воскресенье, 26 апреля 2009 г.

Առակաց 20:22՝ հիշված պատվերը և մոռացված խոստումը

«Չարութեան փոխարէնը պիտի հատուցանեմ», մի ըսէր, Տէրոջը սպասիր ու Անիկա քեզի պիտի օգնէ» (Առակաց 20:22)

Թեև չեմ ասում, որ չարության փոխարեն պիտի հատուցեմ, այլ միշտ աղոթում եմ ինձ չարությամբ վերաբերվողների համար, այս հիշեցման կարիքը շատ ունեի, երբ Տերս անհատական պաշտամունքի ժամանակ ուշադրությունս հրավիրեց այս համարի վրա: Հատկապես կարիք ունեի հիշելու այս համարի երկրորդ մասը, որովհետև առաջինը չեմ մոռանում, թեև հաճախ շատ ջանքեր են պետք եղել, որ կատարեմ այդ պատվերը: Չարությանը չարությամբ պիտի չպատասխանեմ. սա հիշում եմ, մանավանդ որ Նոր Կտակարանում, հատկապես Լեռան քարոզում ու Պողոսի նամակներում հաճախ է հիշատակվում այդ պատվերը, բայց հաճախ եմ մոռանում խոստումը: Դա զարմանալի է, որովհետև հակված եմ ավելի շատ ուշադրություն դարձնելու խոստումներին ու պատվերները մոռանալու: Գոհանում եմ Տիրոջից, որ իմ տխրության պահին ուշադրությունս դարձրեց խոստումի վրա՝ Նա քեզ պիտի օգնի: Թագավորաց Թագավորը, տիեզերքի Արարիչն ու Տիրակալն է ինձ օգնելու, հոգ չէ, որ սիրելիներից շատերը կամ չեն ուզում օգնել կամ էլ չեն կարող: Իմ Տերը և՛ կարող է, և՛ ուզում է:
Երբ իմ հանդեպ չարություն են անում, ես
1. Մի բան պիտի չանեմ՝ չարությամբ պիտի չպատասխանեմ:
2. Մի բան էլ պիտի անեմ՝ Տիրոջը պիտի սպասեմ:
Ալելուիա, ինչ երջանկություն, որ երրորդ քայլը ես չեմ անելու, այլ Իմ Տերը՝ Նա ինձ օգնելու է: Նա ինձ կօգնի խաղաղությունս վերականգնել, ինձ ատողներին սիրել (իսկ դա հնարավոր չէ առանց Տիրոջ օգնության), կօգնի դիմանալ, կօգնի Իրեն հաճելի կյանքով ապրել և սպասել այն փառավոր օրվան, երբ Նա Ինքն է արցունքներս սրբելու:

1 комментарий: