пятница, 22 октября 2010 г.

Մոմերի առակը


Մութ գիշեր էր: Երբ լույսերն անջատեցին, խարխափելով գտա այն դարակը, որտեղ մոմեր էի պահում այսպիսի գիշերների համար: Ես վառեցի չորս մոմ և պատրաստվում էի գնալ, երբ մի ձայն ասաց.
----- Այժմ դիր ինձ տեղը:
----- Ո՞վ ասաց այդ:
----- Ես,--- ձայնը հնչում էր ձեռքիս մոտից:
----- Ո՞վ ես դու:
----- Ես մոմ եմ:
Ես բարձրացրեցի մոմը՝ ավելի լավ տեսնելու համար: Մոմի մեջ փոքրիկ դեմք էր երևում:
----- Ինձ այստեղից մի տար:
----- Ի՞նչ:
----- Մի տար ինձ այս սենյակից:
----- Ի՞նչ ես ուզում ասել: Ես պետք է քեզ դուրս տանեմ: Դու մոմ ես: Քո գործը լույս տալն է, դրսում մութ է:
----- Բայց դու չպետք է ինձ դուրս տանես, ես պատրաստ չեմ,---- բացատրեց մոմը աղերսող աչքերով: Ես պետք է ավելի լավ պատրաստվեմ:
Ես չէի կարող հավատալ ականջներիս.
----- Ավելի լավ պատրաստվե՞ս:
----- Այո, ես պետք է հետազոտեմ լույս տալու գործընթացը, որ դուրս գալիս շատ սխալներ չանեմ: Դու կզարմանաս, եթե տեսնես, թե ինչքան աղավաղված կարող է լինել ուսում չառած մոմի լույսը:
----- Դե լավ,---- ասացի ես,---- դու այս դարակում եղած միակ մոմը չես: Ես քեզ կհանգցնեմ և մյուսներին կտանեմ:
Բայց հենց այդ ժամանակ ուրիշ ձայներ լսեցի.
----- Մենք էլ չենք գալիս:
Ես շրջվեցի դեպի մյուս մոմերը.
----- Դուք մոմ եք, և ձեր գործը մութ տեղերը լուսավորելն է:
----- Այդպես դու ես կարծում, ----- ասաց առաջինը, դու կարծում ես, թե մեզ պետք է տանես, բայց ես զբաղված եմմտածում եմ լույսի կարևորության մասին:
----- Իսկ դուք երկուսդ, ---- հարցրի ես,----- դու՞ք էլ եք մնում:
Մի կարճ, հաստ, կարմիր մոմ ասաց.
----- Ես սպասում եմ մինչև կյանքս կարգավորվի: Ես բավական հաստատուն չեմ:
Վերջին մոմը բարակ, հաճելի ձայն ուներ.
----- Ես կուզենայի օգնել,---- բացատրեց նա,----- բայց խավարի մեջ լուսավորելը իմ պարգևը չէ: Ես երգչուհի եմ: Ես երգում եմ, որ քաջալերեմ մյուս մոմերին՝ ավելի պայծառ լուսավորելուհամար:
Նա սկսեց երգել «Այս փոքրիկ լույսն իմ» երգը: Մյուս երեքը միացան նրան՝ դարակը լցնելով երաժշտությամբ: Ես մի քայլ ետ գնացի և մտածեցի այդ ամենի ողջ անհեթեթության մասին. չորս կատարյալ առողջ մոմեր իրար հետ երգում են լույսի կարևորության մասին, բայց մերժում են դուրս գալ դարակից:
Թույլ տուր քեզ մի հարց տալ. վերջին անգամ ե՞րբ ես Ավետարանի մասին պատմել մեկին: Այս աշխարհը լցված է խավարով, մարդիկ սայթաքում են՝ փորձելով գտնել ճանապարհը: Դու կարողես նրանց համար լույս լինել: Դու կարող ես լուսավորել պարզապես հավատքիդ մասին պատմելով, ժպտալով կամ ողջույն ուղարկելով մի մոռացված ընկերոջ:
Անգլերենից թարգմանեց Հռիփսիմե Մկրտչյանը

воскресенье, 17 октября 2010 г.

