լինելու է մի նոր «Գործք առաքելոց»,
Որը գրված է ոչ թե թղթի վրա,
Այլ Քո իմաստուն, փառավոր ծրագրում:
Ուզում եմ լինել նոր «Գործք առաքելոցի» ոչ թե ընթերցող,
Այլ... գործող հերոսուհի:
Շնորհիր ինձ լինել Վերնատանը հավաքված,
Քեզ սպասող աղոթքի զինվորներից մեկը,
Օգնիր ինձ դառնալ գթասիրտ ու օգնելու պատրաստ մի Այծեմնիկ,
Ուզում եմ լինել սրտանց Քեզ ծառայող,
Տունը եկեղեցու վերածած,
Մարդկանց Ճշմարտության ճամփան ցույց տվող անձնվեր Պրիսկիղա,
Ուզում եմ լինել հյուրընկալ Լիդիա,
Խոսքիդ տարածմանը ծառայող Մարիամ և Պերսիդե:
Երբ Հոգուդ կրակը նորից կտարածվի աշխարհով մեկ,
Օգնիր ինձ դառնալ այդ սուրբ հրդեհի պատճառներից մեկը,
Երբ կուղարկես արթնությունը վերջին,
Թող առաջինը աչքերս բացեմ,
Վերջին անձրևի կաթիլներն առաջին,
Այնքան եմ ուզում, որ ինձ վրա թափվեն:
Հիշում եմ, որ Քո փառավոր գալստից առաջ
Լինելու է մի նոր «Գործք առաքելոց»,
Որը գրված է ոչ թե թղթի վրա,
Այլ Քո իմաստուն, փառավոր ծրագրում:
Ուզում եմ լինել նոր «Գործք առաքելոցի» ոչ թե ընթերցող,
Այլ... գործող հերոսուհի:
Շնորհիր ինձ լինել Վերնատանը հավաքված,
Քեզ սպասող աղոթքի զինվորներից մեկը,
Օգնիր ինձ դառնալ գթասիրտ ու օգնելու պատրաստ մի Այծեմնիկ,
Ուզում եմ լինել սրտանց Քեզ ծառայող,
Տունը եկեղեցու վերածած,
Մարդկանց Ճշմարտության ճամփան ցույց տվող անձնվեր Պրիսկիղա,
Ուզում եմ լինել հյուրընկալ Լիդիա,
Խոսքիդ տարածմանը ծառայող Մարիամ և Պերսիդե:
Երբ Հոգուդ կրակը նորից կտարածվի աշխարհով մեկ,
Օգնիր ինձ դառնալ այդ սուրբ հրդեհի պատճառներից մեկը,
Երբ կուղարկես արթնությունը վերջին,
Թող առաջինը աչքերս բացեմ,
Վերջին անձրևի կաթիլներն առաջին,
Այնքան եմ ուզում, որ ինձ վրա թափվեն:
Հռիփսիմե Մկրտչյան
четверг, 2 апреля 2009 г.
Զրույց Առակաց 31-ի հերոսուհու հետ
Հռիփսիմե: Բարև, քույրիկ, հաճախ եմ քո մասին կարդում,
Երբեմն կարդալիս շատ եմ ես տխրում:
Առաքինի կին: Ինչու՞, Տիրոջով ուրախ պիտի լինես ամեն ժամանակ,
Չէ՞ որ այդ մասին գրված է Աստծո սուրբ Խոսքում:
Հռիփսիմե: Այո, բայց քեզ նմանվել ես շատ եմ ուզում,
Մինչդեռ դա ինձ անհնար է թվում.
Տնային գործերն անել միշտ հասցնում ես,
Նաև մեր բառերով ասած՝ գործարար կին ես.
Արտ ես գնում, հացդ հեռու տեղից ես բերում,
Այգի ես տնկում, ծածկոց պատրաստում,
Կտավ ես գործում ու վաճառում:
Երբեք չեմ կարող այդ ամենն անել:
Առաքինի կին: Իսկ դու շարունակիր պարզապես անել այն,
Ինչ, որ Տեր Հիսուսն է քեզ հանձնարարել.
Կտավ գործել քեզ մոտ չի՞ ստացվում.
Բայց ձեռքերդ թող Տիրոջ համար գործեն,
Այգի տնկել չե՞ս կարողանում,
Բայց կարող ես աշխատել քո Տիրոջ այգում:
Հռիփսիմե: Գուցե հասցնում ես այդքան գործեր անել,
Որովհետև դու աղախիննե՞ր ունես:
Առաքինի կին: Աղախիններ ունեմ, ճիշտ է,
Բայց գաղտնիքը բնավ դրա մեջ չէ:
Հռիփսիմե: Գուցե պատճառն այն գեղեցիկ հաճոյախոսությու՞նն է,
Որ դու լսել ես կյանքիդ մեջ բոլոր.
Այդ մասին կարդացել եմ 29-րդ համարում.
Ես այդ խոսքերը երբեք չեմ լսել ու չեմ լսելու:
Առաքինի կին: Իսկ հաջորդ համարը մի՞թե չես հիշում:
Հռիփսիմե: Գիտեմ, հմայքը սուտ է, ունայն՝ գեղեցկությունը,
Երկուսն էլ չունեմ:
Առաքինի կին: Իսկ շարունակությու՞նը.
Չէ՞ որ Տիրոջ վախը դու անշուշտ, ունես,
Իսկ ես մաղթում եմ, որ դու միշտ լինես,
Գթասիրտ ու իմաստուն,
Աստծո սիրով միշտ լեցուն:
Երբեմն կարդալիս շատ եմ ես տխրում:
Առաքինի կին: Ինչու՞, Տիրոջով ուրախ պիտի լինես ամեն ժամանակ,
Չէ՞ որ այդ մասին գրված է Աստծո սուրբ Խոսքում:
Հռիփսիմե: Այո, բայց քեզ նմանվել ես շատ եմ ուզում,
Մինչդեռ դա ինձ անհնար է թվում.
Տնային գործերն անել միշտ հասցնում ես,
Նաև մեր բառերով ասած՝ գործարար կին ես.
Արտ ես գնում, հացդ հեռու տեղից ես բերում,
Այգի ես տնկում, ծածկոց պատրաստում,
Կտավ ես գործում ու վաճառում:
Երբեք չեմ կարող այդ ամենն անել:
Առաքինի կին: Իսկ դու շարունակիր պարզապես անել այն,
Ինչ, որ Տեր Հիսուսն է քեզ հանձնարարել.
Կտավ գործել քեզ մոտ չի՞ ստացվում.
Բայց ձեռքերդ թող Տիրոջ համար գործեն,
Այգի տնկել չե՞ս կարողանում,
Բայց կարող ես աշխատել քո Տիրոջ այգում:
Հռիփսիմե: Գուցե հասցնում ես այդքան գործեր անել,
Որովհետև դու աղախիննե՞ր ունես:
Առաքինի կին: Աղախիններ ունեմ, ճիշտ է,
Բայց գաղտնիքը բնավ դրա մեջ չէ:
Հռիփսիմե: Գուցե պատճառն այն գեղեցիկ հաճոյախոսությու՞նն է,
Որ դու լսել ես կյանքիդ մեջ բոլոր.
Այդ մասին կարդացել եմ 29-րդ համարում.
Ես այդ խոսքերը երբեք չեմ լսել ու չեմ լսելու:
Առաքինի կին: Իսկ հաջորդ համարը մի՞թե չես հիշում:
Հռիփսիմե: Գիտեմ, հմայքը սուտ է, ունայն՝ գեղեցկությունը,
Երկուսն էլ չունեմ:
Առաքինի կին: Իսկ շարունակությու՞նը.
Չէ՞ որ Տիրոջ վախը դու անշուշտ, ունես,
Իսկ ես մաղթում եմ, որ դու միշտ լինես,
Գթասիրտ ու իմաստուն,
Աստծո սիրով միշտ լեցուն:
Հռիփսիմե Մկրտչյան
Երբ ուզում ես միայն Նրան հնազանդվել
Եթե ընդունում ես Աստծո Խոսքն այնպես, ինչպես գրված է.
Չես ավելացնում ո՛չ «բայց», ո՛չ «եթե»,
Մի զարմացիր, երբ մարդիկ քեզ անվանեն «ֆանատիկ».
Այդ պիտակը շատ սրբեր են կրել:
Եթե ուզում ես միշտ հնազանդվել Նրան,
Ով եկավ օրենքը կատարելու, ոչ թե քանդելու,
«Օրինապաշտ»-ի պիտակից չես խուսափելու,
Բայց դու շարունակիր Տիրոջ Խոսքը պահել:
Եթե ուզում ես սուրբ լինել հոգով ու մարմնով,
Աստծո Խոսքը երբեք չես համարում հնացած,
Նրանք, անշուշտ, քեզ կանվանեն «հետամնաց»,
Բայց Նրա զորությամբ շարժվիր դու առաջ:
Եթե դուրս ես եկել կրոնական Բաբելոնից,
Լսել ես Հոգու Խոսքը Եկեղեցուն ուղղված.
Չես կարող խուսափել հալածանքներից,
Բայց հիշիր, թե ինչ է քեզ համար պահված:
Չես ավելացնում ո՛չ «բայց», ո՛չ «եթե»,
Մի զարմացիր, երբ մարդիկ քեզ անվանեն «ֆանատիկ».
Այդ պիտակը շատ սրբեր են կրել:
Եթե ուզում ես միշտ հնազանդվել Նրան,
Ով եկավ օրենքը կատարելու, ոչ թե քանդելու,
«Օրինապաշտ»-ի պիտակից չես խուսափելու,
Բայց դու շարունակիր Տիրոջ Խոսքը պահել:
Եթե ուզում ես սուրբ լինել հոգով ու մարմնով,
Աստծո Խոսքը երբեք չես համարում հնացած,
Նրանք, անշուշտ, քեզ կանվանեն «հետամնաց»,
Բայց Նրա զորությամբ շարժվիր դու առաջ:
Եթե դուրս ես եկել կրոնական Բաբելոնից,
Լսել ես Հոգու Խոսքը Եկեղեցուն ուղղված.
Չես կարող խուսափել հալածանքներից,
Բայց հիշիր, թե ինչ է քեզ համար պահված:
Հռիփսիմե Մկրտչյան
Ուզում եմ դառնալ Բեթանիա... իմ Տիրոջ սիրած բնակավայրը
«Եվ նրանց թողնելով գնաց քաղաքից դուրս դեպի Բեթանիա ու այնտեղ գիշերեց» (Մատթ.21:17):
Բեթանիան մեր Տիրոջ սիրած վայրն էր երկրի վրա: Նա հաճախ էր հյուրընկալվում այդ փոքրիկ գյուղում (Մարկ.14:3, Հովհ.12:1,2 Մատթ.21:17, Մարկ.11:11): Այնտեղ ապրում էին երեք սիրելի մարդիկ՝ Ղազարոսը իր երկու քույրերի հետ: Այնտեղ էր Նա ճշմարիտ երկրպագություն ստանում: Այնտեղ Նա օծվեց թանկագին յուղով՝ ստանալով այն, ինչ Մարիամի ամենաթանկագին ունեցվածքն էր, այնտեղ Նրա համար հատուկ ընթրիք էին պատրաստում (Հովհ. 12:2, ), այնտեղ Մարթան սպասավորություն էր անում (Հովհ.12:2, Ղուկաս 10:40), այնտեղ էր Մարթան ծարավով լսում Նրա Խոսքերը (Ղուկաս 10:39): Այնտեղ Հիսուսին մատուցվում էր լավագույնը: Նա այնտեղ ցանկալի Հյուր էր և սիրում էր այնտեղ հանգստանալ: Ես ուզում եմ, որ իմ սիրտը Բեթանիա դառնա, ուր Տերս կսիրի բնակվել: Ուրեմն թող սրտիս մեջ լինի այն երկրպագությունն ու Խոսքի հանդեպ ծարավը, որն ուներ բեթանացի Մարիամը, այն սերը, որը Հիսուսին նախապատիվ է անում բոլորից, այն ծառայելու հոժարությունը, որն ունեին Ղազարոսն ու Մարթան: Ուզում եմ ունենալ հոժարությունը կոտրելու իմ ալաբաստրե շիշը Նրա ոտքերի մոտ:
Հիսու՛ս, ուզում եմ Բեթանիա լինել՝ Քո սիրած բնակավայրը:
Բեթանիան մեր Տիրոջ սիրած վայրն էր երկրի վրա: Նա հաճախ էր հյուրընկալվում այդ փոքրիկ գյուղում (Մարկ.14:3, Հովհ.12:1,2 Մատթ.21:17, Մարկ.11:11): Այնտեղ ապրում էին երեք սիրելի մարդիկ՝ Ղազարոսը իր երկու քույրերի հետ: Այնտեղ էր Նա ճշմարիտ երկրպագություն ստանում: Այնտեղ Նա օծվեց թանկագին յուղով՝ ստանալով այն, ինչ Մարիամի ամենաթանկագին ունեցվածքն էր, այնտեղ Նրա համար հատուկ ընթրիք էին պատրաստում (Հովհ. 12:2, ), այնտեղ Մարթան սպասավորություն էր անում (Հովհ.12:2, Ղուկաս 10:40), այնտեղ էր Մարթան ծարավով լսում Նրա Խոսքերը (Ղուկաս 10:39): Այնտեղ Հիսուսին մատուցվում էր լավագույնը: Նա այնտեղ ցանկալի Հյուր էր և սիրում էր այնտեղ հանգստանալ: Ես ուզում եմ, որ իմ սիրտը Բեթանիա դառնա, ուր Տերս կսիրի բնակվել: Ուրեմն թող սրտիս մեջ լինի այն երկրպագությունն ու Խոսքի հանդեպ ծարավը, որն ուներ բեթանացի Մարիամը, այն սերը, որը Հիսուսին նախապատիվ է անում բոլորից, այն ծառայելու հոժարությունը, որն ունեին Ղազարոսն ու Մարթան: Ուզում եմ ունենալ հոժարությունը կոտրելու իմ ալաբաստրե շիշը Նրա ոտքերի մոտ:
Հիսու՛ս, ուզում եմ Բեթանիա լինել՝ Քո սիրած բնակավայրը:
Ամեն բան բարու գործակից է
Տեր, հիշեցրու, որ ամեն բան
Քեզ սիրողներին բարու գործակից է (Հռոմ.8:28) :
Հենց դրա համար ստրկության վաճառվածը
Մի օր կարողացավ ժողովուրդներ կերակրել (Ծննդոց 50:20),
Բանտարկյալը դարձավ կառավարիչ (Ծննդոց 41:40):
Դրա համար ճանապարհը փակող ծովը
Դարձավ միջոց թշնամուց ազատվելու (Ելից 14:28),
Եվս մեկ առիթ Քո փառքը տեսնելու:
Դրա համար հալածանքն ու Քո ժողովրդի ցրվելը
Պատճառ դարձավ Խոսքդ տարածվելու (Գործք 8:1,4):
Դրա համար է, որ իմ կյանքում հանդիպած ամեն դժվարություն
Քեզ սիրողներին բարու գործակից է (Հռոմ.8:28) :
Հենց դրա համար ստրկության վաճառվածը
Մի օր կարողացավ ժողովուրդներ կերակրել (Ծննդոց 50:20),
Բանտարկյալը դարձավ կառավարիչ (Ծննդոց 41:40):
Դրա համար ճանապարհը փակող ծովը
Դարձավ միջոց թշնամուց ազատվելու (Ելից 14:28),
Եվս մեկ առիթ Քո փառքը տեսնելու:
Դրա համար հալածանքն ու Քո ժողովրդի ցրվելը
Պատճառ դարձավ Խոսքդ տարածվելու (Գործք 8:1,4):
Դրա համար է, որ իմ կյանքում հանդիպած ամեն դժվարություն
Ւնձ ավելի է Քեզ մոտեցնում:
Հռիփսիմե Մկրտչյան
«Նոր զգեստապահարան»
ՙ...
