Այսօր աղոթքիս օրագրում
«պատասխանված աղոթքների» մեջ կարդացի ուղիղ մեկ տարի առաջ արված մի գրառում,
որում գրել էի հինգ տարվա աղոթքի պատասխանի
մասին:
Քույրս,
իր ամուսինը և մենք բոլորս երկար էինք աղոթել,
որ Տերն ուղարկի իրենց կապարճի
առաջին նետը (Սաղմոս 127:4): Մինչ բժիշկն ասում
էր՝ «անհնար է», Աստված արդեն պատասխանել
էր մեր աղոթքին՝ ևս մեկ անգամ հիշեցնելով, որ այն, ինչ մարդկանց համար անհնար է, հնարավոր
է Իր համար:
Հունիսի 19-ին ծնվեց
անուշիկ զարմուհիս՝ Եսթեր-Սառան, ով նոր ուրախությամբ լցրեց քրոջս տունը:
«Ահա երեխաները Տիրոջ
ժառանգությունն են. որովայնի պտուղը Նրա պարգևն է» (Սաղմոս 127:3):
Շնորհակալ ենք, Տեր:
