Գրել եմ քրոջս՝ Հայարփիի հարսանիքի առթիվ
Պաշտելի Հիսուս, ամեն անգամ, երբ ներկա եմ լինում
Հարսանիքի երկրային,
Մտածում եմ Քո խոստացած հարսանյաց խնջույքի մասին,
Որը շատ շուտով երկնքում է լինելու:
Երբ տեսնում եմ ճերմակ զգեստով զարդարված հարսին,
Հիշում եմ, որ ինձ մաքուր և լուսափայլ բեհեզ ես խոստացել:
Երբ փեսան գալիս է տանելու հարսին,
Նորից հիշում եմ այն օրվա մասին,
Երբ մեկը վերցվելու է, մյուսը՝ թողնվելու:
Երբ հովիվը Հովհաննու երկրորդ գլուխն է կարդում՝
Հիշատակելով ևս մեկ անգամ Քո կատարած առաջին հրաշքի մասին,
Ես Հայտնության 19-րդ գլուխն եմ հիշում,
Ամենափառավոր հարսանիքի մասին եմ մտածում:
Երբ խորանի առաջ նորապսակները
Երջանկությամբ լեցուն «այո» են շշնջում,
Ես հիշում եմ, որ Քո մեջ միշտ «այո» ու «ամեն» են
Այն թանկագին խոստումները, որոնց ամեն օր եմ սպասում:
Հիմա, այս գեղեցիկ հարսանիքի ժամանակ
Քո գալստի երջանիկ հույսն է սիրտս պարուրում,
Ինչ քաղցր է մտածել, որ գալիս ես շուտով.
«Ամեն, եկ, Տեր Հիսուս». կանչում եմ ողջ սրտով:
Հռիփսիմե Մկրտչյան
TER@ ORHNI
ОтветитьУдалить