Այս պատմվածքը կարդացել եմ մի անգլերեն կայքում, հեղինակն անհայտ է: Ինձ շատ դուր եկավ, և որոշեցի թարգմանել: Այն հիշեցնում է մեր Տիրոջ հարության, Նրա բերած փրկության մասին, նաև այստեղ գտա իսկական մխիթարություն: Աստծո ծրագրերը մեր կյանքի համար մեր երազանքներից շատ ավելի լավն են: Սիրելիներ, եթե դուք ճշմարտապես ճանաչում եք մեր Տիրոջը, վստահ եմ, որ գիտեք այն ճշմարտությունը, որ շեշտվում է այս պատմվածքում՝ երբեմն մեր երազանքները չեն իրականանում, շատ աղոթքներ դրական պատասխան չեն ստանում, որովհետև մեր Տերը կամենում է մեզ տալ ավելի լավը, քան խնդրում ենք կամ պատկերացնում: Մաղթում եմ, որ պատմվածքի ընթերցումը ձեզ օրհնություն բերի:
Քրիստոսի սիրով՝ Հռիփսիմե
Մի ժամանակ սարի գագաթին կանգնել էին երեք փոքրիկ ծառեր և երազում էին, թե ինչ պիտի դառնան, երբ մեծանան:
Առաջին ծառը նայեց իրենց վերևում ադամանդի պես փայլող աստղերին:
---- Ես ուզում եմ իմ մեջ գանձ պահել, --- ասաց նա,--- ուզում եմ ծածկվել ոսկով և լցվել թանկարժեք քարերով: Ես կլինեմ աշխարհի ամենագեղեցիկ զարդատուփը:
Երկրորդ ծառը նայեց դեպի օվկիանոս հոսող գետակին.
--- Ես ուզում եմ մեծ առագաստանավ դառնալ,--- ասաց նա,--- ես ուզում եմ ճամփորդել հզոր ջրերով և տանել հզոր թագավորներին: Ես կլինեմ աշխարհի ամենահզոր նավը:
Երրորդ ծառը նայեց ցած՝ դեպի հովիտ, որւր զբաղված տղամարդիկ ու կանայք աշխատում էին զբաղված քաղաքում:
--- Ես բոլորովին էլ չեմ ուզում հեռանալ այս սարի գագաթից,--- ասաց նա,--- ես ուզում եմ այնքան բարձր դառնալ, որ երբ մարդիկ կանգ առնեն ինձ նայելու համար, բարձրացնեն իրենց աչքերը դեպի երկինք և մտածեն Աստծո մասին: Ես կլինեմ աշխարհի ամենաբարձր ծառը:
Անցան տարիներ: Անձրևներ եկան, արևը փայլեց, և փոքրիկ ծառերը մեծացան: Մի օր փայտահատները բարձրացան սարը: Առաջին փայտահատը նայեց առաջին ծառին և ասաց.
--- Այս ծառը գեղեցիկ է, սա հենց իմ ուզածն է: Նրա փայլուն կացնի հարվածով առաջին ծառն ընկավ: «Այժմ ես կդառնամ մի գեղեցիկ զարդատուփ»,--- մտածում էր առաջին ծառը,--- ես հրաշալի գանձ կպահեմ իմ մեջ»:
Երկրորդ փայտահատը նայեց երկրորդ ծառին և ասաց.
---- Այս ծառը հզոր է,--- սա հենց իմ ուզածն է: Նրա փայլուն կացնի հարվածով երկրորդ ծառն ընկավ: «Այժմ ես կնավարկեմ հզոր ջրերով,--- մտածում էր երկրորդ ծառը, --- ես հզոր նավ կլինեմ թագավորների համար»:
Երրորդ ծառի սիրտը դողաց, երբ երրորդ փայտահատը նայեց իր կողմը, նա կանգնել էր ուղիղ և բարձր և ցույց էր տալիս երկինքը: Բայց փայտահատը նույնիսկ վերև չնայեց:
--- Ցանկացած ծառ հարմար է ինձ համար, --- քթի տակ ասաց նա,--- Նրա փայլուն կացնի հարվածով երրորդ ծառն ընկավ:
Առաջին ծառն ուրախացավ, երբ փայտահատն իրեն բերեց հյուսնի արհեստանոցը, բայց զբաղված հյուսնը չէր մտածում զարդատուփերի մասին: Դրա փոխարեն նրա՝ աշխատանքից հոգնած ձեռքերը ծառը դարձրին անասունների համար կերաման: Երբեմնի գեղեցիկ ծառը չծածկվեց ոսկով ու չլցվեց գանձով: Այն ծածկվեց թեփով և լցվեց ծղոտով՝ քաղցած անասուններին կերակրելու համար:
Երկրորդ ծառն ուրախացավ, երբ փայտահատը տարավ իրեն նավաշինարան, բայց հզոր առագաստանավեր չպատրաստվեցին այդ օրը: Դրա փոխարեն երբեմնի հզոր ծառին մուրճով հարվածեցին, սղոցեցին և դարձրին մի փոքրիկ ձկնորսական նավակ: Նա շատ փոքր ու թույլ էր, որպեսզի կարողանար անցնել օվկիանոսով կամ նույնիսկ գետով. նրան տարան մի փոքր լճակ: Ամեն օր նա բերում էր ձկներով բեռներ: Երրորդ ծառը շփոթվեց, երբ փայտահատը նրան կտրատեց, դարձրեց գերաններ և թողեց նրան փայտերի պահեստում:
---- Ի՞նչ պատահեց,--- զարմանում էր երբեմնի բարձրահասակ ծառը,--- ես միայն ուզում էի մնալ սարի գագաթին և ցույց տալ Աստծուն:
Շատ օրեր և գիշերներ անցան: Երեք ծառերը գրեթե մոռացան իրենց երազանքները: Բայց մի գիշեր աստղերի ոսկեփայլ լույսն ընկավ առաջին ծառի վրա, երբ մի երիտասարդ կին իր նորածին մանկանը դրեց կերամանի մեջ:
---- Ես կուզենայի օրորոց պատրաստել նրա համար,--- շշնջաց նրա ամուսինը:
Մայրը սեղմեց նրա ձեռքը և ժպտաց, երբ աստղերի լույսը փայլեց հարթ, դիմացկուն փայտի վրա:
---- Այս մսուրը գեղեցիկ է,--- ասաց նա: Եվ հանկարծ առաջին ծառն իմացավ, որ ինքը պահում էր աշխարհի ամենամեծ գանձը:
Մի երեկո մի հոգնած ճամփորդ և իր բարեկամները լցվեցին հին ձկնորսական նավակը: Ճամփորդը քնեց, երբ երկրորդ ծառը հանդարտ սահում էր լճակի վրայով: Հանկարծ սարսափելի փոթորիկ սկսվեց: Փոքրիկ ծառը դողաց: Նա գիտեր, որ չունի զորություն այդքան շատ ուղևորների ապահովությամբ տանելու փոթորկի և անձրևի միջով: Հոգնած մարդն արթնացավ: Նա կանգնեց, պարզեց իր ձեռքը և ասաց. «Հանդարտվիր»: Փոթորիկը դադարեց նույնքան արագ, որքան արագ որ սկսվել էր: Եվ հանկարծ երկրորդ ծառն իմացավ, որ տանում էր երկնքի և երկրի Թագավորին:
Մի առավոտ երրորդ ծառը վախից ցնցվեց, երբ իր գերանները հանեցին մոռացված փայտերի կույտից: Նա ցնցվեց, երբ իրեն տանում էին գազազած, ծաղրող բազմության միջով: Նա դողաց, երբ զինվորները մի մարդու ձեռքերը մեխեցին իր վրա: Նա զգում էր, որ ինքը տգեղ է, կոպիտ, դաժան: Բայց մի կիրակի առավոտյան, երբ արևը փայլեց, և իր ներքևում երկիրը ցնցվեց ուրախությունից, երրրոդ ծառն իմացավ, որ Աստծո սերն ամեն բան փոխել է: Ծառը վկայում էր Հիսուս Քրիստոսի հարության մասին: Եվ ամեն անգամ, երբ մարդիկ նայում են ծառին կամ խաչին, մտածում են Տիրոջ մասին:
Առաջին ծառը նայեց իրենց վերևում ադամանդի պես փայլող աստղերին:
---- Ես ուզում եմ իմ մեջ գանձ պահել, --- ասաց նա,--- ուզում եմ ծածկվել ոսկով և լցվել թանկարժեք քարերով: Ես կլինեմ աշխարհի ամենագեղեցիկ զարդատուփը:
Երկրորդ ծառը նայեց դեպի օվկիանոս հոսող գետակին.
--- Ես ուզում եմ մեծ առագաստանավ դառնալ,--- ասաց նա,--- ես ուզում եմ ճամփորդել հզոր ջրերով և տանել հզոր թագավորներին: Ես կլինեմ աշխարհի ամենահզոր նավը:
Երրորդ ծառը նայեց ցած՝ դեպի հովիտ, որւր զբաղված տղամարդիկ ու կանայք աշխատում էին զբաղված քաղաքում:
--- Ես բոլորովին էլ չեմ ուզում հեռանալ այս սարի գագաթից,--- ասաց նա,--- ես ուզում եմ այնքան բարձր դառնալ, որ երբ մարդիկ կանգ առնեն ինձ նայելու համար, բարձրացնեն իրենց աչքերը դեպի երկինք և մտածեն Աստծո մասին: Ես կլինեմ աշխարհի ամենաբարձր ծառը:
Անցան տարիներ: Անձրևներ եկան, արևը փայլեց, և փոքրիկ ծառերը մեծացան: Մի օր փայտահատները բարձրացան սարը: Առաջին փայտահատը նայեց առաջին ծառին և ասաց.
--- Այս ծառը գեղեցիկ է, սա հենց իմ ուզածն է: Նրա փայլուն կացնի հարվածով առաջին ծառն ընկավ: «Այժմ ես կդառնամ մի գեղեցիկ զարդատուփ»,--- մտածում էր առաջին ծառը,--- ես հրաշալի գանձ կպահեմ իմ մեջ»:
Երկրորդ փայտահատը նայեց երկրորդ ծառին և ասաց.
---- Այս ծառը հզոր է,--- սա հենց իմ ուզածն է: Նրա փայլուն կացնի հարվածով երկրորդ ծառն ընկավ: «Այժմ ես կնավարկեմ հզոր ջրերով,--- մտածում էր երկրորդ ծառը, --- ես հզոր նավ կլինեմ թագավորների համար»:
Երրորդ ծառի սիրտը դողաց, երբ երրորդ փայտահատը նայեց իր կողմը, նա կանգնել էր ուղիղ և բարձր և ցույց էր տալիս երկինքը: Բայց փայտահատը նույնիսկ վերև չնայեց:
--- Ցանկացած ծառ հարմար է ինձ համար, --- քթի տակ ասաց նա,--- Նրա փայլուն կացնի հարվածով երրորդ ծառն ընկավ:
Առաջին ծառն ուրախացավ, երբ փայտահատն իրեն բերեց հյուսնի արհեստանոցը, բայց զբաղված հյուսնը չէր մտածում զարդատուփերի մասին: Դրա փոխարեն նրա՝ աշխատանքից հոգնած ձեռքերը ծառը դարձրին անասունների համար կերաման: Երբեմնի գեղեցիկ ծառը չծածկվեց ոսկով ու չլցվեց գանձով: Այն ծածկվեց թեփով և լցվեց ծղոտով՝ քաղցած անասուններին կերակրելու համար:
Երկրորդ ծառն ուրախացավ, երբ փայտահատը տարավ իրեն նավաշինարան, բայց հզոր առագաստանավեր չպատրաստվեցին այդ օրը: Դրա փոխարեն երբեմնի հզոր ծառին մուրճով հարվածեցին, սղոցեցին և դարձրին մի փոքրիկ ձկնորսական նավակ: Նա շատ փոքր ու թույլ էր, որպեսզի կարողանար անցնել օվկիանոսով կամ նույնիսկ գետով. նրան տարան մի փոքր լճակ: Ամեն օր նա բերում էր ձկներով բեռներ: Երրորդ ծառը շփոթվեց, երբ փայտահատը նրան կտրատեց, դարձրեց գերաններ և թողեց նրան փայտերի պահեստում:
