«Բայց եղբայրասիրության մասին հարկ չկա ձեզ որևէ բան գրել. որովհետև դուք ինքներդ Աստծուց սովորել եք միմյանց սիրել» (1 Թես.4:8)
Նախանձելի վիճակ Թեսաղոնիկեի եկեղեցում: Նույնիսկ կարիք չկա եղբայրասիրության մասին գրել. նրանք դա Աստծուց են սովորել: Եվ հաջորդ համարում Պողոսն ասում է, որ նրանք դա ցույց են տալիս բոլորի հանդեպ: Ցավոք, հիմա երբեմն նույն տեղական եկեղեցու անդամները սեր չունեն նույնիսկ իրար հանդեպ, էլ ուր մնաց թե՝ բոլորի, ուրիշ եկեղեցիներում գտնվողների: Բայց Պողոսը նրանց հորդորում է էլ ավելի աճել դրա մեջ: Ուրեմն, երբեք հերիք չէ եղբայրասիրությունը, միշտ էլ աճելու տեղ կա: Տիրոջից գոհանում եմ, որ սիրում եմ Աստծո բոլոր զավակներին, բայց թեսաղոնիկեցիների նման կարիք ունեմ ավելի շատ սիրելու: Թեսաղոնիկեի եկեղեցուն ուղղված հաջորդ նամակում Պողոսն ասում է, որ նրանց հավատքը խիստ աճում է, սերը միմյանց հանդեպ՝ ավելանում 2 Թես. 1:3: Այդպիսին է հոգևոր առաջընթացը: Հավատքն ու սերը իրար հետ կապված եմ, միասին էլ աճում են: Երանի թեսաղոնիկեցիներին. տեսնես՝ ի՞նչն է նրանց արագ հոգևոր աճի գաղտնիքը: Գաղտնիքը չգիտեմ, բայց գիտեմ Նրա անունը, ով գիտի այդ, ճանաչում եմ Նրան, ով անպատասխան չի թողնի իմ աղոթքը, եթե ասեմ. «Տեր, ավելացրու իմ հավատքն ու սերը»:
Комментариев нет:
Отправить комментарий