Հանեք ձեր վրայից հին մարդուն իր գործերով հանդերձ և նորը հագեք, որ գիտությամբ նորոգված է ըստ իր Արարչի պատկերի... Ուրեմն ինչպես Աստծո ընտրյալներ՝ սրբեր ու սիրելիներ, հագեք գութ, ողորմություն, քաղցրություն, խոնարհություն, հեզություն, համբերատարություն... Եվ այս բոլորի վրա հագեք սերը, որը կատարելության կապն է՚ (Կողոս. 3:9, 10, 12-14):
Ես մեկընդմիշտ հրաժարվել եմ իմ հին հագուստներից: Առաջ հագնում էի «հին մարդ» կոչվող հավաքածուի անճոռնի հագուստները, բայց երբ տեղափոխվեցի Թագավորաց Թագավորի Թագավորություն,
նվեր ստացա «նոր մարդ» կոչվող գեղեցիկ հանդերձների մի հավաքածու, որի մեջ մտնում են գութը, ողորմությունը, քաղցրությունը, խոնարհությունը, հեզությունը, համբերատարությունը և ամենագեղեցիկ հագուստը՝ սերը (Կողոս. 3:9,12-14): Ես ուրախությամբ ու հաճույքով եմ հագնում այս սքանչելի հանդերձները, որովհետև գիտեմ, որ Թագավորաց Թագավորի դուստրերին միայն այդպիսի հագուստներ են սազում:
Իմ օրագրից, հոկտեմբերի 16, 2008
среда, 1 апреля 2009 г.
Զարմանալի է, չէ՞...
Զարմանալի չէ՞, թե ինչքան շատ է թվում 100 $-ը. երբ տանում ես եկեղեցի, և ինչքան՝ քիչ, երբ տանում ես զբոսավայր:
Զարմանալի չէ՞, թե ինչքան երկար է թվում Աստծուն մեկ ժամ ծառայելը, և ինչքան արագ է թիմը բասկետբոլ խաղում 60 րոպեում:
Զարմանալի չէ՞, թե ինչքան երկար է թվում եկեղեցում անցկացրած երկու ժամը, բայց ինչքան կարճ է այդ երկու ժամը կինոնկար դիտելիս:
Զարմանալի չէ՞, որ աղոթելիս ասելու բան չենք ունենում, բայց ընկերոջ հետ խոսելիս այդ դժվարությունը չունենք:
Զարմանալի չէ՞, թե ինչքան ենք ուրախանում, երբ բեյսբոլի խաղը լրացուցիչ նետումներ է ունենում, բայց տրտնջում ենք, երբ քարոզը սովորականից երկար է լինում:
Զարմանալի չէ՞, թե ինչքան դժվար է Աստվածաշնչից մեկ գլուխ կարդալը, և ինչքան հեշտ՝ գնայուն վեպից 100 էջ կարդալը:
Զարմանալի չէ՞, թե ինչպես են մարդիկ ուզում համերգի կամ խաղի ժամանակ առաջին շարքում նստել, բայց կռվում են եկեղեցական հավաքույթի ժամանակ վերջին շարքում տեղ ունենալու համար:
Զարմանալի չէ՞, որ մեզ 2-3 շաբաթ է պետք լինում եկեղեցում կատարվող որևէ իրադարձություն ծրագրելու համար, բայց ցանկացած այլ իրադարձություն կարողանում ենք ծրագրել վերջին վայրկյանին:
Զարմանալի չէ՞, թե ինչքան դժվար է որոշ մարդկանց համար Ավետարանի Ճշմարտությունը սովորելը և ուրիշներին հաղորդելը, բայց ինչքան հեշտ է նույն մարդկանց համար բամբասանքը հիշելը ու կրկնելը:
Զարմանալի չէ՞, թե ինչպես ենք հավատում լրագրում գրվածին, բայց կասկածում ենք Աստվածաշնչում գրվածին:
Զարմանալի չէ՞, որ բոլորը ուզում են երկինք գնալ առանց հավատալու, առանց մտածելու, առանց որևէ բան ասելու ու անելու:
Զարմանալի չէ՞, թե ինչքան երկար է թվում Աստծուն մեկ ժամ ծառայելը, և ինչքան արագ է թիմը բասկետբոլ խաղում 60 րոպեում:
Զարմանալի չէ՞, թե ինչքան երկար է թվում եկեղեցում անցկացրած երկու ժամը, բայց ինչքան կարճ է այդ երկու ժամը կինոնկար դիտելիս:
Զարմանալի չէ՞, որ աղոթելիս ասելու բան չենք ունենում, բայց ընկերոջ հետ խոսելիս այդ դժվարությունը չունենք:
Զարմանալի չէ՞, թե ինչքան ենք ուրախանում, երբ բեյսբոլի խաղը լրացուցիչ նետումներ է ունենում, բայց տրտնջում ենք, երբ քարոզը սովորականից երկար է լինում:
Զարմանալի չէ՞, թե ինչքան դժվար է Աստվածաշնչից մեկ գլուխ կարդալը, և ինչքան հեշտ՝ գնայուն վեպից 100 էջ կարդալը:
Զարմանալի չէ՞, թե ինչպես են մարդիկ ուզում համերգի կամ խաղի ժամանակ առաջին շարքում նստել, բայց կռվում են եկեղեցական հավաքույթի ժամանակ վերջին շարքում տեղ ունենալու համար:
Զարմանալի չէ՞, որ մեզ 2-3 շաբաթ է պետք լինում եկեղեցում կատարվող որևէ իրադարձություն ծրագրելու համար, բայց ցանկացած այլ իրադարձություն կարողանում ենք ծրագրել վերջին վայրկյանին:
Զարմանալի չէ՞, թե ինչքան դժվար է որոշ մարդկանց համար Ավետարանի Ճշմարտությունը սովորելը և ուրիշներին հաղորդելը, բայց ինչքան հեշտ է նույն մարդկանց համար բամբասանքը հիշելը ու կրկնելը:
Զարմանալի չէ՞, թե ինչպես ենք հավատում լրագրում գրվածին, բայց կասկածում ենք Աստվածաշնչում գրվածին:
Զարմանալի չէ՞, որ բոլորը ուզում են երկինք գնալ առանց հավատալու, առանց մտածելու, առանց որևէ բան ասելու ու անելու:
Հեղինակն անհայտ է
Անգլերենից թարգմանեց Հռիփսիմե Մկրտչյանը
Անգլերենից թարգմանեց Հռիփսիմե Մկրտչյանը
Ցավալի է լինել ուսուցիչ բայց ոչ աշակերտ
«Իսկ դու, որ ուրիշին սովորեցնում ես, ինքդ քեզ չե՞ս սովորեցնում» (Հռոմ. 2:21):
Հոգևոր կյանքում շատ տխուր է լինել ուսուցիչ բայց միաժամանակ աշակերտ չլինել: Գիտեմ, թե ինչ ավերածություններ են առաջացնում նրանք, ովքեր ուրիշներից պահանջում են այն, ինչ իրենք չեն անում: Երբ տեսնում ես աշխարհասիրության դեմ քարոզող մեկին, ով ժամանակի մեծ մասը հեռուստացույցի մոտ է անցկացնում, հիշում ես Հռոմ.2:21-ի հռետորական հարցը: Բնականաբար ես ուսուցիչ չեմ, որ ուրիշներին սովորեցնեմ, բայց ես էլ պիտի զգուշանամ՝ այն, ինչ խորհուրդ եմ տալիս ուրիշներին, նախ ինքս անեմ: Եթե կարող եմ քույրիկիս խորհուրդ տալ բաց չթողնել անձնական պաշտամունքները, բայց ինքս հապճեպորեն մի քանի գլուխ կարդամ առանց խորհրդածության ու արագ աղոթեմ առանց իսկական զրույց ունենալու Տիրոջս հետ, առաքյալի հանդիմանությունը ինձ է ուղղված: Ես հոգևոր կյանքում ուզում եմ աշակերտուհի լինել՝ սուրբ կյանքի, սիրո, հավատքի, խոնարհության, համբերության հավերժական ուսանողուհի:
Հոգևոր կյանքում շատ տխուր է լինել ուսուցիչ բայց միաժամանակ աշակերտ չլինել: Գիտեմ, թե ինչ ավերածություններ են առաջացնում նրանք, ովքեր ուրիշներից պահանջում են այն, ինչ իրենք չեն անում: Երբ տեսնում ես աշխարհասիրության դեմ քարոզող մեկին, ով ժամանակի մեծ մասը հեռուստացույցի մոտ է անցկացնում, հիշում ես Հռոմ.2:21-ի հռետորական հարցը: Բնականաբար ես ուսուցիչ չեմ, որ ուրիշներին սովորեցնեմ, բայց ես էլ պիտի զգուշանամ՝ այն, ինչ խորհուրդ եմ տալիս ուրիշներին, նախ ինքս անեմ: Եթե կարող եմ քույրիկիս խորհուրդ տալ բաց չթողնել անձնական պաշտամունքները, բայց ինքս հապճեպորեն մի քանի գլուխ կարդամ առանց խորհրդածության ու արագ աղոթեմ առանց իսկական զրույց ունենալու Տիրոջս հետ, առաքյալի հանդիմանությունը ինձ է ուղղված: Ես հոգևոր կյանքում ուզում եմ աշակերտուհի լինել՝ սուրբ կյանքի, սիրո, հավատքի, խոնարհության, համբերության հավերժական ուսանողուհի:
Ամեն ժամանակ պետք է աղոթեմ
Ամեն ժամանակ պետք է աղոթեմ,
Եթե նույնիսկ իմ դեմ դավեր նյութեն
Հրամանատարներն ու կուսակալները բոլոր,
Առյուծների գուբից չեմ վախենալու,
Դանիելի պես հավատարիմ եմ լինելու,
Հաստատ որոշել եմ.
Ամեն ժամանակ պետք է աղոթեմ:
Ամեն ժամանակ պետք է աղոթեմ,
Եթե նույնիսկ վեց անգամ պատասխան չգտնեմ,
Յոթերորդ անգամին միայն փոքրիկ ամպ տեսնեմ,
Դարձյալ հույսս չեմ կորցնելու,
Եղիայի նման անձրևին եմ սպասելու,
Հաստատ որոշել եմ.
Ամեն ժամանակ պետք է աղոթեմ:
Ամեն ժամանակ պետք է աղոթեմ,
Եթե նույնիսկ Աստծո զավակը դեռ բանտում է,
Օր ու գիշեր Աստծուն եմ աղաղակելու,
Եվ մի օր Տիրոջ համար կապվածը դուռն է թակելու,
Առաջին եկեղեցու նման աղոթքով եմ սպասելու,
Հաստատ որոշել եմ.
Ամեն ժամանակ պետք է աղոթեմ:
Ամեն ժամանակ պետք է աղոթեմ,
Եթե նույնիսկ նեղության բանտում եմ,
Տիրոջը օրհնություն եմ ես երգելու,
Ու բանտի դռներն են բացվելու,
Պողոսի ու Շիղայի նման Նրան եմ օրհնելու,
Հաստատ որոշել եմ.
Ամեն ժամանակ պետք է աղոթեմ:
Ամեն ժամանակ պետք է աղոթեմ,
Եթե նույնիսկ ամենքն ինձ խանգարեն,
Եթե ասեն. «Տերը քեզ չի լսի»,
Առավոտը, կեսօրին ու երեկոյան
Պիտի հառաչեմ, գանգատներս Հիսուսին պատմեմ,
Նա ինձ կլսի, իսկ ես
Ամեն ժամանակ պետք է աղոթեմ:
Եթե նույնիսկ իմ դեմ դավեր նյութեն
Հրամանատարներն ու կուսակալները բոլոր,
Առյուծների գուբից չեմ վախենալու,
Դանիելի պես հավատարիմ եմ լինելու,
Հաստատ որոշել եմ.
Ամեն ժամանակ պետք է աղոթեմ:
Ամեն ժամանակ պետք է աղոթեմ,
Եթե նույնիսկ վեց անգամ պատասխան չգտնեմ,
Յոթերորդ անգամին միայն փոքրիկ ամպ տեսնեմ,
Դարձյալ հույսս չեմ կորցնելու,
Եղիայի նման անձրևին եմ սպասելու,
Հաստատ որոշել եմ.
Ամեն ժամանակ պետք է աղոթեմ:
Ամեն ժամանակ պետք է աղոթեմ,
Եթե նույնիսկ Աստծո զավակը դեռ բանտում է,
Օր ու գիշեր Աստծուն եմ աղաղակելու,
Եվ մի օր Տիրոջ համար կապվածը դուռն է թակելու,
Առաջին եկեղեցու նման աղոթքով եմ սպասելու,
Հաստատ որոշել եմ.
