Վստահե՞լ մարդուն

«Ժողովուրդը Հուդայի Եզեկիա թագավորի խոսքերին վստահեց»: (2 Մնացորդաց 32:8):

Ճի՞շտ է մարդու խոսքերին վստահելը: Այո, եթե այդ մարդը վստահում է Աստծուն և ուրիշներին սովորեցնում է վստահել Աստծուն: Եզեկիա թագավորին կարելի էր վստահել. նրա խոսքերի մեջ չկար ինքնավստահություն, այլ Աստծո հանդեպ վստահություն: Նա չպարծեցավ, չասաց. «Մենք ուժեղ ենք, կհաղթենք», այլ հաղթություն տվող Տիրոջը մասին խոսեց: Նա իրատես էր, չէր ժխտում այն փաստը, որ Ասորեստանի թագավորի հետ մեծ բազմություն կար, բայց նաև հիշեցրեց, որ թեև նրա հետ մարմնեղեն բազուկ և մեծ բազմություն կա (2 Մնացորդաց 32:7), բայց իրենց հետ եղողը Աստվածն է, Նա է իրենց օգնելու և իրենց փոխարեն պատերազմելու:

Եզեկիան մի մարդ էր, որի մասին Աստծո Խոսքն ասել է, որ նա իր Տեր Աստծո առջև կատարել է բարին, ուղիղն ու ճշմարիտը(2 Մնացորդաց 31:20): Նրա գործերը ճիշտ էին, նրա խոսքերը ճիշտ էին, ուստի նրան վստահելը ճիշտ էր: Աստծո ժողովուրդը վստահեց նրան և հուսախաբ չեղավ: Ասորեստանի ամբարտավան թագավորը պարտվեց, որովհետև թագավորների Թագավորը պատերազմեց  Իր ժողովրդի համար:

Իմ օրագրից, դեկտեմբերի 10, 2018