1 Տիմ. 2:9` Թագավորաց Թագավորի պալատի դրես-կոդը

«Քանզի մարդը երեւցածին կը նայի, բայց Տէրը սրտին կը նայի» (1 Թագ.16:7):

Սուրբգրային այս համարը հաճախ մեջբերվում է աղավաղված և համատեքստից անջատված: Այն հաճախ հնչում է այսպես. «Աստված հագուստին չի նայում, այլ միայն սրտին»: Ճիշտ է, որ Աստված սրտին է նայում, բայց ճիշտ չէ, որ Նրան չի հետաքրքրում, թե ինչ ենք հագնում: Վերոհիշյալ համարում գրված խոսքն ասել է մեր Տերն Ինքը, բայց Նա չէր խոսում հագուստի մասին, այլ արտաքին գեղեցկության: Այդ խոսքերը Տերն ասաց Սամվել մարգարեին, ով ենթադրեց, թե Տիրոջ օծյալը Եղիաբն է, որովհետև բարձրահասակ էր և գեղեցիկ: Այստեղ Աստված ասաց մարգարեին, որ իրեն արտաքին գեղեցկությունը չի հետաքրքրում, այլ սիրտը: Իսկ հագուստի մասին մեր Տերը խոսել է սուրբգրային այլ հատվածներում: Այս աշխարհի, այս ժամանակաշրջանի հոգին, որ իր կնիքն է դրել այսօրվա նորաձևության, գեղեցկության այսօրվա չափանիշների վրա, փորձում է ազդել նույնիսկ քրիստոնյա աղջիկների վրա: Ինձ հաճախ հարցրել են. «Ինչու՞ մինի-շրջազգեստ չես հագնում, ինչու՞ է դեկոլտեն անընդունելի» : Որովհետև Թագավորաց Թագավորի՝ իմ Հոր արքունիքում կա դրես-կոդ և այն սահմանել է Թագավորն Ինքը, որին պիտի հետևեն Իր բոլոր դուստրերը անկախ տարիքից: Նա այն չի սահմանել միայն Աստծո Թագավորությունում գտնվող ծեր կանանց համար, այլ բոլորի: Ու երբ Նա ասաց, որ կանայք պիտի զարդարվեն վայելուչ հագուստով, ամոթխածությամբ ու պարկեշտությամբ (1 Տիմ.2:9), չնշեց բացառությունների մասին, չասաց. «Շոգ եղանակին Իմ պատվիրանն ուժի մեջ չէ, կամ՝ հարսանիքի գնալիս կարող եք մոռանալ ամոթխածության ու վայելուչ հագուստի մասին»:
Սիրով դիմում եմ քույրերիս. Աստծո դուստրերին վայել չէ հագնվել նրանց նման, ովքեր Աստծուն չեն ճանաչում: Արքայադուստրերը կարիք չունեն այդ էժանագին հնարքներով, անվայել հագուստով ուշադրություն հրավիրել իրենց վրա: Նրանք ավելի գեղեցիկ են 1 Տիմ.2:9-ին հետևելով: Հագուստը ամեն տեղեկություն տալիս է հագնողի մասին: Ես ուրախ եմ, որ իմ զգեստները չեն ասում, որ դրանք հագնողը գեղեցկուհի է, ժամանակակից, նորաձև, այլ ճիշտ տեղեկություն են հաղորդում. «Այս հասարակ, հնաոճ աղջիկը Տիեզերքի Արարչի դուստրերից մեկն է»:
Ես քույրերիս չեմ առաջարկում հետևել ինձ և հագնել գետին հասնող շրջազգեստներ, բայց ուզում եմ, որ հագնվեն այնպես, որ երևա, թե ովքեր են իրենք, երևա, որ սիրում են Աստծուն և իրենց եղբայրներին: Ու հիշելով, թե ինչ է գրված Մատթ. 5:28 համարում, միայն սեր չունեցող աղջիկը կհագնվի այնպես, որ փորձության առաջ կանգնեցնի Քրիստոսով եղբայրներին և կասի. «Թող իրենք իշխանություն ունենան իրենց մտքերի վրա, ես հագնվում եմ այնպես, ինչպես ուզում եմ, և մեղավոր չեմ որ իրենք բավականաչափ հոգևոր զորություն չունեն»: Այդ խոսքերը շատ նման են Կայենի ասածին. «Մի՞թե իմ եղբոր պահապանն եմ»: Այո, քույրեր, մենք մեր եղբայրների ու քույրերի պահապանն ենք: Մենք Աստծուց իմաստուն չենք, եթե Նա տվել է 1 Տիմ.2:9-ի պատվերը, ուրեմն գիտի, որ անհրաժեշտ էր:
«Դրա համար նրանց միջից դուրս գնացեք ու զատվեցեք,--- ասում է Տերը,---- և պիղծ բաների մի դիպչեք: Եվ ես ձեզ կընդունեմ ու ձեզ Հայր կլինեմ, և դուք ինձ որդիներ ու դուստրեր կլինեք»,--- ասում է Ամենակալ Տերը»: (2 Կորնթ.6:17,18) : Ամենակալ Տիրոջ դուստր լինելը այնպիսի պատիվ է, որը ոչնչի հետ չեմ փոխի: Թող ինձ անվանեն հետամնաց, օրենքի տակ գտնվող, բայց Ամենակալ Տերն ինձ անվանում է Իր դուստրը: Ի՜նչ պատիվ, ի՜նչ երջանկություն:
Ես ուզում եմ մշտապես հետևել Թագավորաց Թագավորի պալատի դրես-կոդին: Իսկ դու՞ք:

Շնորհակալություն Տիրոջս, ում Խոսքն ու սերն են ներշնչում գրելու

Անցած տարի աղոթում էի, որ Տերն օգներ տպագրելու բանաստեղծություններս: Համարյա ամեն օր սուրբգրային խորհրդածության ու աղոթքի ժամանակ Նրա թանկագին Խոսքը ու զարմանալի սերը ներշնչում էին ինձ գրելու: Ես հավատում էի, որ իմ աղոթքը Նրա կամքի համաձայն է, որովհետև սաղմոսերգուի նման կարող էի ասել. «Շարադրածս Թագավորի համար է» (Սաղմոս 45:1): Հիմա գոհանում եմ Տիրոջից, որ տարվա վերջում պատասխանեց աղոթքիս ու Աստծո զավակները կարող են քաջալերվել կարդալով իմ շարադրանքը, որը Թագավորի փառքի ու Նրա զավակների օրհնության համար է»:

Հիսուսի նամակը

Ողջույն, սիրելի բարեկամ: Ինչպես գիտես, նորից Իմ ծննդյան օրն է: Անցած տարի իրոք մեծ խնջույք կազմակերպեցին ինձ համար և, որքան գիտեմ, այս տարի էլ են կազմակերպում: Նրանք գնումներ էին կատարում և պատրաստվում ամիսներ առաջ, անընդհատ գովազդում և հայտարարում, որ Սուրբ Ծնունդը մոտենում է: Համենայն դեպս տարվա մեջ մի օր ոմանք հիշում են իմ մասին: Գիտես, երկար տարիներ են անցել այն օրվանից երբ նրանք սկսեցին տոնել Իմ ծնունդը: Նրանք մտածեցին, որ դա շատ ուրախություն կպատճառի փոքրիկ երեխաներին: Շատերը ընդհանրապես չգիտեն այդ տոնի իմաստը: Օրինակ, անցած տարվա նման. Երբ Իմ ծննդյան օրը եկավ, նրանք կազմակերպեցին մի մեծ երեկույթ, և կհավատա՞ս… Ես նույնիսկ հրավիրված չէի: Պատկերացրու, Իմ ծննդյան օրը նրանք չեն հիշում Ինձ: Նրանք երկու ամիս առաջ սկսեցին պատրաստվել այդ տոնակատարությանը, բայց երբ այդ օրը եկավ, ինձ թողեցին դրսում: Վերջին տարիներին դա այնքան հաճախ էր պատահել, որ Ես նույնիսկ չզարմացա: Թեև Ես հրավիրված չէի, որոշեցի կամաց ներս մտնել: Ներս մտա և կանգնեցի մի անկյունում: Բոլորը խմում էին, ծիծաղում, զվարճանում, երբ հանկարծ վառ կարմիր հագուստով, սպիտակ մորուք հագած այն գիրուկ մարդը ներս մտավ: Երևում էր, որ չափազանց շատ էր խմել, բայց մի կերպ առաջ եկավ զվարթ բացականչությունների ուղեկցությամբ: Երբ նա տեղավորվեց մեծ բազկաթոռի մեջ, բոլոր երեխաները հավաքվեցին նրա շուրջը` գոռալով. «Ձմեռ պապիկ, ձմեռ պապիկ»: Հուսով եմ, հասկացար, որ նա պատվավոր հյուրն էր և ողջ տոնակատարությունը նրա պատվին էր: Հետո նա սկսեց պատմել ծիծաղելի պատմություններ այն մասին, թե իբր ինքն ապրում է հյուսիսային բևեռում, մի խումբ թզուկների հետ և ամեն տարի Իմ ծննդյան օրը նստում է թռչող եղջերուներով իր սայլակը և նվերներ բերում աշխարհի բոլոր երեխաներին: Այսինքն, նրա ասածների մեջ ոչ մի ճիշտ բան չկար: Պատկերացնու՞մ ես, խեղճ, փոքրիկ զգայուն երեխաներին այդպիսի հեքիաթներ պատմել: Վերջապես եկավ Իմ գնալու ժամանակը: Երբ դուրս եկա, այնքան էլ զարմանալի չէր, որ ոչ ոք չնկատեց, որ Ես գնացել եմ: Ես երբեք ինձ այդքան միայնակ չէի զգացել, գուցե չհավատաս, որ Ես լաց եղա…
Մյուս բանը, որ ինձ զարմացնում է, այն է, որ Իմ ծննդյան օրը ինձ նվերներ տալու փոխարեն նվերներ տալիս են միմյանց: Եվ ամենատարօրինակն այն է, որ նվիրում են այն, ինչ իրենց պետք չի: Ինչպե՞ս կզգայիր, եթե Քո ծննդյան օրը ընկերներդ որոշեին այն տոնել իրար նվերներ տալով, իսկ քեզ ոչինչ չտային: Մի օր Մեկն ինձ ասաց. «Դե, քանի որ Դու տեսանելի չես մյուս մարդկանց նման, ինչպես կարող ենք Քեզ նվեր տալ»: Դու գիտես Իմ պատասխանը` ուտելիք և հագուստ տուր աղքատներին, օգնիր նրանց, ովքեր դրա կարիքն ունեն, այցելիր միայնակներին»: Ես ասացի. «Լսիր, ամեն նվեր, որ դու տալիս ես կարիքավորներին, Ես համարում եմ, որ անձամբ ինձ ես տվել» (Մատթ.25:34-40):
Հիշեցի Իմ բարեկամներից մեկի մասին. Նա շատ բարի ծերուկ է: Նա ամենաաղքատ մարդկանց թաղամասից է և երկար տարիներ ապարդյուն փորձում է միանալ եկեղեցուն: Բայց այդ եկեղեցին անմատչելի է այդպիսի մարդկանց համար: Նրանք կարծում են , որ նա արժանի չէ իրենց եկեղեցու անդամ դառնալու: Մի օր տեսա, որ նա տխուր նստած է եկեղեցու աստիճաններին: Ես հարցրեցի, թե ինչ է պատահել, և Նա ինձ ամեն ինչ պատմեց: Ես ձեռքս դրեցի Նրա ուսին և ասացի, որ գիտեմ, թե ինչ է Նա զգում: Ես էլ արդեն քսան տարի է` փորձում եմ մտնել այդ եկեղեցին և Ինձ էլ ներս չեն թողնում:
Բայց իմ համբերությանն էլ վերջ կա: Ես քեզ կասեմ որպես գաղտնիք… Ես վաղուց եմ այն ծրագրել, հիմա որոշել եմ իրականացնել: Որոշել եմ կազմակերպել Իմ սեփական խնջույքը: Ի՞նչ կասես այդ մասին: Դա կլինի ամենամեծ, ամենաճոխ խնջույքը, որ հնարավոր է պատկերացնել: Կարող է դա այս տարի չլինի: Բայց հրավիրատոմսերը ուղարկում եմ հիմա և գիտեմ, որ դու կուզենաս գալ: Տեղ կա բոլոր ցանկացողների համար: Շատ հայտնի մարդիկ են ներկա լինելու այդ խնջույքին և Ես քեզ պատվավոր տեղ եմ տալու հենց նրանց կողքին (Մատթ.8:11):
Երբ ամեն բան պատրաստ կլինի, Ես բոլորին մեծ անակնկալ կմատուցեմ: Շատերը կմնան դուրսը, որովհետև չպատասխանեցին Ւմ հրավերին: Հենց հիմա տեղյակ պահիր ինձ եթե գալու ես, որպեսզի տեղ պահեմ քեզ համար և անունդ մեծ, ոսկյա տառերով գրեմ Իմ հյուրերի գրքում:

Անսահման սիրով`
Հիսուս

                                                               Անգլերենից թարգմանեց Հռիփսիմե Մկրտչյանը

Զարմանալի արթնություն

«Այն օրը նրանց երեք հազար հոգի ավելացավ» (Գործք 2:41).

Մեկ օրում, մեկ քարոզից հետո 3000 նորադարձ: Եվ նրանք իրոք դարձի եկան, մկրտվեցին Տեր Հիսուսի անունով Պետրոսի պատվերի համաձայն, սկսեցին իսկապես ապրել հոգևոր կյանքը, ոչ թե առաջ գնացին, քարոզիչից հետո կրկնեցին »մեղավորի աղոթքը» և շարունակեցին նախկին կյանքով ապրել: Այդպիսի արթնությունը առայժմ միայն երազանք է: Ի՞նչն էր այդ զարմանալի արթնության գաղտնիքը: Զվարճալի ծրագրերը, հզոր տեխնիկական սարքերը չէին, աշխարհիկներին նմանվող քրիստոնյաները չէին: Պետրոսը չասաց. «Եկեք համերգ կազմակերպենք, ժամանակակից երաժշտությամբ կգրավենք երիտասարդներին»: Գաղտնիքը Սուրբ Հոգու զորության մեջ էր, որով քարոզում էր առաքյալը: Իսկ Սուրբ Հոգին եկավ տասնօրյա աղոթաժողովներից հետո: Ուրեմն չպետք է մոռանամ անդադար աղոթքի կարևորության մասին: Ուզում եմ մեծ արթնություն տեսնել, բայց դրա համար ոչ թե պետք է երազել, այլ աղոթել և ամեն առիթ օգտագործել Հիսուսի մասին վկայելու համար: Ես ուզում եմ Տիրոջս մասին վկայել թե կյանքով, թե խոսքով:

Վշտացած երգելով

«Բայց ես աղքատ եմ ու վշտով լի...»:

«Աստծո անունն եմ փառաբանելու երգով ու մեծարելու եմ Նրան գոհություն տալով» (Սաղմոս 69:29.30):

Դժվար է պատկերացնել, որ առաջին և երկրորդ նախադասություններն ասողը նույն մարդն է և երկուսն էլ ասում է ոչ թե տարբեր ժամանակներում, այլ անմիջապես մեկը մյուսից հետո: «Վշտով լի եմ» ասելուց անմիջապես հետո երգում է ու գոհանում: Վշտով լի ու երգելիս... Նեղությունների ու դժվարությունների մեջ պիտի ճիշտ որոշում ընդունեմ՝ փառաբանություն երգել: Եթե կարողանում եմ սաղմոսերգուի առաջին խոսքերը հաճախ ասել, ուրեմն պիտի կարողանամ հաջորդ խոսքերն էլ կրկնել ու ինձ համար սկզբունք դարձնել. ինչքան էլ նեղությունները շատ լինեն, պետք է ոչ թե տրտնջամ, այլ երգեմ ու գոհանամ:

Ցավալի է

«... որոնց պատճառով Ճշմարտության ճանապարհը պիտի հայհոյվի» (2 Պետր.2:2):

Ցավոք սրտի երևի չկա մի հավատացյալ, որ իր անհավատ ծանոթներից լսած չլինի այս խոսքերը. «Սա՞ է ձեր հավատացյալը: Գիտե՞ս, թե ինչեր է անում«, կամ «Ո՞նց ես ասում, որ Այսինչը հոգևոր է. հոգևորներն էդպիսի բաներ անու՞մ են» և այլն: Շատ են սուտ «ազատություն» քարոզողները, որոնք սովորեցնում եմ, թե սուրբ կյանքը անհրաժեշտ չի, կարևոր չի, թե ինչպես ես ապրում, որովհետև Աստված միայն սրտին է նայում: Հենց նրանց պատճառով է հայհոյվում Ճշմարտության ճանապարհը:
Ինձ համար կարևորն այն է, որ մինչև վերջ ապրեմ այնպիսի կյանքով, որ մինչև Տիրոջս վերադարձը շարունակեմ լսել այսպիսի խոսքեր. «Հավատացյա՞լ ես... հա, երևում է»: Ես ուզում եմ, որ կյանքս ոչ թե հայհոյություն բերի Ճշմարտության ճանապարհին, այլ փառք բերի իմ Տեր Հիսուսին:

Ի՞նչ կլիներ, եթե...

Ի՞նչ կլիներ, եթե Աստված ժամանակ չհատկացներ մեզ օրհնելու համար այսօր այն պատճառով, որ մենք ժամանակ չհատկացրինք Նրան շնորհակալություն հայտնելու երեկ:

Ի՞նչ կլիներ, եթե Աստված դադարեր մեզ առաջնորդելուց այսօր այն պատճառով, որ չհետևեցինք Նրան երեկ:

Ի՞նչ կլիներ, եթե չտեսնեինք բացված ծաղիկները այն պատճառով, որ տրտնջացինք, երբ Աստված անձրև ուղարկեց:

Ի՞նչ կլիներ, եթե Աստված վաղը վերցներ մեզանից Աստվածաշունչը այն պատճառով, որ չկարդացինք այն երեկ:

Ի՞նչ կլիներ, եթե Աստված մեզանից վերցներ Պատգամը այն պատճաով, որ չլսեցինք պատգամաբերին երեկ:

Ի՞նչ կլիներ, եթե եկեղեցու դուռը փակվեր մեր առաջ այն պատճառով, որ չբացեցինք մեր սրտի դուռը:

Ի՞նչ կլիներ, եթե Աստված դադարեր մեզ սիրելուց և մեզ համար հոգ տանելուց այն պատճառով, որ չենք սիրում ուրիշներին և հոգ չենք տանում նրանց համար:

Ի՞նչ կլիներ, եթե Աստված չպատասխաներ մեր աղոթքներին այն պատճառով, որ մենք չենք պատասխանում Իրեն ծառայելու կոչին:

Ի՞նչ կլիներ, եթե Աստված հոգար մեր կարիքները ճիշտ այնպես, ինչպես հնազանդվում ենք Նրան:

Հեղինակն անհայտ է
Անգլերենից թարգմանեց Հռիփսիմե Մկրտչյանը

Գնահատիր ժամանակը

Հասկանալու համար մեկ տարվա արժեքը, հարցրու այն ուսանողին , որը չի կարողացել հանձնել ավարտական քննությունը:
Հասկանալու համար մեկ ամսվա արժեքը, հարցրու այն մորը, ում երեխան վաղաժամ է ծնվել:
Հասկանալու համար մեկ շաբաթվա արժեքը, հարցրու շաբաթաթերթի խմբագրին:
Հասկանալու համար մեկ ժամի արժեքը, հարցրու հանդիպմանը սպասող սիրահարներին:
Հասկանալու համար մեկ րոպեի արժեքը, հարցրու նրան, ով ուշացել է գնացքից, ավտոբուսից կամ ինքնաթիռից:
Հասկանալու համար մեկ վայրկյանի արժեքը, հարցրու վթարից փրկված մարդուն:
Հասկանալու համար մեկ միլիվայրկանի արժեքը, հարցրու նրան, ով Օլիմպիական խաղերում արծաթե մեդալ է շահել:
Ժամանակը ոչ ոքի չի սպասում: Գնահատիր քո ունեցած ամեն րոպեն:

Ջեյմս Մերիթ
Անգլերենից թարգմանեց Հռիփսիմե Մկրտչյանը

Նրան հանձնեք բոլոր հոգսերը

 

«Նրան թողեք ձեր բոլոր հոգսերը, քանի որ Նա ձեր մասին հոգում է» (1 Պետր.5:7):

 Այս սուրբգրային համարը անգիր գիտեմ, շատ անգամ կրկնել եմ, ուրիշներին էլ՝ հիշեցրել այն: Բայց հերթական անգամ Սուրբ Գիրքը կարդալիս այստեղ ուշադրությունս գրավեց մի բառ՝ «բոլոր»: Աստծո Խոսքը չի ասում, որ Աստծուն պիտի հանձնենք մեր հոգսերի մեծ մասը կամ կեսը, այլ բոլոր հոգսերը: Իսկ ես սովորություն ունեմ հոգսերը «տեսակավորելու»՝ մի քանիսը հանձնում եմ Հիսուսին, մնացածներով ինքս եմ փորձում զբաղվել, կամ մտածում եմ, թե դժվար խնդիրները Տիրոջ համար են, հեշտերը ինքս էլ կարող եմ լուծել: Մինչդեռ համաձայն այս համարի՝ Իրեն պիտի հանձնեմ բոլոր հոգսերս առանց բացառության: Նա բարի է, ուրեմն ուզում է իմ խնդիրները լուծել, Նա Ամենակարող է, ուրեմն կարող է դրանք լուծել, Նա իմաստուն է, ուրեմն գիտի դրանց լուծման լավագույն եղանակը: Իսկ ես ի՞նչ անեմ: Վստահեմ Նրան, հավատամ, որ Նա կանի շատ ավելին, քան խնդրում եմ կամ նույնիսկ մտածում (Եփես.3:20):

Աղանդի առաջնո՞րդ

«Մենք այս մարդուն գտանք, որ ապականիչ ու խռովարար է բոլոր հրեաների համար, որ ամբողջ աշխարհում կան և նազովրեցիների աղանդի առաջնորդն է» (Գործք 24:5):

Պատմությունը միշտ կրկնվում է: Մարդիկ, որոնք Աստծո Խոսքից նույնքան հեռու են, որքան երկիրը՝ երկնքից, աղանդավոր են անվանում նրանց, ովքեր մարդկանց ուսմունքին հետևելու փոխարեն հետևում են Աստծո Խոսքին: Այդպես է եղել նորկտակարանյան եկեղեցու ծառայության սկզբում, այդպես է նաև հիմա, երբ ավարտին է մոտենում Շնորհքի ժամանակաշրջանը: Ո՞վ է վերոհիշյալ սուրբգրային համարի «աղանդի առաջնորդը»: Սուրբ Գիրքը կարդացողները գիտեն, որ ճարտարախոս մի կրոնավոր՝այն ժամանակվա իշխող կրոնի ներկայացուցիչներից մեկը, այդպես անվանեց Աստծո կողմից ուղարկված, Նոր Կտակարանի մեծ մասը գրած Պողոս առաքյալին, ով աշխարհով մեկ քարոզեց Քրիստոսի Ավետարանը: Դրա համար ուզում եմ դիմել նրանց, ովքեր Աստծո Խոսքին են հավատում և պարզապես քրիստոնյա են, ոչ թե ինչ-որ ..... ական: Դուք, որ հետևում եք «աղանդի առաջնորդ» անվանված Քրիստոսի առաքյալի ուսմունքին, մի զարմացեք, երբ ձեզ աղանդավոր են անվանում: Եթե աղանդի առաջնորդ է Քրիստոսի առաքյալը, ուրեմն Քրիստոսի հետևորդներն էլ պիտի «աղանդավոր» համարվեն: Շատերը զարմանում և անհավանական են համարում, երբ ասում եմ, որ պարզապես քրիստոնյա եմ, և մեր եկեղեցին որևէ ուղղության չի պատկանում, որևէ անուն չունի, երբ «մեր եկեղեցին այսպես է ասում» ասելու փոխարեն ասում եմ .«Սուրբ Գիրքն այսպես է ասում»: Նման դեպքերում միշտ հետաքրքրվում եմ, թե ինչ անուն է ունեցել, օրինակ, Կորնթոսում գտնվող եկեղեցին, կամ ինչ ուղղության առաջնորդ էր Պողոս առաքյալը, կամ որ եկեղեցուց էր Տիմոթեոսը՝ լուսավորչակա՞ն, կաթոլի՞կ, մկրտակա՞ն, հոգեգալստակա՞ն... Իսկ Ակյուղասի ու Պրիսկիղայի տանը հավաքվող եկեղեցին ո՞ր հարանվանությանն էր պատկանում: Քննեք Նոր Կտակարանի 27 գրքերը և ցույց տվեք, թե երբ և որտեղ Տերը պատվիրեց կրոնական ուղղություն հիմնել և եկեղեցին վերածել կազմակերպության: Իշխող կրոնի կողմից «աղանդի առաջնորդ» համարվող Պողոս առաքյալը պարզապես քրիստոնյա էր և առաջնորդում էր ոչ թե որևէ .... ական եկեղեցի, այլ Քրիստոսի Եկեղեցին: «Աղանդը իշխող եկեղեցու ուսմունքից շեղվող կրոնական ուսմունքն է»: Իսկ ի՞նչ է կոչվում Քրիստոսի ողջամիտ վարդապետությունից շեղվող, Աստվածաշնչի 66 գրքերում չնշված ուսմունքներ քարոզող, ինքնահնար, ոչ սուրբգրային սովորույթներ ունեցող «եկեղեցին»: Քրիստոսի երկրային կյանքի ժամանակ ո՞րն էր իշխող կրոնական դավանանքը: Փարիսեցիությունը: Ովքե՞ր սպանեցին Հակոբոսին, բանտարկեցին Պետրոսին, սարսափում էին, երբ Քրիստոսի Անունով քարոզում և գործում էին: Դարձյալ իշխող կրոնի ներկայացուցիչները: Իսկ նրանց չհետևողները բնականաբար կոչվում էին «աղանդավոր»: Բայց նրանք համարձակություն ունեին ասելու. «Առավել Աստծուն է պետք հնազանդվել քան մարդկանց» (Գործք 5:29): Սիրելիներ, աղոթում եմ, որ դուք էլ կարողանաք նույնն ասել, որ Աստծո Խոսքը լինի ձեզ համար միակ Հեղինակությունը: Իսկ նրանց, ովքեր իմ բլոգում կրոնական քարոզչություն են փնտրում, պետք է հիասթափեցնեմ. այս բլոգը որևէ կրոնական ուղղության քարոզչության համար չի ստեղծված, այլ Աստծո փառքի և Իր զավակների հոգևոր շինության համար: Իմ բանաստեղծություններում չեն քարոզվում հարանվանական ուսմունքներ, այլ դրանք քաջալերում են Աստծո Խոսքը սիրողներին, հատկապես երիտասարդներին, որոնք իրենց կյանքը Տիրոջն են նվիրել: Ես կարող եմ սաղմոսերգուի հետ կրկնել. «Շարադրածս Թագավորի համար է» (Սաղմոս 45:1):

Քրիստոսի Եկեղեցու մի մասնիկ՝
Հռիփսիմե Մկրտչյան

Արտասովոր Գրադարանը

Մի հրաշալի Գրադարան ունեմ.
Թագավորաց Թագավորից նվեր է ինձ տրվել,
Ուր որ գնամ, կարող եմ հետս տանել,
Ամեն ժամանակ կարող եմ դրանից օգտվել:
66 գիրք կա իմ գրադարանում,
Որոնք գրվել են հազարամյակների ընթացքում,
Ամեն հարցի պատասխանը կա այդ գրքերում,
Այդ զարմանահրաշ գրադարանը միշտ ինձ մոտ եմ պահում:
Գրադարանն ունի երկու մեծ դարակ,
Առաջին դարակում կա 39 գիրք՝
Թագավորի Օրենսգրքի հնգահատորյակը,
Հավաստի և գեղեցիկ պատմությունների 12 գրքեր,
Ընտիր պոեզիայի հինգ հատորները,
Ապագայի կանխատեսումով 17 գրքեր:
27 գիրք կա երկրորդ դարակում՝
Թագավորի արտասովոր կյանքի քառահատորյակը,
Մի գիրք էլ Նրա զավակների գործերի մասին,
Կան նաև 21 հրաշալի նամակներ,
Մի Գիրք էլ, որ պատմում է ճշգրիտ կերպով,
Թե ինչեր են լինելու շուտով:
Այս Գրադարանում ամեն բան կարող եմ գտնել՝
Ասույթներ իմաստուն, բարի խորհուրդներ,
Ամեն ինչի մասին տեղեկատու գրքեր,
Թագավորի պալատի վարվելակերպի կանոնները
Ու նաև ուղեցույց հայրենիքս գնալու:
Արտասովոր ու հրաշալի այս Գրադարանը
Դնում եմ սեղանիս վրա, պայուսակիս մեջ,
Իսկ գրքերում գրված խոսքերը դնում եմ
Դրանց համար նախատեսված պահեստում՝ սրտիս մեջ:

Հռիփսիմե Մկրտչյան

Օրհնվա՞ծ ես արդյոք

Եթե ունես գոնե մեկ Աստվածաշունչ, ուրեմն մեծապես օրհնված ես: Աշխարհի բնակչության 1/3-ը ոչ մի հատ չունի:
Եթե այսօր արթնացար ավելի առողջ, քան հիվանդ, ուրեմն ավելի օրհնված ես, քան այն մեկ միլիոն մարդիկ, որոնք չեն ապրի մինչև այս շաբաթվա վերջը:
Եթե երբեք չես ապրել պատերազմի սարսափը, բանտի մենությունը, սովամահության վտանգը, դու ավելի երջանիկ ես աշխարհում ապրող 500 միլիոն մարդուց:
Եթե կարող ես եկեղեցի գնալ առանց վախի, առանց մահվան սպառնալիքի, ձերբակալվելու վտանգի, դու ավելի երջանիկ ես, քան աշխարհում ապրող 3 բիլիոն մարդիկ:
Եթե հագիդ շոր ունես, սառնարանումդ՝ ուտելիք և տանիք՝ գլխիդ վերևում, ավելի հարուստ ես, քան աշխարհի բնակչության 75%-ը:
Եթե աղոթել ես երեկ և այսօր, ուրեմն դու այն հազվադեպ երջանիկներից ես, որոնք հավատում են, որ Աստված պատասխանում է աղոթքներին:
Եթե կարողացար կարդալ այս պատգամը, կրկնակի օրհնված ես. նախ որովհետև ինչ-որ մեկը մտածել է քո մասին, և հետո, ավելի երջանիկ ես աշխարհում ապրող 2 բիլիոն մարդկանցից, ովքեր ընդհանրապես կարդալ չգիտեն:
Եթե դու հավատում ես Հիսուսին որպես Աստծո Որդու և քո Փրկչի, դու օրհնված ես, որովհետև պատկանում ես աշխարհում ապրող մի աննշան փոքրամասնությանը:

                                                                                          Անգլերենից թարգմանեց Հռիփսիմե Մկրտչյանը

Ձեր բոլոր հոգսերը Նրան հանձնեք

(1 Պետր.5:7):

Ինչ լավ է, սիրելի Հիսուս,
Որ չես պատվիրել Դու
Հոգսերս հանձնել որևէ մարդու,
Ինչ ուրախություն,
Որ ինձ համար ինքդ ես հոգ տանում,
Ինչ պատիվ, որ կարող եմ բերել հենց Քեզ
Հոգսերս ու խնդիրներս ամեն:
Քեզ, որ ունես ամեն իշխանություն
Ողջ երկրի վրա ու երկնքում (Մատթ.28:18,)
Որ անհնարը հնարավոր ես դարձնում (Մարկ.10:17),
Չեղած բանն արդեն կատարված համարում (Հռոմ.4:17):
Ուրեմն ունենալով այսպիսի առանձնաշնորհում,
Որ շատերը չունեն,
Ինչու՞ անհանգստանամ ու մտահոգվեմ,
Ինչքան տագնապներից զերծ կլինեի,
Եթե 1Պետր.5:7-ում գրվածը երբեք չմոռանայի:

Հռիփսիմե Մկրտչյան                                              

Հավատքի ասպարեզում վազել է պետք ոչ թե ... զբոսնել

Տե՛ր, Դու չես պատվիրել ասպարեզում զբոսնել,
Այլ վազել առանց առնելու դադար (1Կորնթ.9:24),
Կարո՞ղ եմ արդյոք վերջնագծին հասնել,
Առաջին մրցանակը կարո՞ղ եմ ստանալ:
Անընդհատ վազելուց մի՞թե չեմ թուլանա,
Չե՞ն լքի ուժերս կես ճանապարհին,
Ո՛չ, քանզի խոստացել ես ուժս նորոգել,
Եթե ապավինեմ Քեզ, երբեք չեմ հոգնի (Ես.40:31):

                                                                                      Հռիփսիմե Մկրտչյան

Զարթուցիչը չեմ անջատելու

«Հիմա ճիշտ ժամանակն է քնից զարթնելու» (Հռոմ.13:11)

Սա նախազգուշացում է ինձ համար. տեսնում եմ, որ մեր ժամանակներում թմրությունը նկատելի է շատ քրիստոնյաների մեջ (Փեսայի գալստից առաջ քնած են թե՛ իմաստուն, թե՛ հիմար կույսերը): Ինձ պատվիրված է արթնանալ, ոչ թե քննարկել, թե ինչու են ուրիշները քնած: Արթուն պետք է լինեմ մտքով, արթուն լինեմ աղոթքներում, որ թշնամին չմտնի Տիրոջ տաճարը և գողություն անի: Հիմա ճիշտ ժամանակն է քնից արթնանալու: Էվալդ Ֆրանկ եղբայրը գրել է իր շրջաբերական նամակներից մեկում. «Երբ լսում եք կեսգիշերային աղաղակը՝ արթնանալու կոչը, չպետք է շրջվեք մյուս կողքի վրա և շարունակեք քնել»: Մարմնավոր կյանքում հաճախ եմ այդպես արել. անջատել եմ հեռախոսի զարթուցիչը ու նորից քնել: Դա վատ է, բայց ավելի վատ է, եթե այդ անեմ հոգևոր կյանքում: Այժմ Սուրբ Գրքի «զարթուցիչը» հնչում է. չեմ անջատելու, ուզում եմ արթնանալ և կարգի բերել իմ ճրագը:

Կյանքս՝ Սաղմոսաց գիրք ու հիմա 55-րդ գլխում եմ

«Երանի թե աղավնու թևեր ունենայի...» (Սաղմոս 55:6):

