Իր ժողովրդի բարիքն էր փնտրում

 

«… իր ժողովրդի բարիքն էր որոնում» (Եսթեր 10:3):

Ահա մի մարդ, որը երբեք իշխանություն չէր փնտրել, բայց հասավ իշխանության: Իշխանության  հասնելուց հետո էլ երբեք փառք չփնտրեց, շահ չփնտրեց, այլ իր ժողովրդի՝ Աստծո ժողովրդի բարիքը:

Ամեն ճշմարիտ քրիստոնյա Մուրթքեի նման է, շահ չի փնտրում, այլ Աստծո ժողովրդի բարիքը: Նա իր ունեցած հնարավորությունները, գիտելիքները, տաղանդները, ժամանակը օգտագործում է Աստծո ժողովրդի բարիքի համար:

Թող Մուրթքեներ շատ լինեն Քրիստոսի Եկեղեցում, նրանցից մեկն էլ ես լինեմ՝ միշտ փնտրեմ հոգևոր Իսրայելի՝ Աստծո ժողովրդի բարիքը:

Իմ օրագրից, դեկտեմբերի 1, 2013

Հավատքի խոսքեր են թվում, բայց չեն

 

«Եվ դեռ Տիրոջ վրա են հենվում՝ ասելով՝ «Մի՞թե Տերը մեր մեջ չէ, մեզ վրա ոչ մի չարիք չի գա» (Միքիա 3:11):

Առաջին հայացքից այս խոսքերը կարող են թվալ հավատքի խոսքեր, Տիրոջ հանդեպ վստահության, Տիրոջը փառաբանող խոսքեր: Այդպես կարող է թվալ, քանի դեռ չգիտես, թե ովքեր են ասում այդ խոսքերը: Տիրոջը հնազանդվող, Նրա Խոսքը սիրող, Նրա երկյուղն ունեցող մարդկանց խոսքերը չեն սրանք: Այս խոսքերն ասացին երեք տարբեր պաշտոններ ունեցող մարդիկ, բայց երեքի մեջ մի բան նույնն է՝ հանուն փողի անարդարություն են անում: Դատելու համար պատասխանատու գլխավորները կաշառքով են դատում, ոչ թե արդարությամբ, քահանաները վարձով են սովորեցնում, հետևաբար ոչ թե Աստծո Խոսքն են սովորեցնում, այլ վարձ տվողների ուզածը, մարգարեները փողով են մարգարեանում, ուստի ոչ թե Աստծո Խոսքն են փոխանցում, այլ փող տվողների ուզած բաներն են մարգարեանում: Ամեն չարիքի արմատը արծաթասիրությունն է, իսկ այս փողի գերիները հայտարարում են, որ իրենց վրա չարիք չի գալու: Նրանք արհամարհում են Աստծո Խոսքը և համարձակվում են ասել, որ Տերն իրենց մեջ է:

Եթե դատավորները արդար դատեին, քահանաները անշահախնդիր Աստծո Խոսքը սովորեցնեին, մարգարեները հավատարմորեն Աստծո Խոսքը փոխանցեին, այդ ժամանակ կարող էին համարձակ ասել հավատքով. «Տերը մեր մեջ է, մեզ վրա ոչ մի չարիք չի գա»:

Իմ օրագրից, հոկտեմբերի 1, 2020

Ուրիշ կրակ երկնքից

 

«Իսկ երբ Երուսաղեմում գտնվող առաքյալները լսեցին, թե սամարացիներն ընդունել են Աստծո Խոսքը, Պետրոսին և Հովհաննեսին ուղարկեցին նրանց մոտ, որոնք գնալով աղոթեցին նրանց համար, որ Սուրբ Հոգին ստանան՚ (Գործք 8:14, 15):

Տեսնես՝ Հովհաննես առաքյալը Սամարիա գնալիս հիշե՞ց, որ մի ժամանակ ուզում էր աղոթեր, որ երկնքից կրակ իջներ ու սամարացիներին ոչնչացներ: Հիմա գալիս է մեկ ուրիշ աղոթք անելու՝ որ սամարացիները ստանան Սուրբ Հոգին: Նա ուրախացել էր նրանց ապաշխարության լուրով, լսել էր, որ նրանք ընդունել են Աստծո Խոսքը, Պետրոսի հետ եկավ աղոթելու, որ ստանան Սուրբ Հոգին: Առանց Սուրբ Հոգու չկա սրբացում, հաղթական կյանք, արդյունավետ ծառայություն: Նրանք չաղոթեցին, որ երկնքից կրակ գա, սամարացիներին ոչնչացնի, այլ որ երկնքից Սուրբ Հոգու կրակը գա, նրանց մեղքերը ոչնչացնի:

Այն ժամանակ Հիսուսը նրանց հանդիմանեց և ասաց, որ սխալ հոգուց մղված են այդպիսի ցանկություն հայտնում, իսկ հիմա իրենք էլ լցված էին ճիշտ Հոգով՝ Սուրբ Հոգով և ունեին ճիշտ ցանկություն, արեցին ճիշտ աղոթք՝ որ սամարացիներն էլ նույն Հոգով լցվեն:  Նրանց աղոթքը պատասխանվեց՝ սամարացիները Սուրբ Հոգին ստացան:

Պատկերացնում եմ, թե  Հովհաննեսը ինչքան ուրախացավ, որ տարիներ առաջ իր և Հակոբոսի արտահայտած սխալ ցանկությունը չիրականացավ:

Իմ օրագրից, հոկտեմբերի 5, 2020

Ես էլ եմ գալիս

 «Եկեք գնանք Տիրոջ առաջ աղոթք անելու և Զորաց Տիրոջը խնդրելու. ես էլ եմ գալիս» (Զաքարիա  8:21):

Ամեն մարդ, որ նախասահմանված է փրկության համար, երբ տեսնում է Հիսուսի մոտ գնացողներին, լսում է փրկության հրավերը, ասում է. «Ես էլ եմ գալիս»: Ամեն մարդ, որ փափագում է Տիրոջը ծառայել, երբ տեսնում է Նրա այգում աշխատողներին, ասում է. «Ես էլ եմ գալիս»: Ամեն Աստծո զավակ, որ փափագում է Աստծո ներկայությունը, երբ տեսնում է աղոթողներին, ասում է. «Ես էլ եմ գալիս»: Ամեն մարդ որ ծարավ է Աստծո Խոսքին, Նրա Խոսքը կարդացողներին տեսնելով, ասում է. «Ես էլ եմ գալիս»:

Տեր, ինձ պատրաստիր Քո գալստին: Երբ գաս տանելու Քո ժողովրդին, ես էլ եմ գալիս:

Իմ օրագրից, նոյեմբերի 23, 2016

Վաղ առավոտը զրույցի ժամ է

ՙՈ՜վ Տեր, առավոտյան կլսես իմ ձայնը, առավոտյան աղոթքս Քեզ կուղղեմ ու դեպի վեր կնայեմ՚ (Սաղմոս 5:3):

Այս համարի մասին շատ եմ խորհրդածել, բայց, ցավոք, բոլոր առավոտներս նման չեն սաղմոսերգուի առավոտին:

Անմտություն է իմանալ առավոտյան պաշտամունքի օրհնությունը և այն չդարձնել ամեն օրվա առաջնահերթություն: Երբ Տերն առաջինն  է լսում ձայնս  ամեն առավոտ, օրվա ընթացքում  թշնամու բանակից եկող ձայները չեն հասնում ինձ, երբ Տերն առաջինն  է լսում ձայնս, ավելի հեշտությամբ եմ լսում Նրա ձայնը Խոսքը կարդալիս և ամենօրյա գործերում:

Երբ Տերն առաջինն  է լսում ձայնս, մյուսները, որոնք Նրանից  հետո ձայնս կլսեն, կստանան շինություն, օրհնություն, մխիթարություն:

Վաղ առավոտը զրույցի ժամ է, Հիսուսի՜ հետ զրույցի:

Իմ օրագրից, Հուլիսի 24, 2013

Օձի խորագիտություն, ոչ թե աղվեսի խորամանկություն

«Ահա, Ես ձեզ ուղարկում եմ որպես գառներ՝ գայլերի մեջ, ուրեմն օձերի նման խորագետ եղեք և աղավնիների պես՝ անվնաս» (Մատթ. 10:16):

Հիսուսն Իր աշակերտներին ծառայության ուղարկելուց առաջ զգուշացրեց, որ հանդիպելու են գայլերի՝ դաժան, գիշատիչ, գառներին թշնամի: Դրա համար անհրաժեշտ  է, որ նրանք լինեն օձի պես խորագետ և, աղավնու պես՝ անմեղ, անվնաս: Օձի խորագիտություն, իմաստություն է պետք, ոչ թե աղվեսի խորամանկություն, ով ուրիշներին խաբում է սեփական օգտի համար: 

Օձի խորագիտությունը զգուշությունն է, վտանգներից ու թակարդներից խուսափելը: Առակաց 27:12-ում ասվում է, որ խորագետը տեսնում է չարիքը և խույս է տալիս: Հիսուսը խորագիտությամբ էր պատասխանում, երբ փարիսեցիները փորձում էին Իր իսկ խոսքով Նրան բռնել իրենց հարցերով՝ «Կայսրին տուրք տալը օրինավոր է, թե՞ ոչ», «Ի՞նչ իշխանությամբ ես անում այդ բաները», և այլն:

Պողոսը նույնպես խորագիտություն է ցույց տվել շատ իրավիճակներում:  Նա լավ գիտեր օրենքը և գիտեր դրանով իրեն պաշտպանել՝ անհրաժեշտության դեպքում հիշեցնում էր, որ ինքը Հռոմի քաղաքացի է (Գործք 16:37, 22:25), բողոքում էր կայսրին: Աթենքում քարոզի ժամանակ ներկաների ուշադրությունը գրավելու համար մեջբերում արեց հույն բանաստեղծներից, «Անծանոթ Աստծուն» խորանը տեսնելով առիթից օգտվեց և Հիսուսի մասին քարոզեց:  Օձի խորագիտությունը իմաստությամբ և զգուշությամբ վարվելն է, ոչ թե աղվեսի խորամանկությամբ  շահ հետապնդելը:

Իմ օրագրից. հունվարի 22, 2020

Անմիտ խնդրանք, պատասխանված աղոթք

«Խնդրում եմ քեզ, ինձ հրաժարված համարիր» (Ղուկաս 14:18):

Ավելի անմիտ խնդրանք չէր կարող լինել: Աստծո հրավերը մերժողը ոչ միայն անհարգալից վերաբերմունք է ցույց տալիս Նրա՝ մեծ խնջույքը պատրաստողի հանղեպ, այլև վնասում է ինքն իրեն և ցույց է տալիս իր հիմարությունը:

Ինձ հրաժարված համարիր. ի՛նչ ահավոր է այդ խոսքերն ասել Աստծուն և ստանալ դրական պատասխան: Այս խոսքերն ասողները չեն գիտակցում, թե ինչ պատիվ է հրավիրվել Թագավորաց Թագավորի խնջույքին, և ինչ մեծ հիմարություն է այդ հրավերը մերժելը:

Ինձ հրաժարված համարիր. վա՛յ այս աղոթքն անողին. ցավոք սրտի դա պատասխանված աղոթք է:  Եթե հասկանար, թե ինչից է հրաժարվում, այդ խոսքերը չէր ասի:

Թագավորի խնջույքին հրավիրվածները կարիք չունեն հետները ինչ-որ բան բերելու, սեղանին դնելու, վճարելու, ուղղակի պետք է հրավերն ընդունեն և դատարկ ձեռքով գան:

Իմ օրագրից. փետրվարի 10, 2020

Մարգարեների սխալ խոսքերը, քահանաների սխալ գործերը, ժողովրդի սխալ վերաբերմունքը

«Զարմանալի ու ահավոր մի բան է կատարվում երկրում. մարգարեները սուտ մարգարեություն են անում, քահանաներն իշխում են նրանց միջոցով, և Իմ ժողովուրդը սիրում է դա» (Երեմիա 5:30,31):

Իրոք, ահավոր բան է: Այստեղ երեք խումբ կա՝ մարգարեներ, քահանաներ, Աստծո ժողովուրդ: Մարգարեների ասածը սխալ է,՝ սուտ մարգարեություն են անում, ասում են այն, ինչ Աստված չի պատվիրել, քահանաների արածը սխալ է՝ իշխում են սուտ մարգարեությունների միջոցով, Աստծո ժողովրդի վերաբերմունքը այդ ամենի հանդեպ սխալ է՝ նա սիրում է դա: Հենց դա քաջալերում է մարգարեներին, որ սուտ մարգարեություն անեն,  քահանաներին՝ որ իշխեն:  Եթե նրանք քննեին և տեսնեին, որ  «Այսպես է ասում Տերը»  խոսքի տակ իրենց օտար խոսք են մատուցում, եթե նրանք մերժեին քահանաների իշխանությունը, մարգարեներն ու քահանաները չէին կարողանա շարունակել իրենց սուտ մարգարեություններն ու իշխանությունը:

Աստծո ժողովուրդը պետք է հակառակվի կեղծիքին, ոչ թե սիրի:

Իմ օրագրից. հուլիսի 5, 2020

Երբ բաժանումը բերեց բազմապատկում

«Եվ անհամաձայնությունն այնքան սուր էր, որ բաժանվեցին միմյանցից» (Գործք 15:39):

Նոր Կտակարանի երեք ամենասիրելի հերոսներիցս երկուսը՝ երկու հրաշալի եղբայրներ, Աստծո գործը հավատարմությամբ անող Աստծո մարդիկ, ունեցել են մեծ տարաձայնություն և դրա արդյունքում՝ բաժանում: Այդ բաժանումը նման չէր մեր ժամանակներում իմ տեսած շատ բաժանումներին: Նրանք բաժանման հիմքում չի եղել մեղքը, երկուսից ոչ մեկը անազնիվ վարմունք չի ունեցել, շահ չի փնտրել, երկուսն էլ անկեղծորեն Տիրոջն էին ծառայում: Նրանք բաժանումը վարդապետական տարաձայնության արդյունք չէր, երկուսից ոչ մեկը հակասուրբգրային բան չէր քարոզել և Աստծո Խոսքին հակառակ բան չէր արել: Նրանց բաժանումը սեփական հարանվանություն ստեղծելու պատճառ չդարձավ: Երկուսից ոչ մեկը չլքեց Աստծո գործը: Բառնաբասը Մարկոս Հովհաննեսի հետ գնաց իր ծննդավայրը, իսկ Պողոսը Շիղայի հետ գնաց տարբեր վայրեր՝ ավետարանչություն անելու:

Հիշեմ, որ սկզբում նրանք որոշել էին գնալ այն նույն վայրերը, որտեղ արդեն քարոզել էին և տեսնել, թե ինչպես էին քրիստոնյաները, պետք է գնային արդեն ապաշխարած մարդկանց քաջալերելու, հաստատելու, ոչ թե նոր միսիոներական ճամփորդության: Բայց բաժանման արդյունքում Պողոսը նոր միսիոներական ճամփորդություն սկսեց Շիղայի հետ: Սա մի բաժանում էր, որ բերեց բազմապատկում:  Այսօր կարդալիս մտածում էի, թե ով էր երկուսից իրավացին:  Պողոսը նախանձախնդիր էր Աստծո գործի հանդեպ, չէր ուզում գործը լքած մարդուն իրենց հետ տանել ծառայության: Բառնաբասը՝ Մխիթարության որդին, քաջալերող էր և ուզում էր Մարկոսին հնարավորություն տալ իր սխալն ուղղելու: Գուցե յուրաքանչյուրն իր տեսանկյունից  իրավացի էր: Անկասկած, նրանք հետագայում հաշտվեցին, որովհետև Պողոսը իր նամակներում հիշատակում է երկուսին էլ, իսկ Մարկոսի մասին նույնիսկ ասում է, որ պետք է իրեն ծառայության համար և Տիմոթեոսին խնդրում է նրան էլ բերել իր հետ: Գուցե մի կողմից Պողոսի խստությունը սթափեցրեց Մարկոսին, մյուս կողմից իր քեռու ներողամտությունը քաջալերեց  իրեն, և նա հավատարմորեն ծառայեց Աստծո գործին:

Իմ օրագրից. դեկտեմբերի 19, 2019

Մեծ գործով եմ զբաղված, թշնամու առաջարկը կմերժեմ ամեն անգամ

«Բայց նրանք այս նույն բանով ինձ մոտ ուղարկեցին, և ես նրանց նույն ձևով պատասխանեցի» (Նեեմիա 6:4):

Սանաբաղատն ու Գեսամը հանդիպման առաջարկ ուղարկեցին Նեեմիային, որ խանգարեն նրան ավարտելու պարսպի շինարարությունը: Նեեմիան հասկացավ նրանց խորամանկությունն ու  մերժեց. «Ես մեծ գործով եմ զբաղված և չեմ կարող իջնել. ինչո՞ւ դադարեցվի աշխատանքը, երբ այն թողնեմ ու իջնեմ ձեզ մոտ» (Նեեմիա 6:3):

Բայց նրանք մերժումը ստանալուց հետո շարունակեցին նույն առաջարկն ուղարկել, իսկ Նեեմիան ամեն անգամ մերժեց: Այս պատմությունն ինձ հիշեցրեց, որ մեր թշնամու՝ սատանայի առաջարկը պետք է մերժենք ոչ թե մեկ-երկու անգամ, այլ ամեն անգամ, երբ առաջարկ ուղարկի, մեր պատասխանն ամեն անգամ պետք է բացասական լինի:

Գիտեմ, որ սատանան չի ալարում, նույն մեղքի փորձությունը կարող է բազմիցս ուղարկել, բայց իմ պատասխանը պետք է լինի հաստատուն «ոչ»:

Իմ օրագրից.  օգոստոսի 24, 2017

Եթե նույնիսկ չեմ հասկանում Քո կամքը բարի է

                             (Հովհ.13:7, Եբր.11:8, Հռոմ.12:2, Գործք 16:7,10, Մատթ.11:26)

Ուզում եմ Խոսքիդ ես հնազանդվել,

Թեև չգիտեմ, թե ինչ ես անում,

Պատրաստ եմ Քո հետևից քայլել`

Առանց իմանալու, թե ուր ես տանում:

Քո կամքը բարի է, սուրբ ու կատարյալ,

Որոշումներդ իմաստուն են միշտ,

Եթե արգելում ես Բյութանիա գնալ,

Բայց ուղարկում ես Մակեդոնիա ինձ:

Քո ամեն որոշմանը ես կասեմ  «ամեն»,

Ու ինչ էլ որ իմ կյանքում պատահի

Գոհությամբ կասեմ. «Այո, ով իմ Հայր,

Քանզի Քեզ այսպես եղավ հաճելի»:

Հռիփսիմե Մկրտչյան 

Ճշմարտության քարոզչություն, որոնում, հաղթանակ

(Գործք 13:6-12)