---- Ի՞նչ պատահեց,--- զարմանում էր երբեմնի բարձրահասակ ծառը,--- ես միայն ուզում էի մնալ սարի գագաթին և ցույց տալ Աստծուն:
Շատ օրեր և գիշերներ անցան: Երեք ծառերը գրեթե մոռացան իրենց երազանքները: Բայց մի գիշեր աստղերի ոսկեփայլ լույսն ընկավ առաջին ծառի վրա, երբ մի երիտասարդ կին իր նորածին մանկանը դրեց կերամանի մեջ:
---- Ես կուզենայի օրորոց պատրաստել նրա համար,--- շշնջաց նրա ամուսինը:
Մայրը սեղմեց նրա ձեռքը և ժպտաց, երբ աստղերի լույսը փայլեց հարթ, դիմացկուն փայտի վրա:
---- Այս մսուրը գեղեցիկ է,--- ասաց նա: Եվ հանկարծ առաջին ծառն իմացավ, որ ինքը պահում էր աշխարհի ամենամեծ գանձը:
Մի երեկո մի հոգնած ճամփորդ և իր բարեկամները լցվեցին հին ձկնորսական նավակը: Ճամփորդը քնեց, երբ երկրորդ ծառը հանդարտ սահում էր լճակի վրայով: Հանկարծ սարսափելի փոթորիկ սկսվեց: Փոքրիկ ծառը դողաց: Նա գիտեր, որ չունի զորություն այդքան շատ ուղևորների ապահովությամբ տանելու փոթորկի և անձրևի միջով: Հոգնած մարդն արթնացավ: Նա կանգնեց, պարզեց իր ձեռքը և ասաց. «Հանդարտվիր»: Փոթորիկը դադարեց նույնքան արագ, որքան արագ որ սկսվել էր: Եվ հանկարծ երկրորդ ծառն իմացավ, որ տանում էր երկնքի և երկրի Թագավորին:
Մի առավոտ երրորդ ծառը վախից ցնցվեց, երբ իր գերանները հանեցին մոռացված փայտերի կույտից: Նա ցնցվեց, երբ իրեն տանում էին գազազած, ծաղրող բազմության միջով: Նա դողաց, երբ զինվորները մի մարդու ձեռքերը մեխեցին իր վրա: Նա զգում էր, որ ինքը տգեղ է, կոպիտ, դաժան: Բայց մի կիրակի առավոտյան, երբ արևը փայլեց, և իր ներքևում երկիրը ցնցվեց ուրախությունից, երրրոդ ծառն իմացավ, որ Աստծո սերն ամեն բան փոխել է: Ծառը վկայում էր Հիսուս Քրիստոսի հարության մասին: Եվ ամեն անգամ, երբ մարդիկ նայում են ծառին կամ խաչին, մտածում են Տիրոջ մասին:
Անգլերենից թարգմանեց Հռիփսիմե Մկրտչյանը
Комментариев нет:
Отправить комментарий