понедельник, 31 августа 2009 г.

Ցավալի է

«... որոնց պատճառով Ճշմարտության ճանապարհը պիտի հայհոյվի» (2 Պետր.2:2):

Ցավոք սրտի երևի չկա մի հավատացյալ, որ իր անհավատ ծանոթներից լսած չլինի այս խոսքերը. «Սա՞ է ձեր հավատացյալը: Գիտե՞ս, թե ինչեր է անում«, կամ «Ո՞նց ես ասում, որ Այսինչը հոգևոր է. հոգևորներն էդպիսի բաներ անու՞մ են» և այլն: Շատ են սուտ «ազատություն» քարոզողները, որոնք սովորեցնում եմ, թե սուրբ կյանքը անհրաժեշտ չի, կարևոր չի, թե ինչպես ես ապրում, որովհետև Աստված միայն սրտին է նայում: Հենց նրանց պատճառով է հայհոյվում Ճշմարտության ճանապարհը:
Ինձ համար կարևորն այն է, որ մինչև վերջ ապրեմ այնպիսի կյանքով, որ մինչև Տիրոջս վերադարձը շարունակեմ լսել այսպիսի խոսքեր. «Հավատացյա՞լ ես... հա, երևում է»: Ես ուզում եմ, որ կյանքս ոչ թե հայհոյություն բերի Ճշմարտության ճանապարհին, այլ փառք բերի իմ Տեր Հիսուսին: