«Արդարի» չպատասխանված «աղոթքը», մեղավորի պատասխանված աղոթքը

«Աստված, շնորհակալ եմ Քեզնից...»:

ՙՈվ Աստված, ողորմիր ինձ՝ մեղավորիս»:

«Ասում եմ ձեզ, որ սա արդարացած գնաց իր տուն և ոչ թե փարիսեցին...» (Ղուկաս 18:11, 13, 14):

Փարիսեցին չարդարացավ ու չէր էլ կարող, որովհետև նա արդարացում չխնդրեց: Նրա «աղոթքը» իրականում աղոթք էլ չէր, որովհետև ընդհանրապես ոչինչ չխնդրեց: Իսկ շնորհակալություն հայտնելիս Տիրոջը չգովեց, այլ ինքն իրեն:

Մաքսավորը շատ կարճ աղոթեց, խնդրեց այն, ինչի կարիքն իսկապես ուներ, խնդրեց ողորմություն՝ դրանով ցույց տալով, որ ինքը մեղավոր է, իսկ Աստված մեղավորի հանդեպ՝ ողորմած:

Ողորմությունը մի բան է, որը չենք վաստակել, որին արժանի չենք, որը պահանջելու իրավունք չունենք: Այն ստանալը լիովին կախված է միայն տվողից: Նրա աղոթքը կարճ էր, բայց դրա մեջ նա ասաց, թե ով է ինքը՝ մեղավոր, որն է իր կարիքը՝ ողորմություն, ումի՞ց է դա ակնկալում՝ ողորմած Աստծուց:  Եվ Հիսուսը հաստատեց, որ մաքսավորը ստացավ իր խնդրածը:

Իմ օրագրից, սեպտեմբերի 2, 2017