Ուզում եմ, որ բոլոր խոսքերս լինեն սաղմոսներ, ու կյանքս լինի Սաղմոսաց գիրք, ուր Տերն է գրում ամեն գլուխն ու համարը: Եթե կյանքս Սաղմոսաց գիրքն է, ուրեմն ես հիմա 55-րդ գլխում եմ: Դավթի նման ասում եմ. «Երանի թե աղավնու թևեր ունենայի, որ թռչեի ու հանգիստ լինեի»: Ու՞ր փախչեմ, որտե՞ղ ապաստան գտնեմ սաստիկ փոթորիկներից: Ու սաղմոսերգուի հառաչանքն է դուրս գալիս իմ սրտից. «Թշնամին չի ինձ նախատողը, ու ինձ ատողը չէ հպարտացողը, այլ... դու՝ իմ բարեկամ ու իմ սրտակից. քեզ հետ քաղցր զրույցներ ենք ունեցել ու միասին Աստծո տուն ենք գնացել»: Ոչ, պետք չեն ինձ աղավնու թևեր, երկնային Աղավնին մխիթարություն ու խաղաղություն կբերի իմ սրտին, չեմ ուզում անապատ փախչել. անապատի փորձությանը հաղթողը հաղթություն կտա ինձ, Նա կթաքցնի ինձ Իր ներկայության մեջ: 55-րդ սաղմոսի հուսահատությունն ու ցավը ապրելուց հետո հիմա ժամանակն է կայացնելու վերջին համարում գրված որոշումը. «Սակայն ես Քեզ պիտի հուսամ»:

Աստծո Խոսքը հիշելու համար լավ հիշողություն պետք չէ

(Սաղմոս 119:9-16)
Աստծո Խոսքը հիշելու համար
Պետք չէ լավ հիշողություն,
Իմանալու համար, թե ինչ է պետք
Նորից կանգ եմ առնում իմ սիրած սաղմոսում:
Սաղմոսերգուն Աստծո Խոսքը չի մոռանում,
Որովհետև այդ Խոսքը սրտի մեջ է պահում,
Այդ Խոսքերի մասին է անընդհատ պատմում,
Տիրոջ կանոնների շուրջ խորհրդածում,
Նրա հրամաններով է միշտ ուրախանում:
Ուզում եմ Աստծո Խոսքը իմ սրտում պահել,
Այդ Խոսքը թող միշտ շուրթերիս հնչի,
Այդ Խոսքի մասին անընդհատ մտածել,

Այդ Խոսքը մեծագույն ուրախությունս լինի:
Այդպես Նրա Խոսքերը երբեք չեմ մոռանա,
Եթե նույնիսկ ամենավատ հիշողությունն ունեմ,
Նրա կանոններից ես չեմ հեռանա.
Այդ Խոսքերը հավիտյան իմ սրտի ցնծությունն են:
Կարդալով իմ սիրած սաղմոսը՝ նորից եմ համոզվում.
Աստծո Խոսքը հիշելու համար պետք չէ լավ հիշողություն,
Պարզապես պետք է Աստծո Խոսքը սիրել,
Թանկագին գանձի պես սրտում թաքցնել: 

Հռիփսիմե Մկրտչյան

Իմ մասին չարություն են խորհում, ես կանոններիդ մասին եմ մտածում

(Սաղմոս 119:23,24)

Իշխանները նստում ու չարախոսում են ինձ,
Իսկ ես նստում եմ Քո Խոսքի առջև,
Իմ մասին նրանք չարություն են խորհում,
Կանոններիդ մասին եմ մտածում անվերջ:
Ոչ ոք կողքիս չէ բացի Քեզանից,
Քո կանոններն են ինձ խորհդրատու,
Թեև մոռացված լինեմ ամենից,
Միշտ պիտի հիշեմ Խոսքերդ կենսատու:

Հռիփսիմե Մկրտչյան 

Առակաց 20:22՝ հիշված պատվերը և մոռացված խոստումը

«Չարութեան փոխարէնը պիտի հատուցանեմ», մի ըսէր, Տէրոջը սպասիր ու Անիկա քեզի պիտի օգնէ» (Առակաց 20:22)

Թեև չեմ ասում, որ չարության փոխարեն պիտի հատուցեմ, այլ միշտ աղոթում եմ ինձ չարությամբ վերաբերվողների համար, այս հիշեցման կարիքը շատ ունեի, երբ Տերս անհատական պաշտամունքի ժամանակ ուշադրությունս հրավիրեց այս համարի վրա: Հատկապես կարիք ունեի հիշելու այս համարի երկրորդ մասը, որովհետև առաջինը չեմ մոռանում, թեև հաճախ շատ ջանքեր են պետք եղել, որ կատարեմ այդ պատվերը: Չարությանը չարությամբ պիտի չպատասխանեմ. սա հիշում եմ, մանավանդ որ Նոր Կտակարանում, հատկապես Լեռան քարոզում ու Պողոսի նամակներում հաճախ է հիշատակվում այդ պատվերը, բայց հաճախ եմ մոռանում խոստումը: Դա զարմանալի է, որովհետև հակված եմ ավելի շատ ուշադրություն դարձնելու խոստումներին ու պատվերները մոռանալու: Գոհանում եմ Տիրոջից, որ իմ տխրության պահին ուշադրությունս դարձրեց խոստումի վրա՝ Նա քեզ պիտի օգնի: Թագավորաց Թագավորը, տիեզերքի Արարիչն ու Տիրակալն է ինձ օգնելու, հոգ չէ, որ սիրելիներից շատերը կամ չեն ուզում օգնել կամ էլ չեն կարող: Իմ Տերը և՛ կարող է, և՛ ուզում է:
Երբ իմ հանդեպ չարություն են անում, ես
1. Մի բան պիտի չանեմ՝ չարությամբ պիտի չպատասխանեմ:
2. Մի բան էլ պիտի անեմ՝ Տիրոջը պիտի սպասեմ:
Ալելուիա, ինչ երջանկություն, որ երրորդ քայլը ես չեմ անելու, այլ Իմ Տերը՝ Նա ինձ օգնելու է: Նա ինձ կօգնի խաղաղությունս վերականգնել, ինձ ատողներին սիրել (իսկ դա հնարավոր չէ առանց Տիրոջ օգնության), կօգնի դիմանալ, կօգնի Իրեն հաճելի կյանքով ապրել և սպասել այն փառավոր օրվան, երբ Նա Ինքն է արցունքներս սրբելու:

Կոտրած սրտով

(Սաղմոս 34:18)

Երբեմն կոտրած սրտով մտածում եմ ես,
Որ Դու, Տեր, հեռու ես ինձանից,
Բայց Քո Խոսքը ճիշտ հակառակն է ասում.
«Մոտ է Տերը սրտով կոտրածներին»:
Տեր, ոչ մի սխալ չկա Քո գրած գրքում,
Հավիտյան է մնում այն, ինչ գրված է,
Որքան, որ հաստատ է, որ սիրտս կոտրած է,
Նույնքան հաստատ է, որ ինձ մոտ ես Դու:

Հռիփսիմե Մկրտչյան 

Աղոթքի առանձնաշնորհումը

Մի սքանչելի առանձնաշնորհում է ինձ տրված,
Արքային ամեն օր հանդիպելու պատիվ է ինձ շնորհված,
Ինձ երբեք չի ասում. «Զբաղված եմ, հետո արի»,
Երբեք հետ չի ուղարկում, ինձ համար միշտ ժամանակ ունի:
Նրա ընդունարանը բաց է ինձ համար
Շաբաթը յոթ օր, օրը քսանչորս ժամ,
Ուրախությամբ է Նա միշտ սպասում իմ գալուն,
Տիեզերքի Արարիչն ինձանից երբեք չի ձանձրանում:

Հռիփսիմե Մկրտչյան

Ուզում եմ մնալ ութերորդ գլխում

(Հռոմ.8:1)

Տեր, ես չեմ ուզում նորից հայտնվել
Հռոմեացիս յոթերորդ գլխում,
Թող այևս երբեք չասեմ.
«Ինչ խղճալի մարդ եմ ես»:
Քանզի օրենքը Քո Հոգու և Կյանքի
Ազատել է ինձ օրենքից մեղքի,
Եվ չկա այլևս դատապարտությունՆրանց համար, որ Քո Հոգով են քայլում.
Տեր, օգնիր ինձ մնալ ութերորդ գլխում:

Հռիփսիմե Մկրտչյան

Նորոգիր և բժշկիր

Հիսուս, իմ կյանքում նեղությունները բազում են,
Արցունքները հեղեղի պես են գալիս,
Բայց Քո պարգևած օրհնությունները
Եվ պատճառները, որոնք ժպիտ են բերում
Անհամեմատ ավելի շատ են:
Ատու՞մ են ինձ շատերը,
Այո՛, բայց սիրում ես Դու,
Ոմանք ինձ չեն հասկանում,
Բայց Դու իմ սիրտն ես քննում:
Փշրվել են հույսերս,
Բայց Քո գալստի երանելի հույսը ինձ հետ է միշտ,
Վիրավոր է սիրտս,
Բայց Դու իմ գթասիրտ Բժիշկն ես ընդմիշտ:
Կոտրած սրտիս բեկորները ցրվել են այս ու այն կողմ,
Բայց ոչ մեկը չի կորել:
Օգնիր դրանք հավաքել
Ու ձեռքերիդ մեջ դնել,
Բոլոր կտորները Քո սիրո սոսնձով սոսնձիր,
Խոսքիդ բալասանով սիրտս բժշկիր:

Հռիփսիմե Մկրտչյան 

Սաղմոս 37:4-ի պատվիրանն ու խոստումը

Սաղմոս 37:4 համարում
Կա պատվիրան ու նաև խոստում.
Խոստումի մասին շատ եմ մտածում,
Իսկ պատվիրանը` հաճախ մոռանում:
Իմ բաժինը գիտեմ` պատվիրանը կատարելն է,
Իսկ խոստումներդ, Տեր, Դու միշտ ես կատարում:
Քեզնով պիտի ուրախանամ, Քեզնով ապրեմ բերկրանք,
Անուշ Խոսքերիդ մեջ պիտի գտնեմ հրճվանք,
Այնժամ կշնորհես փափագը սրտիս.
Քանզի սրտումս կմնա միայն մեկ փափագ,
Եվ դա կլինես հենց Դու, Հիսուս, իմ Միակ:

Հռիփսիմե Մկրտչյան

Եղբայրասիրության մասին կարիք չկա՞ գրելու... երանի թեսաղոնիկեցիներին

«Բայց եղբայրասիրության մասին հարկ չկա ձեզ որևէ բան գրել. որովհետև դուք ինքներդ Աստծուց սովորել եք միմյանց սիրել» (1 Թես.4:8)

Նախանձելի վիճակ Թեսաղոնիկեի եկեղեցում: Նույնիսկ կարիք չկա եղբայրասիրության մասին գրել. նրանք դա Աստծուց են սովորել: Եվ հաջորդ համարում Պողոսն ասում է, որ նրանք դա ցույց են տալիս բոլորի հանդեպ: Ցավոք, հիմա երբեմն նույն տեղական եկեղեցու անդամները սեր չունեն նույնիսկ իրար հանդեպ, էլ ուր մնաց թե՝ բոլորի, ուրիշ եկեղեցիներում գտնվողների: Բայց Պողոսը նրանց հորդորում է էլ ավելի աճել դրա մեջ: Ուրեմն, երբեք հերիք չէ եղբայրասիրությունը, միշտ էլ աճելու տեղ կա: Տիրոջից գոհանում եմ, որ սիրում եմ Աստծո բոլոր զավակներին, բայց թեսաղոնիկեցիների նման կարիք ունեմ ավելի շատ սիրելու: Թեսաղոնիկեի եկեղեցուն ուղղված հաջորդ նամակում Պողոսն ասում է, որ նրանց հավատքը խիստ աճում է, սերը միմյանց հանդեպ՝ ավելանում 2 Թես. 1:3: Այդպիսին է հոգևոր առաջընթացը: Հավատքն ու սերը իրար հետ կապված եմ, միասին էլ աճում են: Երանի թեսաղոնիկեցիներին. տեսնես՝ ի՞նչն է նրանց արագ հոգևոր աճի գաղտնիքը: Գաղտնիքը չգիտեմ, բայց գիտեմ Նրա անունը, ով գիտի այդ, ճանաչում եմ Նրան, ով անպատասխան չի թողնի իմ աղոթքը, եթե ասեմ. «Տեր, ավելացրու իմ հավատքն ու սերը»:

Նա այնտեղ չէր, դրա համար այստեղ է հիմա՝ իմ կյանքում

«Նա այստեղ չէ...» (Ղուկաս 24:6)

Երբևէ լսված ամենաբարի լուրը. Նա այստեղ չէ: Դատարկ է գերեզմանը, դրա համար սիրտս լեցուն է ուրախությամբ ու գոհությամբ: Հրեշտակն ասաց. «Նա այստեղ չէ», դրա համար Աստծո Խոսքն ինձ ասում է, որ այնտեղ՝ երկնքում տեղ կա ինձ համար պահված: Նա այնտեղ չէր, դրա համար հիմա այստեղ է՝ իմ սրտում, իմ կյանքում, դրա համար իմ կյանքը պահված է երկնքում: Ինչ ուրախություն, որ դատարկ է գերեզմանը ու կյանքս` լեցուն Իր օրհնությամբ: Սիրելիներ, թող հարուցյալ Քրիստոսը ձեզ կենդանացնի Իր Հոգով, աղոթում եմ, որ հարության զորությունը ճաշակեք ու հաղթող լինեք ամեն ժամանակ:

Երեք ծառ

Այս պատմվածքը կարդացել եմ մի անգլերեն կայքում, հեղինակն անհայտ է: Ինձ շատ դուր եկավ, և որոշեցի թարգմանել: Այն հիշեցնում է մեր Տիրոջ հարության, Նրա բերած փրկության մասին, նաև այստեղ գտա իսկական մխիթարություն: Աստծո ծրագրերը մեր կյանքի համար մեր երազանքներից շատ ավելի լավն են: Սիրելիներ, եթե դուք ճշմարտապես ճանաչում եք մեր Տիրոջը, վստահ եմ, որ գիտեք այն ճշմարտությունը, որ շեշտվում է այս պատմվածքում՝ երբեմն մեր երազանքները չեն իրականանում, շատ աղոթքներ դրական պատասխան չեն ստանում, որովհետև մեր Տերը կամենում է մեզ տալ ավելի լավը, քան խնդրում ենք կամ պատկերացնում: Մաղթում եմ, որ պատմվածքի ընթերցումը ձեզ օրհնություն բերի:

Քրիստոսի սիրով՝ Հռիփսիմե

Մի ժամանակ սարի գագաթին կանգնել էին երեք փոքրիկ ծառեր և երազում էին, թե ինչ պիտի դառնան, երբ մեծանան:
Առաջին ծառը նայեց իրենց վերևում ադամանդի պես փայլող աստղերին:
---- Ես ուզում եմ իմ մեջ գանձ պահել, --- ասաց նա,--- ուզում եմ ծածկվել ոսկով և լցվել թանկարժեք քարերով: Ես կլինեմ աշխարհի ամենագեղեցիկ զարդատուփը:
Երկրորդ ծառը նայեց դեպի օվկիանոս հոսող գետակին.
--- Ես ուզում եմ մեծ առագաստանավ դառնալ,--- ասաց նա,--- ես ուզում եմ ճամփորդել հզոր ջրերով և տանել հզոր թագավորներին: Ես կլինեմ աշխարհի ամենահզոր նավը:
Երրորդ ծառը նայեց ցած՝ դեպի հովիտ, որւր զբաղված տղամարդիկ ու կանայք աշխատում էին զբաղված քաղաքում:
--- Ես բոլորովին էլ չեմ ուզում հեռանալ այս սարի գագաթից,--- ասաց նա,--- ես ուզում եմ այնքան բարձր դառնալ, որ երբ մարդիկ կանգ առնեն ինձ նայելու համար, բարձրացնեն իրենց աչքերը դեպի երկինք և մտածեն Աստծո մասին: Ես կլինեմ աշխարհի ամենաբարձր ծառը:
Անցան տարիներ: Անձրևներ եկան, արևը փայլեց, և փոքրիկ ծառերը մեծացան: Մի օր փայտահատները բարձրացան սարը: Առաջին փայտահատը նայեց առաջին ծառին և ասաց.
--- Այս ծառը գեղեցիկ է, սա հենց իմ ուզածն է: Նրա փայլուն կացնի հարվածով առաջին ծառն ընկավ: «Այժմ ես կդառնամ մի գեղեցիկ զարդատուփ»,--- մտածում էր առաջին ծառը,--- ես հրաշալի գանձ կպահեմ իմ մեջ»:
Երկրորդ փայտահատը նայեց երկրորդ ծառին և ասաց.
---- Այս ծառը հզոր է,--- սա հենց իմ ուզածն է: Նրա փայլուն կացնի հարվածով երկրորդ ծառն ընկավ: «Այժմ ես կնավարկեմ հզոր ջրերով,--- մտածում էր երկրորդ ծառը, --- ես հզոր նավ կլինեմ թագավորների համար»:
Երրորդ ծառի սիրտը դողաց, երբ երրորդ փայտահատը նայեց իր կողմը, նա կանգնել էր ուղիղ և բարձր և ցույց էր տալիս երկինքը: Բայց փայտահատը նույնիսկ վերև չնայեց:
--- Ցանկացած ծառ հարմար է ինձ համար, --- քթի տակ ասաց նա,--- Նրա փայլուն կացնի հարվածով երրորդ ծառն ընկավ:
Առաջին ծառն ուրախացավ, երբ փայտահատն իրեն բերեց հյուսնի արհեստանոցը, բայց զբաղված հյուսնը չէր մտածում զարդատուփերի մասին: Դրա փոխարեն նրա՝ աշխատանքից հոգնած ձեռքերը ծառը դարձրին անասունների համար կերաման: Երբեմնի գեղեցիկ ծառը չծածկվեց ոսկով ու չլցվեց գանձով: Այն ծածկվեց թեփով և լցվեց ծղոտով՝ քաղցած անասուններին կերակրելու համար:
Երկրորդ ծառն ուրախացավ, երբ փայտահատը տարավ իրեն նավաշինարան, բայց հզոր առագաստանավեր չպատրաստվեցին այդ օրը: Դրա փոխարեն երբեմնի հզոր ծառին մուրճով հարվածեցին, սղոցեցին և դարձրին մի փոքրիկ ձկնորսական նավակ: Նա շատ փոքր ու թույլ էր, որպեսզի կարողանար անցնել օվկիանոսով կամ նույնիսկ գետով. նրան տարան մի փոքր լճակ: Ամեն օր նա բերում էր ձկներով բեռներ: Երրորդ ծառը շփոթվեց, երբ փայտահատը նրան կտրատեց, դարձրեց գերաններ և թողեց նրան փայտերի պահեստում:
---- Ի՞նչ պատահեց,--- զարմանում էր երբեմնի բարձրահասակ ծառը,--- ես միայն ուզում էի մնալ սարի գագաթին և ցույց տալ Աստծուն:
Շատ օրեր և գիշերներ անցան: Երեք ծառերը գրեթե մոռացան իրենց երազանքները: Բայց մի գիշեր աստղերի ոսկեփայլ լույսն ընկավ առաջին ծառի վրա, երբ մի երիտասարդ կին իր նորածին մանկանը դրեց կերամանի մեջ:
---- Ես կուզենայի օրորոց պատրաստել նրա համար,--- շշնջաց նրա ամուսինը:
Մայրը սեղմեց նրա ձեռքը և ժպտաց, երբ աստղերի լույսը փայլեց հարթ, դիմացկուն փայտի վրա:
---- Այս մսուրը գեղեցիկ է,--- ասաց նա: Եվ հանկարծ առաջին ծառն իմացավ, որ ինքը պահում էր աշխարհի ամենամեծ գանձը:
Մի երեկո մի հոգնած ճամփորդ և իր բարեկամները լցվեցին հին ձկնորսական նավակը: Ճամփորդը քնեց, երբ երկրորդ ծառը հանդարտ սահում էր լճակի վրայով: Հանկարծ սարսափելի փոթորիկ սկսվեց: Փոքրիկ ծառը դողաց: Նա գիտեր, որ չունի զորություն այդքան շատ ուղևորների ապահովությամբ տանելու փոթորկի և անձրևի միջով: Հոգնած մարդն արթնացավ: Նա կանգնեց, պարզեց իր ձեռքը և ասաց. «Հանդարտվիր»: Փոթորիկը դադարեց նույնքան արագ, որքան արագ որ սկսվել էր: Եվ հանկարծ երկրորդ ծառն իմացավ, որ տանում էր երկնքի և երկրի Թագավորին:
Մի առավոտ երրորդ ծառը վախից ցնցվեց, երբ իր գերանները հանեցին մոռացված փայտերի կույտից: Նա ցնցվեց, երբ իրեն տանում էին գազազած, ծաղրող բազմության միջով: Նա դողաց, երբ զինվորները մի մարդու ձեռքերը մեխեցին իր վրա: Նա զգում էր, որ ինքը տգեղ է, կոպիտ, դաժան: Բայց մի կիրակի առավոտյան, երբ արևը փայլեց, և իր ներքևում երկիրը ցնցվեց ուրախությունից, երրրոդ ծառն իմացավ, որ Աստծո սերն ամեն բան փոխել է: Ծառը վկայում էր Հիսուս Քրիստոսի հարության մասին: Եվ ամեն անգամ, երբ մարդիկ նայում են ծառին կամ խաչին, մտածում են Տիրոջ մասին:

                                                                                   Անգլերենից թարգմանեց Հռիփսիմե Մկրտչյանը