Այստեղ հանդիպեցի  Պողոս անունով երկու մարդու. մեկը՝ ճշմարտությունը քարոզող՝ Պողոս առաքյալը, մյուսը՝ ճշմարտությունը փնտրող՝ փոխհյուպատոս  Սերգիոս Պողոսը: Բայց այնտեղ որտեղ ճշմարտությունն է քարոզվում և փնտրվում, այնտեղ կլինի անպայման մի մարդ, որը կխանգարի ճշմարտության քարոզչությանը:  Եղիմաս մոգը փորձեց խանգարել Պողոս առաքյալին  և հավատքից շեղել փոխհյուպատոսին, բայց չկարողացավ: Պողոսը նրան ասաց Աստծո Խոսքը, և նա կուրացավ: Եղիմասը կուրացավ, արդյունքում բացվեցին փոխհյուպատոսի աչքերը՝ հավատալու Աստծո Խոսքին: Ուրեմն այս օրինակը հիշելով՝ չվախենամ խանգարողներից, վստահ լինեմ, որ եղիմասները չեն կարող խանգարել, որ ճշմարտությունը քարոզվի և ամեն ճշմարտություն փնտրող անպայման գտնելու է:

Իմ օրագրից. նոյեմբերի 13, 2019

Երկու հրավեր

«Ով միամիտ է, թող այստեղ դառնա»: Պակասամիտին էլ ասում  է.... (Առակաց  9:4, 16):

Առակաց 9-րդ գլխում ուշադրությունս գրավեց այն, որ նույն բառերով նույն հրավերն ուղարկում են Իմաստությունը և իմաստությունից զուրկ, հիմար կինը:  Երկուսն էլ տուն ունեն, երկուսն էլ քաղաքի բարձր տեղերից կանչում են, երկուսն էլ ճաշի են հրավիրում նույն  բառերով:  Բայց Իմաստության հրավերն ընդունողները կյանք են ստանում՝ քայլելով խոհեմության ճանապարհի մեջ (Առակաց  9:6),  իսկ անմիտ կնոջ հրավերին արձագանքողները դժոխքի ճանապարհի վրա են (Առակաց  9:18):

Իմաստությունը հրավիրում է ճաշակելու Աստծո Խոսքի սեղանից, իսկ հիմար կինը  հյուրասիրում է գողացած կերակուրով  (Առակաց  9:17):

Երկու օր առաջ տեսա, որ Աստծո Խոսքը պատվիրում է  Իմաստությանը քույր անվանել: Այս հրաշալի քույրը հեռու է պահում մեղքից,սովորեցնում է Աստծո վախի մեջ լինել, Աստծո պատվիրանները պահել: Այսօրվա կարդացածս հատվածում նա իր հրավերի մեջ ասում է.  «Թողեք հիմարությունը, որպեսզի ապրեք ու խոհեմության ճանապարհով ընթացեք» (Առակաց  9:6):  Քույր Իմաստությունը հրավիրում է ճաշակել Աստծո Խոսքը, իսկ իմաստությունից զուրկ կինը գովազդում է գողացած հացն ու ջուրը՝ հավատացնելով, որ համեղ են:

Երանի Իմաստության հրավերն ընդունողներին. նրանք կյանք ունեն:

 

Իմ օրագրից. օգոստոսի 3, 2012

Աստված սիրում է բոլորի՞ն, ատում է մեղքը, սիրում է մեղավորի՞ն

«Նրա անձն ատում է ամբարիշտին ու անիրավություն սիրողին» (Սաղմոս 11:5):

Նրանք, ովքեր միշտ լսել են ու ասել. ՙԱստված ատում է մեղքը, բայց սիրում է մեղավորին: Աստված բոլորին սիրում է, ոչ ոքի չի ատում՚, կզարմանան, երբ կարդան այս համարը: Էլ ավելի կզարմանան, եթե իմանան, որ կան մարդիկ, որոնցից Աստված զզվում է:

Իսկ ես այդպես էլ չգտա մի սուրբգրային համար, որն ասում է, թե Աստված սիրում է բոլորին, սիրում է մեղքը սիրողներին:  

 «Քանի որ այլասերված մարդը Տիրոջ առաջ նողկանք է...՚ (Առակաց 3:32):

«Տերը զզվում է ամբարիշտի ճանապարհից, բայց սիրում է նրան, ով արդարության հետևից է գնում՚ (Առակաց 15:9):

«Ծուռ սիրտն ունեցողները Տիրոջ առջև գարշելի են, բայց շիտակ ճամփով ընթացողները Նրա հաճույքն են՚ (Առակաց 11:20):

ՙԲոլոր հպարտ սիրտ ունեցողները Տիրոջ առաջ զզվելի են, ու եթե անգամ  ձեռք ձեռքի տան, անմեղ չեն համարվելու՚ (Առակաց 16:5):

«Ամբարիշտին արդարացնողը և արդարին դատապարտողը՝ երկուսն էլ Տիրոջ առաջ գարշելի են՚ (Առակաց 17:15):

 ՙԱնմիտները Քո աչքերի առջև չեն մնալու, բոլոր անօրենություն գործողներին Դու ատում ես՚  (Սաղմոս 5:5):

ՙՍուտ խոսողներին կործանում ես: Տերը զզվում է արյունահեղ ու նենգ մարդուց՚: (Սաղմոս 5:6):

Ինչպես գրված է. ՙՀակոբին սիրեցի, բայց Եսավին ատեցի՚ (Հռոմ. 9:13):

Իսկ  Տիրոջ համար ատելի բաների ցուցակում նշված են ոչ միայն մեղքերը, այլև մեղքը գործողը, ոչ միայն սուտը, ստախոս լեզուն, այլև սուտ խոսող անիրավ վկան (Առակաց 6:16-19): Եթե ճիշտ լինեին այս խոսքերը՝  ՙԱստված ատում է մեղքը, բայց սիրում է մեղավորին՚, այս համարում պիտի գրված լիներ. ՙԱստված ատում է սուտը, բայց սիրում է ստախոսին՚: Մինչդեռ գրված է, որ ստախոսին նույնպես ատում է:

Եվ Աստծո Խոսքն ասում է, թե ում է Աստված սիրում. ՙՈվ Իմ պատվիրաններն ունի և պահում է դրանք, նա է Ինձ սիրողը, և նա, ով Ինձ սիրում է, պիտի սիրվի Իմ Հոր կողմից, և Ես պիտի սիրեմ նրան և Ինձ պիտի հայտնեմ Նրան՚ (Հովհ. 14:21):

Այս համարները պարզ ցույց են տալիս, որ Աստված սիրում է ոչ թե բոլորին այլ Իր պատվիրանները պահողներին,  և  կան մարդիկ, որոնց  Տերն ատում է: Աստծո համար ատելի մարդիկ  զղջացող մեղավորները չեն, որոնք մաքսավորի նման ասում են. ՙՈ՜վ Աստված, ողորմիր ինձ՝ մեղավորիս՚ (Ղուկաս 18:13): Դրանք մեղքի դեմ պայքարողները չեն, որոնք ասում են. ՙԻ՛նչ խղճալի մարդ եմ ես, ո՞վ կազատի ինձ այս մահվան մարմնից՚ (Հռոմ. 7:24):  Այլ Աստված ատում է ամբարիշտներին, որոնք սիրում են մեղքը, անիրավությունը, դիտմամբ մեղք են գործում ու չեն զղջում: Եթե մարդը չի ատում մեղքը, նրան ատում է սուրբ Տերը: Մեղքն ատողին Աստված սիրում է:

Ուզում եմ լինել մեղքն ատող, սրբությունը սիրող ու Տիրոջ համար սիրելի:

Իմ օրագրից.  փետրվարի 21, հունիսի 18, 2015