«Ժողովուրդը իր Աստուծոյն պիտի չհարցնէ՞» (Ես. 8:19)
Ճարտասանական այս հարցը ինձ հիշեցրեց ամեն բանի համար Տիրոջից խորհուրդ և առաջնորդություն խնդրելու կարևորության մասին: Ճիշտ է, համատեքստում հարցը ուղղված է նրանց, ովքեր մարդկանց առաջարկում են իրենց հարցերով դիմել վհուկներին: Մենք, բնականաբար, երբեք չենք դիմի վհուկներին, բայց երբեմն մոռանում ենք, որ կա Մեկը, ում կարող ենք ամեն բան հարցնել մտահոգվելու փոխարեն: Մտքիս մեջ շատ հարցեր կան, դրանք այնտեղից պետք է հանել և տանել Տիրոջ մոտ: Ժողովուրդը իր Աստծուն պիտի չհարցնի՞. Տերը պատվիրեց այս հարցը տալ նրանց, ովքեր առաջարկում էին վհուկներին դիմել: Այսօր այս հարցը ինձ համար էլ է հնչում: Այս հարցը իմ հարցերի պատասխանն է: Երբ նեղություններն ու մտահոգությունները ամեն կողմից շրջապատում են ինձ և սատանան փորձում է համոզել, որ չեմ գտնի ինձ հուզող հարցերի պատասխանները, ասեմ. «Հռիփսիմեն իր Աստծուն պիտի չհարցնի՞»: Այո, հենց Նրան պիտի հարցնեմ:
