«Ոչ մի պատճառաբանություն կիրակի օրը»

Նվիրվում է եկեղեցու բացակայող անդամներին

Որպեսզի հաջորդ կիրակի եկեղեցու բոլոր անդամները հաճախեն եկեղեցի, մենք մշակել ենք հատուկ ծրագիր, որը կկոչվի «Ոչ մի պատճառաբանություն կիրակի օրը»:

1. Կբերվեն շարժական մահճակալներ նրանց համար, ովքեր ասում են, որ կիրակին միակ օրն է, երբ իրենք կարողանում են քնել:
2. Կլինի հատուկ բաժին, որտեղ կդրվեն փափուկ աթոռներ նրանց համար, ովքեր ասում են, որ նստարանները չափազանց չոր են:
3. Լսողական ապարատներ կտանք նրանց, ովքեր չեն կարողանում լսել քարոզչին, և բամբակ՝ նրանց, ովքեր կարողանում են:
4. Աչքի կաթիլներ կտրամադրվեն նրանց, ում աչքերը հոգնել են շաբաթ գիշերը հեռուստացույց դիտելուց:
5. Վերմակներ կտրվեն նրանց, ովքեր կարծում են, որ եկեղեցում շատ ցուրտ է, և հովանոցներ՝ նրանց, ովքեր կարծում են, որ շատ շոգ է:
6. Հաշվիչներ կտրվեն նրանց, ովքեր ուզում են իմանալ ներկա եղող կեղծավորների թիվը:
7. Մի հատվածը կտրամադրվի խոտերին և ծառերին նրանց համար, ովքեր սիրում են Աստծուն բնության մեջ փնտրել:
8. Բժիշկներ և բուժքույրեր կլինեն նրանց տրամադրության տակ, ովքեր որոշել են կիրակի օրը հիվանդ լինել:
9. Եկեղեցին զարդարված կլինի այնպես, ինչպես Ծննդյան և Հարության տոների ժամանակ, նրանց համար, ովքեր եկեղեցին առանց այդ զարդարանքների չեն տեսել:

 Անգլերենից թարգմանեց Հռիփսիմե Մկրտչյանը

Սատանայի համաժողովը

Մի օր սատանան հրավիրեց համաշխարհային համաժողով և իր բացման խոսքով դիմեց իր չար հրեշտակներին.

----- Մենք չենք կարող ետ պահել քրիստոնյաներին եկեղեցու հավաքույթներին մասնակցելուց: Չենք կարող ետ պահել նրանց Աստվածաշունչը կարդալուց և ճշմարտությունը իմանալուց: Բայց կարող ենք այնպես անել, որ նրանք մտերիմ, հարատև հաղորդակցություն չունենան Քրիստոսի հետ: Սա մեզ համար ամենակարևորն է, որովհետև եթե նրանք մշտական հաղորդակցության մեջ լինեն Քրիստոսի հետ, մենք այլևս նրանց վրա իշխանություն չենք ունենա: Այդ պատճառով, իմ չար ընկերներ, առաջարկում եմ շեղել նրանց ուշադրությունը երկնային բաներից:

----- Բայց ինչպե՞ս կարող ենք անել այդ, ---- բացականչեց դևերից մեկը:

----- Նրանց զբաղված պահենք կյանքի ոչ կարևոր բաներով: Հնարեք անթիվ ծրագրեր նրանց մտքերը զբաղեցնելու համար: Ստիպեք նրանց աշխատել շաբաթը 7 օր, օրական 10-12 ժամ՝ իրենց համար շքեղ ապրելակերպ ստեղծելու համար: Այնպես արեք, որ իրենց երեխաների հետ ժամանակ չանցկացնեն: Թող CD-ները, տեսաերիզները, համակարգչային խաղերը զբաղեցնեն իրենց երեխաներին: Այս ռազմավարությամբ կկարողանանք քանդել ընտանիքները: Լցրեք նրանց միտքը զվարճություններով, որպեսզի չկարողանան լսել մեր ամենամեծ թշնամու՝ Սուրբ Հոգու ձայնը: Նրանց մղեք նայելու այնպիսի հաղորդումներ և լսելու երգեր (նույնիսկ կրոնական), որոնք կլցնեն նրանց մտքերը մեր փիլիսոփայությամբ: Նրանք դյուրահավատ են այդպիսի ռազմավարությունների հանդեպ, քանի որ «դրանց մեջ վատ բան չկա»: Օրական 24 ժամ նրանց մտքերը ողողեք նորություններով, եղանակի տեսություններով: Ամեն տեսակ զվարճություններով լցրեք նրանց մտքերը: Այդպիսով, իմ խավար բարեկամներ, մենք կգրավենք նրանց մտքերը և ետ կպահենք նրանց Քրիստոսի հետ հաղորդակցվելուց:

Լցրեք եկեղեցական գրաֆիկը տարբեր սպորտային և ժամանցային ծրագրերով: Այնպես ուժասպառ արեք նրանց, որ չկարողանան լրջորեն սերտել Սուրբ Գիրքը և աղոթել: Այնպես արեք, որ քրիստոնեական հյուրընկալության համար ժամանակ չունենան: Այնպես արեք, որ սիրտ չունենան կորսվածներին փրկության բերելու համար: Ով չարեր, մեր ծրագիրը կմոռացնի նրանց, որ կորսվածները կորսված են: Մղեք նրանց գնալու զվարճանքի վայրեր, համերգների, կինո, թատրոն, ծանրաբեռնեք նրանց այս աշխարհի հոգսերով: Եվ երբ նրանք կհանդիպեն իրար, հոգևոր հաղորդակցության փոխարեն մղեք նրանց բամբասանքի և խաղաթղթերով խաղալու: Եվ մի մոռացեք լցնել նրանց կյանքը այնպիսի իրադարձություններով, որոնք «լավ և ընդունելի են»: Նորից ու նորից մեր ռազմավարությունն է այնպես անել, որ իրենց հոգին սնելու ժամանակ չունենան: Սրանով զորություն չեն ունենա հաղթելու փորձություններին, վատ սովորույթներին: Այդպիսով նրանք գնալով ավելի ու ավելի քիչ կզանազանեն ճիշտը սխալից, չարը բարուց: Նրանք նույնիսկ չեն կասկածի մեզ:

Ինչպես տեսաք, սա իսկապես համաժողով էր: Եվ դևերը հոժարությամբ անցան իրենց գործին:

Ի՞նչ եք կարծում, հաջողություն ունեցա՞վ այդ համաժողովը: Այո: Պարզապես անկեղծորեն պատասխանեք այս հարցին. ճանաչու՞մ եք զբաղված, ուժասպառ քրիստոնյաների, որոնք միշտ այս ու այն կողմ են վազում և շատ բաների համար են հոգում, բայց ժամանակ չունեն Քրիստոսի ոտքերի մոտ նստելու, որոնք շատ արագ կորցնում են իրենց խաղաղությունը, սերը, սրբությունը, ներողամտությունը, որոնք ավելի ու ավելի քիչ ժամանակ ունեն հավիտենական բաների և ուրիշների հոգիների համար (նույնիսկ սեփական երեխաների) միայն այն պատճառով, որ շատ են զբաղված աշխարհի հոգսերով:

Անգլերենից թարգմանեց Հռիփսիմե Մկրտչյանը

Նվերներ Թագավորի համար

Իմ աշխատասենյակում կա մի պատ, որի վրա դուստրերս փակցնում են իրենց նկարները: Դա մի ամբողջ պատկերասրահ է, որտեղ կան նկարներ հսկայական մանուշակագույն ծաղիկներով և վառ գույնի ծիածաններով: Նկարների մեջ կան նաև թերթիկներ, որոնց վրա ոտանավորներ են գրված: Ահա իմ սիրելի ոտանավորներից մեկը.«Հայրիկ, դու այնքան լավն ես, շատ եմ սիրում քեզ, իսկ խոզուկը մեծ է»: Հավանաբար Ռոբերտ Ֆրոսթը ավելի լավ չէր ասի: Գիտե՞ք, այդ գանձերի մեջ ամենից շատ ինչն է ինձ դուր գալիս: Ոչ թե նվերն ինքը, այլ երեխայի զգացմունքները, որ թաքնված են դրա մեջ: Ճիշտ այդպես էլ երկնային Հայրն է նվերներ ընդունում Իր զավակներից:
Շատ վաղուց, ձեր երկրին շատ նման մի երկրում, կար մի փոքրիկ քաղաք: Այդ քաղաքում ապրում էին 5 որբ երեխաներ: Այդ միայնակ երեխաները, մնալով առանց հոր, համախմբվել էին՝ ձգտելով իրենց գոյությունը պաշտպանել: Մի օր թագավորն իմացավ նրանց դժբախտության մասին և որոշեց որդեգրել նրանց: Ասաց, որ նրանց համար հայր կլինի և շուտով գալու է նրանց տանելու: «Ինչի՞ համար են նրանք պետք թագավորին»,--- հարցնում էին մարդիկ: Բայց թագավորն ուներ իր պատճառները: Գյուղում ապրող մարդիկ ասում էին երեխաներին.«Դուք պետք է լավ տպավորություն թողնեք թագավորի վրա: Միայն մեծ տաղանդներ ունեցողները կարող են ապրել պալատում»: Դրա համար երեխաները սկսեցին ջանասիրաբար աշխատել՝ պատրաստելով իրենց նվերները: Մի տղա, որ զբաղվում էր փայտի վրա փորագրմամբ, որոշեց թագավորի համար մի հրաշալի իր պատրաստել փայտից: Նրա քույրը ջանում էր երկնքի գեղեցկությունը պատկերել մի նկարում, որը կարելի էր կախել պալատի պատերից մեկին: Մյուս քույրը սովորեց գեղեցիկ երգել և մանդոլին նվագել: Մյուս տղան ցանկացավ թագավորին զարմացնել իր անսովոր խելքով: Նա մինչև ուշ գիշեր նստում էր ճրագի մոտ և շատ գրքեր կարդում: Բայց մի փոքրիկ աղջիկ ոչինչ չէր կարող տալ թագավորին: Նա չէր կարողանում դանակով աշխատել: Մատները չէին հնազանդվում իրեն, երբ ձեռքն էր վերցնում վրձինը: Նա փորձեց երգել, բայց ձայնը խռպոտ էր: Նա նույնիսկ չէր կարողանում կարդալ: Նա տաղանդներ չուներ: Նա կարող էր մարդկանց տալ միայն իր անկեղծ բարությունը: Նա բարի սիրտ ուներ: Նա իր ժամանակի մեծ մասն անցկացնում էր քաղաքի դարպասների մոտ՝ նայելով ելումուտ անող մարդկանց: Նա գրոշներ էր վաստակում՝ օգնելով ճամփորդներին մաքրել և կերակրել իրենց ձիերին: Ուրիշ ոչինչ նա չէր կարող անել: Բայց նա բարի սիրտ ուներ: Մի օր, այդ փոքրիկ քաղաքին մոտեցավ առևտրականի շորերով մի տղամարդ.
-----Չէի՞ր կարող կերակրել իմ իշուկին,---- հարցրեց աղջկան:
----- Դա ես կարող եմ,--- ուրախությամբ պատասխանեց աղջիկը և կենդանուն տարավ կերամանի մոտ:
----- Մի անհանգստացեք ձեր իշուկի համար: Երբ վերադառնաք, նա մաքուր և կուշտ կլինի:
Մինչ իշուկը ջուր էր խմում, աղջիկը հարցրեց ճամփորդին.
----- Ասացեք ինձ, դուք եկել եք ընդմի՞շտ:
----- Ոչ, կարճ ժամանակով:
----- Հավանաբար հոգնած եք երկար ճանապարհից հետո:
----- Այո, այդպես է:
----- Չե՞ք ցանկանում նստել, հանգստանալ,--- առաջարկեց աղջիկը՝ ցույց տալով պատի տակ դրված նստարանը: Ինձ թվում է, դուք լավ մարդ եք, հաճելի է ձեզ հետ լինել:
Մարդը ժպտաց՝ շոյելով իր մորուքը:
----- Դու խելացի աղջիկ ես, երբ վերադառնամ, ավելի շատ կզրուցենք:
Նա շատ շուտ վերադարձավ:
----- Դուք գտա՞ք նրան, ում փնտրում էիք,--- հարցրեց աղջիկը:
------ Ես գտա նրանց, բայց նրանք ինձ համար ժամանակ չունեին: Մեկը փայտի վրա փորագրմամբ էր զբաղված և շատ էր շտապում, որ աշխատանքը ժամանակին վերջացնի: Երկրորդը նկարում էր և չէր ուզում, որ իրեն խանգարեն: Երրորդը զբաղվում էր երաժշտությամբ: Երբ ցանկացա նրա հետ խոսել, ասաց, որ ժամանակ չունի: Մի տղա էլ, որին փնտրում էի, մեկնել էր մեծ քաղաք և ընդունվել լավ դպրոց:
Աղջկա աչքերը լայն բացվեցին:
----- Բայց դուք բոլորովին նման չեք թագավորին,--- զարմացած ասաց նա:
----- Ես փորձում եմ սովորական մարդկանց պես լինել,--- բացատրեց նա,--- երբեմն ինձ միայնակ եմ զգում: Հաճախ ուզում եմ պարզապես լինել իմ ժողովրդի մեջ: Երբեմն ուզում եմ զգալ, որ իրենց հայրն եմ:
----- Դրա՞ համար որոշեցիք մեզ՝ երեխաներիս տանել ձեզ մոտ:
----- Այո, դրա համար: Երեխաները սիրում են զրուցել: Մեծերը կարծում են, թե պետք է ինձ վրա լավ տպավորություն թողնեն, իսկ երեխաները հասարակ են:

----- Ուրեմն, եղբայրներս և քույրերս շա՞տ զբաղված էին:

----- Այո, բայց ես մի անգամ էլ կգամ նրանց ետևից: Գուցե մյուս անգամ ինձ համար ժամանակ գտնեն:
Ստացվեց այնպես, որ շատ տաղանդներ ունեցող երեխաները չկարողացան հանդիպել թագավորի հետ, բայց աղջնակը, որ միայն մեկ պարգև ուներ՝ իր ազատ ժամանակը և զրուցելու ցանկությունը, դարձավ թագավորի աղջիկը:
Աստծուն հաճելի լինելու համար կարիք չունես նկարիչ կամ բանաստեղծ լինելու: Հիշեք, Աստված մարդու նման չի նայում: Մարդը նայում է արտաքինին, իսկ Աստված՝ սրտին: (Ա Թագավորաց 16:7)

Մաքս Լուկադու

 Անգլերենից թարգմանեց Հռիփսիմե Մկրտչյանը

Փոքրիկ աղջկա աղոթքը

Մի գիշեր ես շատ տանջվեցի՝ օգնելով ծննդաբերական բաժանմունքում գտնվող մի կնոջ: Չնայած մեր բոլոր ջանքերին նա մահացավ՝ թողնելով վաղաժամ ծնված մանկիկին և երկու տարեկան դստերը, որն անընդհատ լաց էր լինում:
ՄԵզ համար շատ դժվար էր պահպանել փոքրիկի կյանքը, քանի որ չունեինք ակվարիում (չունեինք էլեկտրականություն այն աշխատեցնելու համար) և կերակրելու հարմարանքներ:
Թեև ապրում էինք հասարակածի վրա, գիշերները հաճախ ցուրտ էին միջանցուկ քամիների պատճառով: Մի ուսանող մանկաբարձուհի գնաց բերելու մի արկղիկ, որն օգտագործում էինք այդպիսի մանկիկների համար և հնդավոր բամբակ, որի մեջ պետք է փաթաթեինք փոքրիկին: Մեկ ուրիշը գնաց կրակ վառելու և լցնելու ռետինե ջեռակը: Քիչ անց նա վերադարձավ և հուսահատությամբ ասաց, որ ջուրը լցնելիս ջեռակը պայթել է: Արևադարձային կլիմայի պայմաններում ռետինը հեշտությամբ է փչանում:
---- Իսկ դա մեր վերջին ջեռակն էր, ---- բացականչեց նա:
---- Շատ լավ,--- ասացի ես,---- որքան հնարավոր է մանկիկին կրակին մոտ պահեք, քնեք դռան և մանկիկի մեջտեղում՝ նրան միջանցուկ քամուց պաշտպանելու համար: Ձեզանից պահանջվում է փոքրիկին տաք պահել:
Հաջորդ օրը կեսօրին, իմ սովորության համաձայն գնացի աղոթելու որբանոցի երեխաների հետ: Երեխաներին առաջարկեցի աղոթքի տարբեր թեմաներ և պատմեցի մանկիկի մասին: Ասացի, թե ինչքան դժվար է նրան տաք պահել և պատմեցի ջեռակի մասին: Փոքրիկը հեշտությամբ կարող է մահանալ, եթե մրսի: Պատմեցի նաև նրա երկու տարեկան քույրիկի մասին, որը լաց էր լինում, որովհետև մայրը մահացել էր: Աղոթքի ժամանակ մի տասնամյա աղջնակ՝ Հռութը, աղոթեց աֆրիկացի երեխաներին հատուկ պարզությամբ. «Խնդրում եմ, Տեր, ուղարկիր մեզ մի ջեռակ: Վաղը ուշ կլինի, որովհետև փոքրիկը կարող է մահանալ: Ուրեմն ուղարկիր հենց այսօր»: Մինչ ես ներքուստ հառաչում էի՝ լսելով այս համարձակ աղոթքը, նա վերջում ավելացրեց. «Խնդրում եմ, Տեր, կուղարկե՞ս նաև մի տիկնիկ փոքրիկ աղջկա համար, որ նա իմանա, որ Դու իրոք սիրում ես իրեն»:
Ինչպես հաճախ է պատահում երեխաների աղոթքներից հետո, ես հանկարծակիի էի եկել: Կարո՞ղ էի անկեղծորեն ասել «ամեն»: Ես պարզապես չէի հավատում, որ Աստված կարող է այդ անել: Այո, ես գիտեի, որ Աստված կարող է ամեն ինչ անել: Այդպես է ասում Աստվածաշունչը: Բայց մի՞թե սահմանափակումներ չկան: Միակ միջոցը, որով Աստված կարող է պատասխանել այս առանձնահատուկ աղոթքին, կլինի այն, եթե ինձ ծանրոց ուղարկեն իմ հայրենիքից: Չորս տարի էր, որ Աֆրիկայում էի և երբեք, երբեք ծանրոց չէի ստացել տանից: Եթե նույնիսկ մեկը ինձ ծանրոց ուղարկեր, մի՞թե ջեռակ կդներ: Չէ՞ որ ես հասարակածում էի ապրում:
Կեսօրից հետո, երբ ես դասավանդում էի բուժքույրական դպրոցում, ինձ հայտնեցին, որ իմ տան դիմաց մի մեքենա է կանգնած: Մինչև տուն հասա, մեքենան արդեն գնացել էր, բայց պատշգամբում դրված էր մի մեծ ծանրոց: Արցունքները ողողեցին աչքերս: Ես մենակ չէի կարող բացել ծանրոցը, ուստի կանչել տվեցի որբանոցի երեխաներին: Միասին հանեցինք թելերը՝ խնամքով քանդելով ամեն հանգույց: Հուզմունքը գնալով աճում էր: 30-40 զույգ աչքեր ուղղված էին ստվարաթղթե տուփին:
Նախ հանեցի գունավոր, գործած ժակետներ: Բոլորի աչքերը փայլեցին, երբ ես հանեցի դրանք: Կային գործած վիրակապեր բորոտությամբ վարակված հիվանդների համար, և երեխաները մի քիչ ձանձրույթով էին նայում: Հետո գտանք չամիչով և քիշմիշով լեցուն մի տուփ: Հետո, երբ նորից ձեռքս մտցրեցի տուփի մեջ, զգացի, որ … մի՞թե հնարավոր է… այո, բոլորովին նոր, ռետինե ջեռակ: Ես լաց եղա. ես չէի խնդրել Աստծուն ուղարկել այն, նույնիսկ չէի հավատացել, որ Նա կարող է այդ անել:
Հռութը երեխաների առաջին շարքում էր: Նա առաջ վազեց՝ բացականչելով.«Եթե Աստված ուղարկել է ջեռակը, պետք է, որ տիկնիկն էլ ուղարկած լինի»: Տակնուվրա անելով տուփը՝ նա հանեց գեղեցիկ զգեստներով մի փոքրիկ տիկնիկ: Նրա աչքերը փայլում էին. նա երբեք չէր կասկածել: Նայելով ինձ՝ նա ասաց.
----Կարո՞ղ եմ գալ քեզ հետ և տալ այս տիկնիկը այդ փոքրիկ աղջկան,որ նա իմանա, որ Հիսուսն իրոք շատ է սիրում իրեն:
Ծանրոցը ուղարկվել էր 5 ամիս առաջ: Այն փաթեթավորել էին կիրակնօրյա դպրոցի իմ նախկին աշակերտները, որոնց առաջնորդը լսել և հնազանդվել էր Աստծո պատվերին՝ հասարակած ուղարկել մի ջեռակ: Եվ աղջիկներից մեկը տիկնիկ էր դրել որևէ աֆրիկացի երեխայի համար… հինգ ամիս առաջ, որպես պատասխան փոքրիկ աղջկա հավատքով լեցուն աղոթքին, ով խնդրում էր ուղարկել դրանք ՙհենց այսօր՚:«Անոնք դեռ չկանչած՝ պատասխան պիտի տամ, մինչ կը խօսին՝ պիտի լսեմ» (Ես.65:24):

 Անգլերենից թարգմանեց Հռիփսիմե Մկրտչյանը

1 Տիմ. 2:9` Թագավորաց Թագավորի պալատի դրես-կոդը

«Քանզի մարդը երեւցածին կը նայի, բայց Տէրը սրտին կը նայի» (1 Թագ.16:7):

Սուրբգրային այս համարը հաճախ մեջբերվում է աղավաղված և համատեքստից անջատված: Այն հաճախ հնչում է այսպես. «Աստված հագուստին չի նայում, այլ միայն սրտին»: Ճիշտ է, որ Աստված սրտին է նայում, բայց ճիշտ չէ, որ Նրան չի հետաքրքրում, թե ինչ ենք հագնում: Վերոհիշյալ համարում գրված խոսքն ասել է մեր Տերն Ինքը, բայց Նա չէր խոսում հագուստի մասին, այլ արտաքին գեղեցկության: Այդ խոսքերը Տերն ասաց Սամվել մարգարեին, ով ենթադրեց, թե Տիրոջ օծյալը Եղիաբն է, որովհետև բարձրահասակ էր և գեղեցիկ: Այստեղ Աստված ասաց մարգարեին, որ իրեն արտաքին գեղեցկությունը չի հետաքրքրում, այլ սիրտը: Իսկ հագուստի մասին մեր Տերը խոսել է սուրբգրային այլ հատվածներում: Այս աշխարհի, այս ժամանակաշրջանի հոգին, որ իր կնիքն է դրել այսօրվա նորաձևության, գեղեցկության այսօրվա չափանիշների վրա, փորձում է ազդել նույնիսկ քրիստոնյա աղջիկների վրա: Ինձ հաճախ հարցրել են. «Ինչու՞ մինի-շրջազգեստ չես հագնում, ինչու՞ է դեկոլտեն անընդունելի» : Որովհետև Թագավորաց Թագավորի՝ իմ Հոր արքունիքում կա դրես-կոդ և այն սահմանել է Թագավորն Ինքը, որին պիտի հետևեն Իր բոլոր դուստրերը անկախ տարիքից: Նա այն չի սահմանել միայն Աստծո Թագավորությունում գտնվող ծեր կանանց համար, այլ բոլորի: Ու երբ Նա ասաց, որ կանայք պիտի զարդարվեն վայելուչ հագուստով, ամոթխածությամբ ու պարկեշտությամբ (1 Տիմ.2:9), չնշեց բացառությունների մասին, չասաց. «Շոգ եղանակին Իմ պատվիրանն ուժի մեջ չէ, կամ՝ հարսանիքի գնալիս կարող եք մոռանալ ամոթխածության ու վայելուչ հագուստի մասին»:
Սիրով դիմում եմ քույրերիս. Աստծո դուստրերին վայել չէ հագնվել նրանց նման, ովքեր Աստծուն չեն ճանաչում: Արքայադուստրերը կարիք չունեն այդ էժանագին հնարքներով, անվայել հագուստով ուշադրություն հրավիրել իրենց վրա: Նրանք ավելի գեղեցիկ են 1 Տիմ.2:9-ին հետևելով: Հագուստը ամեն տեղեկություն տալիս է հագնողի մասին: Ես ուրախ եմ, որ իմ զգեստները չեն ասում, որ դրանք հագնողը գեղեցկուհի է, ժամանակակից, նորաձև, այլ ճիշտ տեղեկություն են հաղորդում. «Այս հասարակ, հնաոճ աղջիկը Տիեզերքի Արարչի դուստրերից մեկն է»:
Ես քույրերիս չեմ առաջարկում հետևել ինձ և հագնել գետին հասնող շրջազգեստներ, բայց ուզում եմ, որ հագնվեն այնպես, որ երևա, թե ովքեր են իրենք, երևա, որ սիրում են Աստծուն և իրենց եղբայրներին: Ու հիշելով, թե ինչ է գրված Մատթ. 5:28 համարում, միայն սեր չունեցող աղջիկը կհագնվի այնպես, որ փորձության առաջ կանգնեցնի Քրիստոսով եղբայրներին և կասի. «Թող իրենք իշխանություն ունենան իրենց մտքերի վրա, ես հագնվում եմ այնպես, ինչպես ուզում եմ, և մեղավոր չեմ որ իրենք բավականաչափ հոգևոր զորություն չունեն»: Այդ խոսքերը շատ նման են Կայենի ասածին. «Մի՞թե իմ եղբոր պահապանն եմ»: Այո, քույրեր, մենք մեր եղբայրների ու քույրերի պահապանն ենք: Մենք Աստծուց իմաստուն չենք, եթե Նա տվել է 1 Տիմ.2:9-ի պատվերը, ուրեմն գիտի, որ անհրաժեշտ էր:
«Դրա համար նրանց միջից դուրս գնացեք ու զատվեցեք,--- ասում է Տերը,---- և պիղծ բաների մի դիպչեք: Եվ ես ձեզ կընդունեմ ու ձեզ Հայր կլինեմ, և դուք ինձ որդիներ ու դուստրեր կլինեք»,--- ասում է Ամենակալ Տերը»: (2 Կորնթ.6:17,18) : Ամենակալ Տիրոջ դուստր լինելը այնպիսի պատիվ է, որը ոչնչի հետ չեմ փոխի: Թող ինձ անվանեն հետամնաց, օրենքի տակ գտնվող, բայց Ամենակալ Տերն ինձ անվանում է Իր դուստրը: Ի՜նչ պատիվ, ի՜նչ երջանկություն:
Ես ուզում եմ մշտապես հետևել Թագավորաց Թագավորի պալատի դրես-կոդին: Իսկ դու՞ք:

Շնորհակալություն Տիրոջս, ում Խոսքն ու սերն են ներշնչում գրելու

Անցած տարի աղոթում էի, որ Տերն օգներ տպագրելու բանաստեղծություններս: Համարյա ամեն օր սուրբգրային խորհրդածության ու աղոթքի ժամանակ Նրա թանկագին Խոսքը ու զարմանալի սերը ներշնչում էին ինձ գրելու: Ես հավատում էի, որ իմ աղոթքը Նրա կամքի համաձայն է, որովհետև սաղմոսերգուի նման կարող էի ասել. «Շարադրածս Թագավորի համար է» (Սաղմոս 45:1): Հիմա գոհանում եմ Տիրոջից, որ տարվա վերջում պատասխանեց աղոթքիս ու Աստծո զավակները կարող են քաջալերվել կարդալով իմ շարադրանքը, որը Թագավորի փառքի ու Նրա զավակների օրհնության համար է»:

Հիսուսի նամակը

Ողջույն, սիրելի բարեկամ: Ինչպես գիտես, նորից Իմ ծննդյան օրն է: Անցած տարի իրոք մեծ խնջույք կազմակերպեցին ինձ համար և, որքան գիտեմ, այս տարի էլ են կազմակերպում: Նրանք գնումներ էին կատարում և պատրաստվում ամիսներ առաջ, անընդհատ գովազդում և հայտարարում, որ Սուրբ Ծնունդը մոտենում է: Համենայն դեպս տարվա մեջ մի օր ոմանք հիշում են իմ մասին: Գիտես, երկար տարիներ են անցել այն օրվանից երբ նրանք սկսեցին տոնել Իմ ծնունդը: Նրանք մտածեցին, որ դա շատ ուրախություն կպատճառի փոքրիկ երեխաներին: Շատերը ընդհանրապես չգիտեն այդ տոնի իմաստը: Օրինակ, անցած տարվա նման. Երբ Իմ ծննդյան օրը եկավ, նրանք կազմակերպեցին մի մեծ երեկույթ, և կհավատա՞ս… Ես նույնիսկ հրավիրված չէի: Պատկերացրու, Իմ ծննդյան օրը նրանք չեն հիշում Ինձ: Նրանք երկու ամիս առաջ սկսեցին պատրաստվել այդ տոնակատարությանը, բայց երբ այդ օրը եկավ, ինձ թողեցին դրսում: Վերջին տարիներին դա այնքան հաճախ էր պատահել, որ Ես նույնիսկ չզարմացա: Թեև Ես հրավիրված չէի, որոշեցի կամաց ներս մտնել: Ներս մտա և կանգնեցի մի անկյունում: Բոլորը խմում էին, ծիծաղում, զվարճանում, երբ հանկարծ վառ կարմիր հագուստով, սպիտակ մորուք հագած այն գիրուկ մարդը ներս մտավ: Երևում էր, որ չափազանց շատ էր խմել, բայց մի կերպ առաջ եկավ զվարթ բացականչությունների ուղեկցությամբ: Երբ նա տեղավորվեց մեծ բազկաթոռի մեջ, բոլոր երեխաները հավաքվեցին նրա շուրջը` գոռալով. «Ձմեռ պապիկ, ձմեռ պապիկ»: Հուսով եմ, հասկացար, որ նա պատվավոր հյուրն էր և ողջ տոնակատարությունը նրա պատվին էր: Հետո նա սկսեց պատմել ծիծաղելի պատմություններ այն մասին, թե իբր ինքն ապրում է հյուսիսային բևեռում, մի խումբ թզուկների հետ և ամեն տարի Իմ ծննդյան օրը նստում է թռչող եղջերուներով իր սայլակը և նվերներ բերում աշխարհի բոլոր երեխաներին: Այսինքն, նրա ասածների մեջ ոչ մի ճիշտ բան չկար: Պատկերացնու՞մ ես, խեղճ, փոքրիկ զգայուն երեխաներին այդպիսի հեքիաթներ պատմել: Վերջապես եկավ Իմ գնալու ժամանակը: Երբ դուրս եկա, այնքան էլ զարմանալի չէր, որ ոչ ոք չնկատեց, որ Ես գնացել եմ: Ես երբեք ինձ այդքան միայնակ չէի զգացել, գուցե չհավատաս, որ Ես լաց եղա…
Մյուս բանը, որ ինձ զարմացնում է, այն է, որ Իմ ծննդյան օրը ինձ նվերներ տալու փոխարեն նվերներ տալիս են միմյանց: Եվ ամենատարօրինակն այն է, որ նվիրում են այն, ինչ իրենց պետք չի: Ինչպե՞ս կզգայիր, եթե Քո ծննդյան օրը ընկերներդ որոշեին այն տոնել իրար նվերներ տալով, իսկ քեզ ոչինչ չտային: Մի օր Մեկն ինձ ասաց. «Դե, քանի որ Դու տեսանելի չես մյուս մարդկանց նման, ինչպես կարող ենք Քեզ նվեր տալ»: Դու գիտես Իմ պատասխանը` ուտելիք և հագուստ տուր աղքատներին, օգնիր նրանց, ովքեր դրա կարիքն ունեն, այցելիր միայնակներին»: Ես ասացի. «Լսիր, ամեն նվեր, որ դու տալիս ես կարիքավորներին, Ես համարում եմ, որ անձամբ ինձ ես տվել» (Մատթ.25:34-40):
Հիշեցի Իմ բարեկամներից մեկի մասին. Նա շատ բարի ծերուկ է: Նա ամենաաղքատ մարդկանց թաղամասից է և երկար տարիներ ապարդյուն փորձում է միանալ եկեղեցուն: Բայց այդ եկեղեցին անմատչելի է այդպիսի մարդկանց համար: Նրանք կարծում են , որ նա արժանի չէ իրենց եկեղեցու անդամ դառնալու: Մի օր տեսա, որ նա տխուր նստած է եկեղեցու աստիճաններին: Ես հարցրեցի, թե ինչ է պատահել, և Նա ինձ ամեն ինչ պատմեց: Ես ձեռքս դրեցի Նրա ուսին և ասացի, որ գիտեմ, թե ինչ է Նա զգում: Ես էլ արդեն քսան տարի է` փորձում եմ մտնել այդ եկեղեցին և Ինձ էլ ներս չեն թողնում:
Բայց իմ համբերությանն էլ վերջ կա: Ես քեզ կասեմ որպես գաղտնիք… Ես վաղուց եմ այն ծրագրել, հիմա որոշել եմ իրականացնել: Որոշել եմ կազմակերպել Իմ սեփական խնջույքը: Ի՞նչ կասես այդ մասին: Դա կլինի ամենամեծ, ամենաճոխ խնջույքը, որ հնարավոր է պատկերացնել: Կարող է դա այս տարի չլինի: Բայց հրավիրատոմսերը ուղարկում եմ հիմա և գիտեմ, որ դու կուզենաս գալ: Տեղ կա բոլոր ցանկացողների համար: Շատ հայտնի մարդիկ են ներկա լինելու այդ խնջույքին և Ես քեզ պատվավոր տեղ եմ տալու հենց նրանց կողքին (Մատթ.8:11):
Երբ ամեն բան պատրաստ կլինի, Ես բոլորին մեծ անակնկալ կմատուցեմ: Շատերը կմնան դուրսը, որովհետև չպատասխանեցին Ւմ հրավերին: Հենց հիմա տեղյակ պահիր ինձ եթե գալու ես, որպեսզի տեղ պահեմ քեզ համար և անունդ մեծ, ոսկյա տառերով գրեմ Իմ հյուրերի գրքում:

Անսահման սիրով`
Հիսուս

                                                               Անգլերենից թարգմանեց Հռիփսիմե Մկրտչյանը

Զարմանալի արթնություն

«Այն օրը նրանց երեք հազար հոգի ավելացավ» (Գործք 2:41).

Մեկ օրում, մեկ քարոզից հետո 3000 նորադարձ: Եվ նրանք իրոք դարձի եկան, մկրտվեցին Տեր Հիսուսի անունով Պետրոսի պատվերի համաձայն, սկսեցին իսկապես ապրել հոգևոր կյանքը, ոչ թե առաջ գնացին, քարոզիչից հետո կրկնեցին »մեղավորի աղոթքը» և շարունակեցին նախկին կյանքով ապրել: Այդպիսի արթնությունը առայժմ միայն երազանք է: Ի՞նչն էր այդ զարմանալի արթնության գաղտնիքը: Զվարճալի ծրագրերը, հզոր տեխնիկական սարքերը չէին, աշխարհիկներին նմանվող քրիստոնյաները չէին: Պետրոսը չասաց. «Եկեք համերգ կազմակերպենք, ժամանակակից երաժշտությամբ կգրավենք երիտասարդներին»: Գաղտնիքը Սուրբ Հոգու զորության մեջ էր, որով քարոզում էր առաքյալը: Իսկ Սուրբ Հոգին եկավ տասնօրյա աղոթաժողովներից հետո: Ուրեմն չպետք է մոռանամ անդադար աղոթքի կարևորության մասին: Ուզում եմ մեծ արթնություն տեսնել, բայց դրա համար ոչ թե պետք է երազել, այլ աղոթել և ամեն առիթ օգտագործել Հիսուսի մասին վկայելու համար: Ես ուզում եմ Տիրոջս մասին վկայել թե կյանքով, թե խոսքով:

Վշտացած երգելով

«Բայց ես աղքատ եմ ու վշտով լի...»:

«Աստծո անունն եմ փառաբանելու երգով ու մեծարելու եմ Նրան գոհություն տալով» (Սաղմոս 69:29.30):

Դժվար է պատկերացնել, որ առաջին և երկրորդ նախադասություններն ասողը նույն մարդն է և երկուսն էլ ասում է ոչ թե տարբեր ժամանակներում, այլ անմիջապես մեկը մյուսից հետո: «Վշտով լի եմ» ասելուց անմիջապես հետո երգում է ու գոհանում: Վշտով լի ու երգելիս... Նեղությունների ու դժվարությունների մեջ պիտի ճիշտ որոշում ընդունեմ՝ փառաբանություն երգել: Եթե կարողանում եմ սաղմոսերգուի առաջին խոսքերը հաճախ ասել, ուրեմն պիտի կարողանամ հաջորդ խոսքերն էլ կրկնել ու ինձ համար սկզբունք դարձնել. ինչքան էլ նեղությունները շատ լինեն, պետք է ոչ թե տրտնջամ, այլ երգեմ ու գոհանամ:

Ցավալի է

«... որոնց պատճառով Ճշմարտության ճանապարհը պիտի հայհոյվի» (2 Պետր.2:2):

Ցավոք սրտի երևի չկա մի հավատացյալ, որ իր անհավատ ծանոթներից լսած չլինի այս խոսքերը. «Սա՞ է ձեր հավատացյալը: Գիտե՞ս, թե ինչեր է անում«, կամ «Ո՞նց ես ասում, որ Այսինչը հոգևոր է. հոգևորներն էդպիսի բաներ անու՞մ են» և այլն: Շատ են սուտ «ազատություն» քարոզողները, որոնք սովորեցնում եմ, թե սուրբ կյանքը անհրաժեշտ չի, կարևոր չի, թե ինչպես ես ապրում, որովհետև Աստված միայն սրտին է նայում: Հենց նրանց պատճառով է հայհոյվում Ճշմարտության ճանապարհը:
Ինձ համար կարևորն այն է, որ մինչև վերջ ապրեմ այնպիսի կյանքով, որ մինչև Տիրոջս վերադարձը շարունակեմ լսել այսպիսի խոսքեր. «Հավատացյա՞լ ես... հա, երևում է»: Ես ուզում եմ, որ կյանքս ոչ թե հայհոյություն բերի Ճշմարտության ճանապարհին, այլ փառք բերի իմ Տեր Հիսուսին:

Ի՞նչ կլիներ, եթե...

Ի՞նչ կլիներ, եթե Աստված ժամանակ չհատկացներ մեզ օրհնելու համար այսօր այն պատճառով, որ մենք ժամանակ չհատկացրինք Նրան շնորհակալություն հայտնելու երեկ:

Ի՞նչ կլիներ, եթե Աստված դադարեր մեզ առաջնորդելուց այսօր այն պատճառով, որ չհետևեցինք Նրան երեկ:

Ի՞նչ կլիներ, եթե չտեսնեինք բացված ծաղիկները այն պատճառով, որ տրտնջացինք, երբ Աստված անձրև ուղարկեց:

Ի՞նչ կլիներ, եթե Աստված վաղը վերցներ մեզանից Աստվածաշունչը այն պատճառով, որ չկարդացինք այն երեկ:

Ի՞նչ կլիներ, եթե Աստված մեզանից վերցներ Պատգամը այն պատճաով, որ չլսեցինք պատգամաբերին երեկ:

Ի՞նչ կլիներ, եթե եկեղեցու դուռը փակվեր մեր առաջ այն պատճառով, որ չբացեցինք մեր սրտի դուռը:

Ի՞նչ կլիներ, եթե Աստված դադարեր մեզ սիրելուց և մեզ համար հոգ տանելուց այն պատճառով, որ չենք սիրում ուրիշներին և հոգ չենք տանում նրանց համար:

Ի՞նչ կլիներ, եթե Աստված չպատասխաներ մեր աղոթքներին այն պատճառով, որ մենք չենք պատասխանում Իրեն ծառայելու կոչին:

Ի՞նչ կլիներ, եթե Աստված հոգար մեր կարիքները ճիշտ այնպես, ինչպես հնազանդվում ենք Նրան:

Հեղինակն անհայտ է
Անգլերենից թարգմանեց Հռիփսիմե Մկրտչյանը

Գնահատիր ժամանակը

Հասկանալու համար մեկ տարվա արժեքը, հարցրու այն ուսանողին , որը չի կարողացել հանձնել ավարտական քննությունը:
Հասկանալու համար մեկ ամսվա արժեքը, հարցրու այն մորը, ում երեխան վաղաժամ է ծնվել:
Հասկանալու համար մեկ շաբաթվա արժեքը, հարցրու շաբաթաթերթի խմբագրին:
Հասկանալու համար մեկ ժամի արժեքը, հարցրու հանդիպմանը սպասող սիրահարներին:
Հասկանալու համար մեկ րոպեի արժեքը, հարցրու նրան, ով ուշացել է գնացքից, ավտոբուսից կամ ինքնաթիռից:
Հասկանալու համար մեկ վայրկյանի արժեքը, հարցրու վթարից փրկված մարդուն:
Հասկանալու համար մեկ միլիվայրկանի արժեքը, հարցրու նրան, ով Օլիմպիական խաղերում արծաթե մեդալ է շահել:
Ժամանակը ոչ ոքի չի սպասում: Գնահատիր քո ունեցած ամեն րոպեն:

Ջեյմս Մերիթ
Անգլերենից թարգմանեց Հռիփսիմե Մկրտչյանը

Նրան հանձնեք բոլոր հոգսերը

 

«Նրան թողեք ձեր բոլոր հոգսերը, քանի որ Նա ձեր մասին հոգում է» (1 Պետր.5:7):

 Այս սուրբգրային համարը անգիր գիտեմ, շատ անգամ կրկնել եմ, ուրիշներին էլ՝ հիշեցրել այն: Բայց հերթական անգամ Սուրբ Գիրքը կարդալիս այստեղ ուշադրությունս գրավեց մի բառ՝ «բոլոր»: Աստծո Խոսքը չի ասում, որ Աստծուն պիտի հանձնենք մեր հոգսերի մեծ մասը կամ կեսը, այլ բոլոր հոգսերը: Իսկ ես սովորություն ունեմ հոգսերը «տեսակավորելու»՝ մի քանիսը հանձնում եմ Հիսուսին, մնացածներով ինքս եմ փորձում զբաղվել, կամ մտածում եմ, թե դժվար խնդիրները Տիրոջ համար են, հեշտերը ինքս էլ կարող եմ լուծել: Մինչդեռ համաձայն այս համարի՝ Իրեն պիտի հանձնեմ բոլոր հոգսերս առանց բացառության: Նա բարի է, ուրեմն ուզում է իմ խնդիրները լուծել, Նա Ամենակարող է, ուրեմն կարող է դրանք լուծել, Նա իմաստուն է, ուրեմն գիտի դրանց լուծման լավագույն եղանակը: Իսկ ես ի՞նչ անեմ: Վստահեմ Նրան, հավատամ, որ Նա կանի շատ ավելին, քան խնդրում եմ կամ նույնիսկ մտածում (Եփես.3:20):

Աղանդի առաջնո՞րդ

«Մենք այս մարդուն գտանք, որ ապականիչ ու խռովարար է բոլոր հրեաների համար, որ ամբողջ աշխարհում կան և նազովրեցիների աղանդի առաջնորդն է» (Գործք 24:5):

Պատմությունը միշտ կրկնվում է: Մարդիկ, որոնք Աստծո Խոսքից նույնքան հեռու են, որքան երկիրը՝ երկնքից, աղանդավոր են անվանում նրանց, ովքեր մարդկանց ուսմունքին հետևելու փոխարեն հետևում են Աստծո Խոսքին: Այդպես է եղել նորկտակարանյան եկեղեցու ծառայության սկզբում, այդպես է նաև հիմա, երբ ավարտին է մոտենում Շնորհքի ժամանակաշրջանը: Ո՞վ է վերոհիշյալ սուրբգրային համարի «աղանդի առաջնորդը»: Սուրբ Գիրքը կարդացողները գիտեն, որ ճարտարախոս մի կրոնավոր՝այն ժամանակվա իշխող կրոնի ներկայացուցիչներից մեկը, այդպես անվանեց Աստծո կողմից ուղարկված, Նոր Կտակարանի մեծ մասը գրած Պողոս առաքյալին, ով աշխարհով մեկ քարոզեց Քրիստոսի Ավետարանը: Դրա համար ուզում եմ դիմել նրանց, ովքեր Աստծո Խոսքին են հավատում և պարզապես քրիստոնյա են, ոչ թե ինչ-որ ..... ական: Դուք, որ հետևում եք «աղանդի առաջնորդ» անվանված Քրիստոսի առաքյալի ուսմունքին, մի զարմացեք, երբ ձեզ աղանդավոր են անվանում: Եթե աղանդի առաջնորդ է Քրիստոսի առաքյալը, ուրեմն Քրիստոսի հետևորդներն էլ պիտի «աղանդավոր» համարվեն: Շատերը զարմանում և անհավանական են համարում, երբ ասում եմ, որ պարզապես քրիստոնյա եմ, և մեր եկեղեցին որևէ ուղղության չի պատկանում, որևէ անուն չունի, երբ «մեր եկեղեցին այսպես է ասում» ասելու փոխարեն ասում եմ .«Սուրբ Գիրքն այսպես է ասում»: Նման դեպքերում միշտ հետաքրքրվում եմ, թե ինչ անուն է ունեցել, օրինակ, Կորնթոսում գտնվող եկեղեցին, կամ ինչ ուղղության առաջնորդ էր Պողոս առաքյալը, կամ որ եկեղեցուց էր Տիմոթեոսը՝ լուսավորչակա՞ն, կաթոլի՞կ, մկրտակա՞ն, հոգեգալստակա՞ն... Իսկ Ակյուղասի ու Պրիսկիղայի տանը հավաքվող եկեղեցին ո՞ր հարանվանությանն էր պատկանում: Քննեք Նոր Կտակարանի 27 գրքերը և ցույց տվեք, թե երբ և որտեղ Տերը պատվիրեց կրոնական ուղղություն հիմնել և եկեղեցին վերածել կազմակերպության: Իշխող կրոնի կողմից «աղանդի առաջնորդ» համարվող Պողոս առաքյալը պարզապես քրիստոնյա էր և առաջնորդում էր ոչ թե որևէ .... ական եկեղեցի, այլ Քրիստոսի Եկեղեցին: «Աղանդը իշխող եկեղեցու ուսմունքից շեղվող կրոնական ուսմունքն է»: Իսկ ի՞նչ է կոչվում Քրիստոսի ողջամիտ վարդապետությունից շեղվող, Աստվածաշնչի 66 գրքերում չնշված ուսմունքներ քարոզող, ինքնահնար, ոչ սուրբգրային սովորույթներ ունեցող «եկեղեցին»: Քրիստոսի երկրային կյանքի ժամանակ ո՞րն էր իշխող կրոնական դավանանքը: Փարիսեցիությունը: Ովքե՞ր սպանեցին Հակոբոսին, բանտարկեցին Պետրոսին, սարսափում էին, երբ Քրիստոսի Անունով քարոզում և գործում էին: Դարձյալ իշխող կրոնի ներկայացուցիչները: Իսկ նրանց չհետևողները բնականաբար կոչվում էին «աղանդավոր»: Բայց նրանք համարձակություն ունեին ասելու. «Առավել Աստծուն է պետք հնազանդվել քան մարդկանց» (Գործք 5:29): Սիրելիներ, աղոթում եմ, որ դուք էլ կարողանաք նույնն ասել, որ Աստծո Խոսքը լինի ձեզ համար միակ Հեղինակությունը: Իսկ նրանց, ովքեր իմ բլոգում կրոնական քարոզչություն են փնտրում, պետք է հիասթափեցնեմ. այս բլոգը որևէ կրոնական ուղղության քարոզչության համար չի ստեղծված, այլ Աստծո փառքի և Իր զավակների հոգևոր շինության համար: Իմ բանաստեղծություններում չեն քարոզվում հարանվանական ուսմունքներ, այլ դրանք քաջալերում են Աստծո Խոսքը սիրողներին, հատկապես երիտասարդներին, որոնք իրենց կյանքը Տիրոջն են նվիրել: Ես կարող եմ սաղմոսերգուի հետ կրկնել. «Շարադրածս Թագավորի համար է» (Սաղմոս 45:1):