Մի արթնացրեք նրան


Փրկության բանակի հավաքույթներից մեկի ժամանակ մի մարդ տալիս էր իր վկայությունը: Նրա վկայելու ժամանակ մի մարդ բազմության միջից գոռաց. «Ձայնդ կտրիր և նստիր, դու երազ ես տեսնում»: Անմիջապես խանգարող մարդը զգաց, որ մեկը քաշում է իր բաճկոնից: Շրջվեց և տեսավ մի փոքրիկ աղջկա, որն ասաց.
----- Պարոն, կարո՞ղ եմ խոսել ձեզ հետ: Այն խոսող մարդը իմ հայրիկն է: Նա մի ժամանակ հարբեցող էր: Նա իր ողջ փողը տալիս էր վիսկի գնելու համար: Մայրիկը շատ տխուր էր և անընդհատ լաց էր լինում: Երբեմն, երբ հայրիկը տուն էր գալիս, ծեծում էր մայրիկին: Ես կոշիկ և գեղեցիկ շոր չունեի դպրոց գնալու համար: Բայց հիմա նայեք իմ կոշիկներին: Տեսնու՞մ եք այս գեղեցիկ զգեստը. այդ հայրիկն է գնել ինձ համար: Նայեք իմ մայրիկին: Նա այն երջանիկ ժպիտով կինն է: Հիմա նա շատ երջանիկ է, նա երգում է նույնիսկ արդուկ անելիս:
Վերջում փոքրիկ աղջիկն ասաց.
----- Պարոն, եթե իմ հայրիկը երազ է տեսնում, խնդրում եմ, մի արթնացրեք նրան:
-----------------------------------------------------------------------------------------------
«Ուրեմն եթե մեկը Քրիստոսի մեջ է՝ նոր ստեղծված է. հներն անցան, ահա ամեն բան նոր եղավ» (2 Կորնթ.5:17)
 Անգլերենից թարգմանեց Հռիփսիմե Մկրտչյանը

вторник, 5 октября 2010 г.

Հովտի ամենահարուստ մարդը երեկ գիշեր մեռավ


Կարլը շատ հարուստ մարդ էր, և մեծ կալվածք ուներ: Նա շատ էր սիրում ձիով շրջել հովտում, նայել իր ունեցվածքին և ուրախանալ դրանով:
Մի անգամ Կարլը բարձրացել էր բլուրի վրա և հեռվից նկատեց իր ֆերմայում աշխատողներից մեկին՝ Հանս անունով մի ծերունու: Նախաճաշի ժամն էր, և Հանսը ծառի ստվերում մի սեղան էր դրել և պատրաստվում էր ուտել: Բայց մինչև ուտելը խոնարհեց գլուխը, միացրեց ձեռքերը աղոթքի համար, որպեսզի գոհանա Աստծուց իր կերակուրի համար: Կարլը նայեց աղոթող մարդուն, հետո՝ ուտելիքին: Մի կտոր հաց և պանիր էր: Կարլը քմծիծաղով ասաց.
---- Եթե դա լիներ իմ ողջ ուտելիքը, ես նեղություն չէի քաշի աղոթելու:
Հանսը խոնարհությամբ պատասխանեց.
---- Դա ինձ բավական է, և ես շնորհակալ եմ Աստծուց Իր տվածի համար:
Ծերունու պատասխանից զարմացած՝ Կարլը նստեց ձին՝ պատրաստվելով գնալ: Բայց մինչև կգնար, Հանսը նրան ասաց.
---- Սպասեք մի րոպե: Ես ձեզ մի բան պետք է պատմեմ: Անցած գիշեր մի երազ տեսա: Երազում տեսա մի շատ գեղեցիկ տեսարան և լսեցի մի ձայն, որն ասում էր. «Այս գիշեր հովտի ամենահարուստ մարդը կմեռնի, այս գիշեր հովտի ամենահարուստ մարդը կմեռնի»:
---- Հիմարություն,--- ասում էր Կարլը տուն վերադառնալով: Բայց ճանապարհին ծերուկ Հանսի խոսքերը անհանգստացնում էին իրեն. «Այս գիշեր հովտի ամենահարուստ մարդը կմեռնի»: Մինչև հիմա իրեն շատ լավ էր զգացել, բայց հիմա սկսեց ցավեր զգալ որովայնում: Նա սկսեց ինքն իրեն հարցնել. «Արդյո՞ք դա ճիշտ է, մի՞թե այս գիշեր պետք է մեռնեմ»:
Տուն վերադառնալով՝ կանչեց բժշկին և պատմեց ծերուկ Հանսի երազի և իր ունեցած ցավերի մասին: Բժիշկն ասաց. «Կարծում եմ, անհանգստանալու բան չկա, բայց ձեզ հանգստացնելու համար կքննեմ»:
Քննելուց հետո բժիշկն ասաց.
---- Կարլ, դուք ձիու պես ուժեղ եք, ոչ մի պատճառ չկա, որ այս գիշեր մեռնեք:
---- Դե, ես շատ հիմար եմ եղել, որ ուշադրություն եմ դարձրել այդ ծեր մարդու երազին, ով ասում էր, որ այս գիշեր հովտի ամենահարուստ մարդը կմեռնի: Բայց ուզում էի վստահ լինել:
Այդպես հանգստանալով՝ Կարլը անկողին մտավ: Առավոտյան նրա դուռը թակեցին, և լուր բերողն ասաց.
----- Կարլ, ծերուկ Հանսը մեռավ երեկ գիշեր:
Դա ճիշտ էր: Հովտի ամենահարուստ մարդը մեռավ երեկ գիշեր:

Ֆրանսերենից թարգմանեց Հռիփսիմե Մկրտչյանը