Ամեն ժամանակ պետք է աղոթեմ:
Ամեն ժամանակ պետք է աղոթեմ,
Եթե նույնիսկ նեղության բանտում եմ,
Տիրոջը օրհնություն եմ ես երգելու,
Ու բանտի դռներն են բացվելու,
Պողոսի ու Շիղայի նման Նրան եմ օրհնելու,
Հաստատ որոշել եմ.
Ամեն ժամանակ պետք է աղոթեմ:
Ամեն ժամանակ պետք է աղոթեմ,
Եթե նույնիսկ ամենքն ինձ խանգարեն,
Եթե ասեն. «Տերը քեզ չի լսի»,
Առավոտը, կեսօրին ու երեկոյան
Պիտի հառաչեմ, գանգատներս Հիսուսին պատմեմ,
Նա ինձ կլսի, իսկ ես
Ամեն ժամանակ պետք է աղոթեմ:
Հռիփսիմե Մկրտչյան
Տիրոջ ներկայության մշտական բնակչուհի
«...ուղիղները բնակվելու են Քո ներկայության մեջ» (Սաղմոս 140:13)
Ահա այն բնակավայրը, ուր ուզում եմ բնակվել, այն վայրը, ուր կարող եմ գտնել խաղաղություն և հրճվել իմ Տիրոջ Խոսքի գանձերով. այդ հրաշալի վայրը իմ Տիրոջ ներկայությունն է: Գիտեմ, որ ամեն մեկին տրված չի տեղ ունենալ այդ հրաշալի Բնակավայրում. իմ Տիրոջ ներկայության երջանիկ բնակիչներն են միայն ուղիղները:
Տե՛ր, դարձրու ինձ ուղիղ. թող ուղիղ լինեմ մտքով, սրտով, խոսքով ու գործով: Քո Խոսքով նորոգիր միտքս, և այն ուղիղ կլինի, Քո Խոսքով լցրու սիրտս, և ուղիղ կլինի: Այդպիսով ուղիղ կդառնան նաև խոսքերս ու գործերս: Պաշտելի Տեր, ուզում եմ լինել Քո ներկայության մշտական բնակչուհի:
Ահա այն բնակավայրը, ուր ուզում եմ բնակվել, այն վայրը, ուր կարող եմ գտնել խաղաղություն և հրճվել իմ Տիրոջ Խոսքի գանձերով. այդ հրաշալի վայրը իմ Տիրոջ ներկայությունն է: Գիտեմ, որ ամեն մեկին տրված չի տեղ ունենալ այդ հրաշալի Բնակավայրում. իմ Տիրոջ ներկայության երջանիկ բնակիչներն են միայն ուղիղները:
Տե՛ր, դարձրու ինձ ուղիղ. թող ուղիղ լինեմ մտքով, սրտով, խոսքով ու գործով: Քո Խոսքով նորոգիր միտքս, և այն ուղիղ կլինի, Քո Խոսքով լցրու սիրտս, և ուղիղ կլինի: Այդպիսով ուղիղ կդառնան նաև խոսքերս ու գործերս: Պաշտելի Տեր, ուզում եմ լինել Քո ներկայության մշտական բնակչուհի:
воскресенье, 29 марта 2009 г.
Երբ աչքերդ բացվեն
(Հովհ. 6:42,38, Ղուկաս 2:47, Հովհ.1:14, Մատթ.16:14-19, Մատթ.14:26, Հովհ.4:10, Հովհ.20:15-16, Ղուկաս 24:13-32, Հովհ.18:36, Հովհ. 21:4,11, Գործք 9:15, 22:8)
Եթե մի օր աչքերդ բացվեն,
Դու կտեսնես, որ մանուկը մսուրում պառկած
Որդին չէ հյուսնի,
Այլ երկնից իջած Արքան ողջ երկրի:
Եթե մի օր աչքերդ բացվեն,
Դու կտեսնես, որ տաճարում խոսող պատանին
Ոչ թե գիտակ է Աստծո Խոսքի,
Այլ Աստծո Խոսքն Ինքն է,
Որ մարմին դարձավ, մեր մեջ բնակվեց:
Եթե մի օր աչքերդ բացվեն,
Դու կտեսնես, որ ամենուր հրաշքներ գործողը
Մարգարե չէ միայն,
Այլ կենդանի Աստծո Որդին,
Ով քեզ հանձնել է երկնի բանալին:
Եթե մի օր աչքերդ բացվեն,
Դու կտեսնես, որ ալիքների վրայով Քեզ մոտ եկողը
Ուրվական չէ, այլ Արքան տիեզերքի,
Ում հնազանդվում են ծովն ու հովերը:
Եթե մի օր աչքերդ բացվեն,
Դու կտեսնես, որ ջրհորի մոտ նստածը
Կարիք չունի քո տված ջրի,
Այլ ուզում է քեզ պարգևել ջուրը Կյանքի,
Որը խմողը էլ չի ծարավի:
Եթե մի օր աչքերդ բացվեն,
Դու կտեսնես, որ խաչի վրա գամվածը
Անզոր չէ բնավ ու կարոտ չէ օգնության,
Այլ դու Իր կարիքն ունես ամեն ժամ:
Եթե մի օր աչքերդ բացվեն,
Դու կտեսնես, որ գերեզմանի մոտ կանգնած է
Ոչ թե պարտիզպանը,
Այլ հարուցյալ Արքան ու Փրկիչը քո,
Ում առաջ նահանջում են մահն ու դժոխքը:
Եթե մի օր աչքերդ բացվեն,
Դու կտեսնես, որ Էմմաուսի ճանապարհով
Քայլում է ոչ թե ճամփորդ պատահական,
Այլ հարուցյալ Արքան, այնքան սպասված Մեսիան,
Ում Թագավորությունը այս աշխարհից չէ:
Եթե մի օր աչքերդ բացվեն,
Դու կտեսնես, որ ծովեզերքին կանգնածը
Անծանոթ չէ քեզ, այլ Բարեկամն է քո հարազատ,
Որ հոգում է կարիքներդ Իր փառավոր ճոխության համեմատ:
Եթե մի օր աչքերդ բացվեն,
Դու կտեսնես, որ Նազովրեցին, ում հալածում ես
Մեռած չէ, ապրում է հավիտյան
Եվ ուզում է, որ Դու լինես Իր վկան,
Իր Անվան զորությունը հայտնես
Բոլոր ազգերին, նրանք արքաներին:
Եթե մի օր աչքերդ բացվեն,
Դու կտեսնես, որ դեռ չես տեսել
Հրաշքները Իր Խոսքի,
Երբ աչքերդ բացվեն,
Կտեսնես փառքը Իր սքանչելի
Ու Իր գահի առջև ընկած
Կերկրպագես Արքային:
Հռիփսիմե Մկրտչյան
четверг, 26 марта 2009 г.
Օտար կրակ, չպատվիրված զոհաբերություն, իզուր պաշտամունք
(Ղեւտ. 10:1, 1Թագ. 13:14, Մարկ.7:6-8)
Տե՛ր, թող երբեք չպատահի,
Որ օտար կրակ մատուցեմ Քո առջև,
Չեմ ուզում Ահարոնի որդիների պես
Քո շնորհած սքանչելի կյանքը կորցնել:
Տե՛ր, թող երբեք չպատահի,
Որ բերեմ զոհաբերություն, որ չես պատվիրել,
Չեմ ուզում, որ մի օր ինձ համար էլ հնչի
Սավուղին տրված դատավճիռն ահեղ:
Տե՛ր, թող երբեք չպատահի,
Որ երկրպագությունս իզուր լինի,
Չեմ ուզում, որ այն օրը Դու ինձ ասես.
«Հեռացիր, բնավ չեմ ճանաչել քեզ»:
Թող որ Քեզ բերեմ ոչ թե կրակ օտար,
Այլ այրվեմ Սուրբ Հոգուդ հրով սրբարար,
Թող չպատվիրված զոհեր չմատուցեմ,
Այլ Քեզ հաճելի պատարագը՝
Կոտրած սիրտս բերեմ,
Թող երկրպագությունս չլինի ապարդյուն,
Այլ երկրպագեմ Քեզ Հոգով ու Ճշմարտությամբ:
Թող չլինեն երբեք իմ կյանքում
Կրակ օտար,
Զոհեր չպատվիրված,
Երկրպագություն իզուր:
Տե՛ր, թող երբեք չպատահի,
Որ օտար կրակ մատուցեմ Քո առջև,
Չեմ ուզում Ահարոնի որդիների պես
Քո շնորհած սքանչելի կյանքը կորցնել:
Տե՛ր, թող երբեք չպատահի,
Որ բերեմ զոհաբերություն, որ չես պատվիրել,
Չեմ ուզում, որ մի օր ինձ համար էլ հնչի
Սավուղին տրված դատավճիռն ահեղ:
Տե՛ր, թող երբեք չպատահի,
Որ երկրպագությունս իզուր լինի,
Չեմ ուզում, որ այն օրը Դու ինձ ասես.
«Հեռացիր, բնավ չեմ ճանաչել քեզ»:
Թող որ Քեզ բերեմ ոչ թե կրակ օտար,
Այլ այրվեմ Սուրբ Հոգուդ հրով սրբարար,
Թող չպատվիրված զոհեր չմատուցեմ,
Այլ Քեզ հաճելի պատարագը՝
Կոտրած սիրտս բերեմ,
Թող երկրպագությունս չլինի ապարդյուն,
Այլ երկրպագեմ Քեզ Հոգով ու Ճշմարտությամբ:
Թող չլինեն երբեք իմ կյանքում
Կրակ օտար,
Զոհեր չպատվիրված,
Երկրպագություն իզուր:
Հռիփսիմե Մկրտչյան
Փառաբանությունը ազատություն է բերում
«Մեծարվիր, ով Աստված, երկինքներից բարձր ու Քո փառքը թող ամբողջ երկրի վրա լինի, որպեսզի նրանք, ում սիրում ես, ազատվեն» (Սաղմոս 108:5,6)
Նորից տեսնում եմ, որ փառաբանության մեջ է ազատագրումը: Տերը պիտի մեծարվի, որ ազատվեն նրանք, ում Նա սիրում է: Ես ուզում եմ, որ Նրա և իմ սիրելիները ազատվեն. ոմանք կարիք ունեն ազատվելու մեղքից, ոմանք՝ հպարտությունից, ոմանք՝ աշխարհասիրությունից, ոմանք՝ իրենց խնդիրներից, ես ինքս կարիք ունեմ ազատվելու հոգեկան ընկճվածությունից: Տխրելու փոխարեն պետք է Տիրոջը փառաբանեմ: Բանտում եղած ժամանակ Պողոսն ու Շիղան փառաբանություն էին երգում, և բանտի դռները բացվեցին: Փառաբանությունը ազատում է, փակ դռներ է բացում: Իմ կյանքում հիմա շատ փակ դռներ կան՝ փակ է ինձ եկեղեցի տանող դուռը, փակ են սրտերը ինձ հասկանալու համար, փակ են ճանապարհները՝ ստանալու համար սրտիս փափագները, բայց եթե սիրտս բաց լինի Աստծո Խոսքի համար և բերանս բացվի Տիրոջս փառաբանելու համար, Տերը կբացի փակ դռներն իմ կյանքում: Հիմա ի՞նչ անեմ փակ դռների առաջ կանգնած: Շնորհակալ եմ Տիրոջը, որ հայտնեց, թե ինչ անեմ: Ասեմ Դավթի պես. «Մեծարվիր, ով Աստված, երկինքներից բարձր»: Կազատվե՞ն Նրա և իմ սիրելիները: Այո, քանի որ Նա է խոստացել:
Նորից տեսնում եմ, որ փառաբանության մեջ է ազատագրումը: Տերը պիտի մեծարվի, որ ազատվեն նրանք, ում Նա սիրում է: Ես ուզում եմ, որ Նրա և իմ սիրելիները ազատվեն. ոմանք կարիք ունեն ազատվելու մեղքից, ոմանք՝ հպարտությունից, ոմանք՝ աշխարհասիրությունից, ոմանք՝ իրենց խնդիրներից, ես ինքս կարիք ունեմ ազատվելու հոգեկան ընկճվածությունից: Տխրելու փոխարեն պետք է Տիրոջը փառաբանեմ: Բանտում եղած ժամանակ Պողոսն ու Շիղան փառաբանություն էին երգում, և բանտի դռները բացվեցին: Փառաբանությունը ազատում է, փակ դռներ է բացում: Իմ կյանքում հիմա շատ փակ դռներ կան՝ փակ է ինձ եկեղեցի տանող դուռը, փակ են սրտերը ինձ հասկանալու համար, փակ են ճանապարհները՝ ստանալու համար սրտիս փափագները, բայց եթե սիրտս բաց լինի Աստծո Խոսքի համար և բերանս բացվի Տիրոջս փառաբանելու համար, Տերը կբացի փակ դռներն իմ կյանքում: Հիմա ի՞նչ անեմ փակ դռների առաջ կանգնած: Շնորհակալ եմ Տիրոջը, որ հայտնեց, թե ինչ անեմ: Ասեմ Դավթի պես. «Մեծարվիր, ով Աստված, երկինքներից բարձր»: Կազատվե՞ն Նրա և իմ սիրելիները: Այո, քանի որ Նա է խոստացել:
Տիրոջը զարմացնող երկու բաները
(Մարկ.6:6, Ղուկաս 7:9)
Տե՛ր, ես շատ բաների վրա եմ զարմանում,
Իսկ Քեզ միայն երկու բան զարմացրեց.
Անհավատությունը Քո ժողովրդի,
Երբ Դու բազում հրաշքներ էիր գործում
Եվ հավատքը մի հեթանոսի,
Որ Խոսքիդ զորությանն էր սրտանց հավատում:
Ցավում եմ, որ այնքան հաճախ եմ
Առաջինների նման զարմացրել Քեզ,
Օգնիր ինձ հիմա Քեզ զարմացնել
Հավատքով լեցուն հեթանոսի պես,
Ասա միայն Խոսքդ ամենակարող,
Եվ հոգիս կբժշկվի անմիջապես:
Տե՛ր, ես շատ բաների վրա եմ զարմանում,
Իսկ Քեզ միայն երկու բան զարմացրեց.
Անհավատությունը Քո ժողովրդի,
Երբ Դու բազում հրաշքներ էիր գործում
Եվ հավատքը մի հեթանոսի,
Որ Խոսքիդ զորությանն էր սրտանց հավատում:
Ցավում եմ, որ այնքան հաճախ եմ
Առաջինների նման զարմացրել Քեզ,
Օգնիր ինձ հիմա Քեզ զարմացնել
Հավատքով լեցուն հեթանոսի պես,
Ասա միայն Խոսքդ ամենակարող,
Եվ հոգիս կբժշկվի անմիջապես:
Հռիփսիմե Մկրտչյան
среда, 25 марта 2009 г.
Դու շուտով կգաս
Քանի որ միայն մի քիչ էլ,
Եվ Դու, որ խոստացել ես գալ,
Կգաս ու չես ուշանա:
Քո գալստի հույսը , պաշտելի Հիսուս,
Օգնում է դիմանալ և համբերել,
Սրբության մեջ հարատևել և հանդարտվել,
Արցունքներս սրբել ու վերև նայել:
Թող Քո գալուստը լինի մեծագույն ուրախությունս,
Գալստիդ պատրաստվելը` մեծագույն գործս,
Գալստիդ ժամանակ մեկնելը` մեծագույն փափագս,
Իսկ Դու, շուտով վերադարձող Արքա,
Եղիր միակ Սերս:
Եվ Դու, որ խոստացել ես գալ,
Կգաս ու չես ուշանա:
Քո գալստի հույսը , պաշտելի Հիսուս,
Օգնում է դիմանալ և համբերել,
Սրբության մեջ հարատևել և հանդարտվել,
Արցունքներս սրբել ու վերև նայել:
Թող Քո գալուստը լինի մեծագույն ուրախությունս,
Գալստիդ պատրաստվելը` մեծագույն գործս,
Գալստիդ ժամանակ մեկնելը` մեծագույն փափագս,
Իսկ Դու, շուտով վերադարձող Արքա,
Եղիր միակ Սերս:
Հռիփսիմե Մկրտչյան
Քո սահմանած հերթականությունը
Հաճախ Քո սահմանած հերթականությունը
Մոռանում եմ, Տեր.
Ուզում եմ նախ տեսնել, հետո` հավատալ,
Ուզում եմ նախ սրտիս փափագները ստանալ,
Հետո` Քեզնով ցնծալ, ուրախանալ:
Դու ուզում ես, որ ամենից առաջ Խոսքիդ հավատամ,
Հավատալուց հետո միայն Քո փառքը տեսնեմ,
Դու ուզում ես, որ սրտիս փափագները ստանամ,
Եթե բերկրանք գտնեմ Քո մեջ ու Քեզնով երջանիկ լինեմ:
Հիշեցրու, որ առանց աղաղակելու պարիսպները չեն քանդվի,
Առանց փնտրելու չեմ կարող գտնել,
Առանց թակելու չպետք է սպասեմ, որ դուռը բացվի,
Օգնիր Քո սահմանած հերթականությունը երբեք չշփոթել:
Մոռանում եմ, Տեր.
Ուզում եմ նախ տեսնել, հետո` հավատալ,
Ուզում եմ նախ սրտիս փափագները ստանալ,
Հետո` Քեզնով ցնծալ, ուրախանալ:
Դու ուզում ես, որ ամենից առաջ Խոսքիդ հավատամ,
Հավատալուց հետո միայն Քո փառքը տեսնեմ,
Դու ուզում ես, որ սրտիս փափագները ստանամ,
Եթե բերկրանք գտնեմ Քո մեջ ու Քեզնով երջանիկ լինեմ:
Հիշեցրու, որ առանց աղաղակելու պարիսպները չեն քանդվի,
Առանց փնտրելու չեմ կարող գտնել,
Առանց թակելու չպետք է սպասեմ, որ դուռը բացվի,
Օգնիր Քո սահմանած հերթականությունը երբեք չշփոթել:
Հռիփսիմե Մկրտչյան
Խոսքդ սրտիս մեջ եմ պահում, Խոսքդ մեղքից է իմ սիրտը պահում
(Սաղմոս 119:9-16)
Սուրբ Խոսքդ պահում եմ սրտիս մեջ`
Հավատալով, որ այն սիրտս կպահի մեղքից,
Իմ ամբողջ սրտով ես փնտրում եմ Քեզ,
Թող չշեղվեմ երբեք Քո պատվիրաններից:
Քաղցր Խոսքերդ երբեք չեմ մոռանա,
Դրանց մեջ եմ միշտ ես բերկրանք գտնում,
Քո կանոններից ես չեմ հեռանա,
Անընդհատ դրանց մասին եմ խորհում:
Սուրբ Խոսքդ պահում եմ սրտիս մեջ`
Հավատալով, որ այն սիրտս կպահի մեղքից,
Իմ ամբողջ սրտով ես փնտրում եմ Քեզ,
Թող չշեղվեմ երբեք Քո պատվիրաններից:
Քաղցր Խոսքերդ երբեք չեմ մոռանա,
Դրանց մեջ եմ միշտ ես բերկրանք գտնում,
Քո կանոններից ես չեմ հեռանա,
Անընդհատ դրանց մասին եմ խորհում:
Հռիփսիմե Մկրտչյան
вторник, 24 марта 2009 г.
Քննիր մտքերս
Տեր, ուզում եմ, որ սիրտս ու մտքերս քննես,
Ամեն օր ուզում եմ քննություն հանձնել
Եվ երբ վերջին քննությանն ինձ կանչես,
Ուզում եմ «գերազանց» ես գնահատվել:
Հաճախ մտքերը թշնամու բանակից
Քողարկված ու ծպտված են գալիս,
Ուստի դժվարանում եմ դրանք ճանաչել.
Նրանց դու քողազերծիր ու հետ ուղարկիր,
Միտքս լիովին վերանորոգիր,
Իմ մտքի վրա ցուցանակ Դու դիր.
«Սուրբ Գրքին օտար մտքերի մուտքը արգելվում է խստիվ»:
Ամեն օր ուզում եմ քննություն հանձնել
Եվ երբ վերջին քննությանն ինձ կանչես,
Ուզում եմ «գերազանց» ես գնահատվել:
Հաճախ մտքերը թշնամու բանակից
Քողարկված ու ծպտված են գալիս,
Ուստի դժվարանում եմ դրանք ճանաչել.
Նրանց դու քողազերծիր ու հետ ուղարկիր,
Միտքս լիովին վերանորոգիր,
Իմ մտքի վրա ցուցանակ Դու դիր.
«Սուրբ Գրքին օտար մտքերի մուտքը արգելվում է խստիվ»:
Հռիփսիմե Մկրտչյան
Չաղոթելու մեղքը
«Բայց ես քավ լիցի, որ Տիրոջ դեմ մեղք գործեմ ` ձեզ համար աղոթք անելուց դադարելով»: (1 Թագ.12:23):
Դադարել Աստծո ժողովրդի համար աղոթելուց. ի՞նչ է սա. տկարությու՞ն, թերացու՞մ, ժամանակի պակա՞ս. ո՛չ, Աստծո Խոսքը դա անվանում է մեղք: Հաճախ թերանում եմ աղոթելու բոլոր նախատեսված թեմաների համար: Երբեմն ջանքեր են պահանջվում եկեղեցու բոլոր անդամների համար անխտիր աղոթելու համար: Բավական չէ անունները գրել աղոթքի օրագրում, պետք է Տերը նրանց անունները գրի սրտումս. որ որևէ մեկին չմոռանամ, անհոգ չլինեմ, այլ Աստծո ամեն զավակի համար աղոթեմ քրոջական հոգատարությամբ և իմ Տիրոջ ուղարկած սիրով: Պետք է սթափվեմ. աղոթքի պակասությունը մեղք է: Եթե միշտ հիշեմ, որ դա մեղք է, ավելի արդյունավետ աղոթքի կյանք կունենամ:
Դադարել Աստծո ժողովրդի համար աղոթելուց. ի՞նչ է սա. տկարությու՞ն, թերացու՞մ, ժամանակի պակա՞ս. ո՛չ, Աստծո Խոսքը դա անվանում է մեղք: Հաճախ թերանում եմ աղոթելու բոլոր նախատեսված թեմաների համար: Երբեմն ջանքեր են պահանջվում եկեղեցու բոլոր անդամների համար անխտիր աղոթելու համար: Բավական չէ անունները գրել աղոթքի օրագրում, պետք է Տերը նրանց անունները գրի սրտումս. որ որևէ մեկին չմոռանամ, անհոգ չլինեմ, այլ Աստծո ամեն զավակի համար աղոթեմ քրոջական հոգատարությամբ և իմ Տիրոջ ուղարկած սիրով: Պետք է սթափվեմ. աղոթքի պակասությունը մեղք է: Եթե միշտ հիշեմ, որ դա մեղք է, ավելի արդյունավետ աղոթքի կյանք կունենամ:
Ճանապարհդ Տիրոջը հանձնիր
«Տէրոջը յանձնէ քու ճամփադ ու Անոր յուսա. եւ Անիկա պիտի կատարէ» (Սաղմոս 37:5):
Տիրոջը հանձնել ճանապարհը նշանակում է անվերապահորեն վստահել Նրան, չփորձել միջամտել, Տիրոջը «օգնել»: Երբ Տիրոջն եմ հանձնում ճանապարհս, պետք է մի բան անեմ` լիովին վստահեմ Նրան և հավատամ, որ Նա անպայման կգտնի լավագույն լուծումը: Հիշեցի եղբայրներիցս մեկի քարոզը, նա ասում էր` մի փորձիր ղեկը վերցնել վարորդի ձեռքից, վթար կլինի: Պատահել է, որ երբ նայել եմ, թե ինչպես է Տերը «վարում մեքենան» կյանքիս ճանապարհին, միջամտել եմ կամ խորհուրդներ տվել: Այլևս երբեք չպետք է ասեմ. «Հիսուս, ինչու՞ կանգնեցիր, մի քիչ արագ գնա», որովհետև Նա ինձանից լավ գիտի կյանքիս ճանապարհի «երթևեկության կանոնները»: Նա գիտի, թե երբ է պետք արագացնել, երբ` դանդաղեցնել, երբ է պետք կանգ առնել: Ես պետք է վստահ լինեմ, որ Նա ինձ ապահովությամբ ու ժամանակին տեղ կհասցնի:
Տիրոջը հանձնել ճանապարհը նշանակում է անվերապահորեն վստահել Նրան, չփորձել միջամտել, Տիրոջը «օգնել»: Երբ Տիրոջն եմ հանձնում ճանապարհս, պետք է մի բան անեմ` լիովին վստահեմ Նրան և հավատամ, որ Նա անպայման կգտնի լավագույն լուծումը: Հիշեցի եղբայրներիցս մեկի քարոզը, նա ասում էր` մի փորձիր ղեկը վերցնել վարորդի ձեռքից, վթար կլինի: Պատահել է, որ երբ նայել եմ, թե ինչպես է Տերը «վարում մեքենան» կյանքիս ճանապարհին, միջամտել եմ կամ խորհուրդներ տվել: Այլևս երբեք չպետք է ասեմ. «Հիսուս, ինչու՞ կանգնեցիր, մի քիչ արագ գնա», որովհետև Նա ինձանից լավ գիտի կյանքիս ճանապարհի «երթևեկության կանոնները»: Նա գիտի, թե երբ է պետք արագացնել, երբ` դանդաղեցնել, երբ է պետք կանգ առնել: Ես պետք է վստահ լինեմ, որ Նա ինձ ապահովությամբ ու ժամանակին տեղ կհասցնի:
воскресенье, 15 марта 2009 г.
Միայն Քեզ եմ փափագում
Սիրում եմ այն տունը, ուր ներկա ես Դու,
Այն վայրը, ուր Քո փառքն է բնակվում,
Արդ, միայն մեկ բան եմ Քեզանից խնդրում,
Մեկ բան եմ միայն սրտանց փափագում.
Կուզեմ բնակվել Քո սրահներում
Իմ կյանքի բոլոր, բոլոր օրերում:
Խորանիդ մեջ կապրեմ հավիտյան,
Թևերիդ հովանու տակ ես պիտի ցնծամ,
Քաղցր է մեկ օրը Քո սրահներում
Քան հազար օրերն ուրիշ վայրերում,
Միակն ես Դու ինձ համար երկնքում,
Երկրի վրա էլ միայն Քեզ եմ փափագում,
Իմ սիրտն ու մարմինը թեև մաշեն,
«Սրտիս զորությունն ես, Տեր» պիտի երգեմ:
Ես շատ տարիներ առաջ եմ գրել այս բանաստեղծությունը և միշտ ցանկացել եմ, որ այն դառնա գեղեցիկ երկրպագության երգ: Շնորհակալ եմ Տիրոջից և Սառա քույրիկիցս, ով գեղեցիկ մեղեդի գրեց այս բանաստեղծության համար:
Այն վայրը, ուր Քո փառքն է բնակվում,
Արդ, միայն մեկ բան եմ Քեզանից խնդրում,
Մեկ բան եմ միայն սրտանց փափագում.
Կուզեմ բնակվել Քո սրահներում
Իմ կյանքի բոլոր, բոլոր օրերում:
Խորանիդ մեջ կապրեմ հավիտյան,
Թևերիդ հովանու տակ ես պիտի ցնծամ,
Քաղցր է մեկ օրը Քո սրահներում
Քան հազար օրերն ուրիշ վայրերում,
Միակն ես Դու ինձ համար երկնքում,
Երկրի վրա էլ միայն Քեզ եմ փափագում,
Իմ սիրտն ու մարմինը թեև մաշեն,
«Սրտիս զորությունն ես, Տեր» պիտի երգեմ:
Հռիփսիմե Մկրտչյան
Ես շատ տարիներ առաջ եմ գրել այս բանաստեղծությունը և միշտ ցանկացել եմ, որ այն դառնա գեղեցիկ երկրպագության երգ: Շնորհակալ եմ Տիրոջից և Սառա քույրիկիցս, ով գեղեցիկ մեղեդի գրեց այս բանաստեղծության համար:
Подписаться на:
Сообщения (Atom)