(1 Պետր.5:7):
Ինչ լավ է, սիրելի Հիսուս,
Որ չես պատվիրել Դու
Հոգսերս հանձնել որևէ մարդու,
Ինչ ուրախություն,
Որ ինձ համար ինքդ ես հոգ տանում,
Ինչ պատիվ, որ կարող եմ բերել հենց Քեզ
Հոգսերս ու խնդիրներս ամեն:
Քեզ, որ ունես ամեն իշխանություն
Ողջ երկրի վրա ու երկնքում (Մատթ.28:18,)
Որ անհնարը հնարավոր ես դարձնում (Մարկ.10:17),
Չեղած բանն արդեն կատարված համարում (Հռոմ.4:17):
Ուրեմն ունենալով այսպիսի առանձնաշնորհում,
Որ շատերը չունեն,
Ինչու՞ անհանգստանամ ու մտահոգվեմ,
Ինչքան տագնապներից զերծ կլինեի,
Եթե 1Պետր.5:7-ում գրվածը երբեք չմոռանայի:
Հռիփսիմե Մկրտչյան
Комментариев нет:
Отправить комментарий