«Նրան թողեք ձեր բոլոր հոգսերը, քանի որ Նա ձեր մասին հոգում է» (1 Պետր.5:7):
Այս սուրբգրային համարը անգիր գիտեմ, շատ անգամ կրկնել եմ, ուրիշներին էլ՝ հիշեցրել այն: Բայց հերթական անգամ Սուրբ Գիրքը կարդալիս այստեղ ուշադրությունս գրավեց մի բառ՝ «բոլոր»: Աստծո Խոսքը չի ասում, որ Աստծուն պիտի հանձնենք մեր հոգսերի մեծ մասը կամ կեսը, այլ բոլոր հոգսերը: Իսկ ես սովորություն ունեմ հոգսերը «տեսակավորելու»՝ մի քանիսը հանձնում եմ Հիսուսին, մնացածներով ինքս եմ փորձում զբաղվել, կամ մտածում եմ, թե դժվար խնդիրները Տիրոջ համար են, հեշտերը ինքս էլ կարող եմ լուծել: Մինչդեռ համաձայն այս համարի՝ Իրեն պիտի հանձնեմ բոլոր հոգսերս առանց բացառության: Նա բարի է, ուրեմն ուզում է իմ խնդիրները լուծել, Նա Ամենակարող է, ուրեմն կարող է դրանք լուծել, Նա իմաստուն է, ուրեմն գիտի դրանց լուծման լավագույն եղանակը: Իսկ ես ի՞նչ անեմ: Վստահեմ Նրան, հավատամ, որ Նա կանի շատ ավելին, քան խնդրում եմ կամ նույնիսկ մտածում (Եփես.3:20):
Комментариев нет:
Отправить комментарий