Քրիստոսի Եկեղեցու մի մասնիկ՝
Հռիփսիմե Մկրտչյան

Արտասովոր Գրադարանը

Մի հրաշալի Գրադարան ունեմ.
Թագավորաց Թագավորից նվեր է ինձ տրվել,
Ուր որ գնամ, կարող եմ հետս տանել,
Ամեն ժամանակ կարող եմ դրանից օգտվել:
66 գիրք կա իմ գրադարանում,
Որոնք գրվել են հազարամյակների ընթացքում,
Ամեն հարցի պատասխանը կա այդ գրքերում,
Այդ զարմանահրաշ գրադարանը միշտ ինձ մոտ եմ պահում:
Գրադարանն ունի երկու մեծ դարակ,
Առաջին դարակում կա 39 գիրք՝
Թագավորի Օրենսգրքի հնգահատորյակը,
Հավաստի և գեղեցիկ պատմությունների 12 գրքեր,
Ընտիր պոեզիայի հինգ հատորները,
Ապագայի կանխատեսումով 17 գրքեր:
27 գիրք կա երկրորդ դարակում՝
Թագավորի արտասովոր կյանքի քառահատորյակը,
Մի գիրք էլ Նրա զավակների գործերի մասին,
Կան նաև 21 հրաշալի նամակներ,
Մի Գիրք էլ, որ պատմում է ճշգրիտ կերպով,
Թե ինչեր են լինելու շուտով:
Այս Գրադարանում ամեն բան կարող եմ գտնել՝
Ասույթներ իմաստուն, բարի խորհուրդներ,
Ամեն ինչի մասին տեղեկատու գրքեր,
Թագավորի պալատի վարվելակերպի կանոնները
Ու նաև ուղեցույց հայրենիքս գնալու:
Արտասովոր ու հրաշալի այս Գրադարանը
Դնում եմ սեղանիս վրա, պայուսակիս մեջ,
Իսկ գրքերում գրված խոսքերը դնում եմ
Դրանց համար նախատեսված պահեստում՝ սրտիս մեջ:

Հռիփսիմե Մկրտչյան

Օրհնվա՞ծ ես արդյոք

Եթե ունես գոնե մեկ Աստվածաշունչ, ուրեմն մեծապես օրհնված ես: Աշխարհի բնակչության 1/3-ը ոչ մի հատ չունի:
Եթե այսօր արթնացար ավելի առողջ, քան հիվանդ, ուրեմն ավելի օրհնված ես, քան այն մեկ միլիոն մարդիկ, որոնք չեն ապրի մինչև այս շաբաթվա վերջը:
Եթե երբեք չես ապրել պատերազմի սարսափը, բանտի մենությունը, սովամահության վտանգը, դու ավելի երջանիկ ես աշխարհում ապրող 500 միլիոն մարդուց:
Եթե կարող ես եկեղեցի գնալ առանց վախի, առանց մահվան սպառնալիքի, ձերբակալվելու վտանգի, դու ավելի երջանիկ ես, քան աշխարհում ապրող 3 բիլիոն մարդիկ:
Եթե հագիդ շոր ունես, սառնարանումդ՝ ուտելիք և տանիք՝ գլխիդ վերևում, ավելի հարուստ ես, քան աշխարհի բնակչության 75%-ը:
Եթե աղոթել ես երեկ և այսօր, ուրեմն դու այն հազվադեպ երջանիկներից ես, որոնք հավատում են, որ Աստված պատասխանում է աղոթքներին:
Եթե կարողացար կարդալ այս պատգամը, կրկնակի օրհնված ես. նախ որովհետև ինչ-որ մեկը մտածել է քո մասին, և հետո, ավելի երջանիկ ես աշխարհում ապրող 2 բիլիոն մարդկանցից, ովքեր ընդհանրապես կարդալ չգիտեն:
Եթե դու հավատում ես Հիսուսին որպես Աստծո Որդու և քո Փրկչի, դու օրհնված ես, որովհետև պատկանում ես աշխարհում ապրող մի աննշան փոքրամասնությանը:

                                                                                          Անգլերենից թարգմանեց Հռիփսիմե Մկրտչյանը

Ձեր բոլոր հոգսերը Նրան հանձնեք

(1 Պետր.5:7):

Ինչ լավ է, սիրելի Հիսուս,
Որ չես պատվիրել Դու
Հոգսերս հանձնել որևէ մարդու,
Ինչ ուրախություն,
Որ ինձ համար ինքդ ես հոգ տանում,
Ինչ պատիվ, որ կարող եմ բերել հենց Քեզ
Հոգսերս ու խնդիրներս ամեն:
Քեզ, որ ունես ամեն իշխանություն
Ողջ երկրի վրա ու երկնքում (Մատթ.28:18,)
Որ անհնարը հնարավոր ես դարձնում (Մարկ.10:17),
Չեղած բանն արդեն կատարված համարում (Հռոմ.4:17):
Ուրեմն ունենալով այսպիսի առանձնաշնորհում,
Որ շատերը չունեն,
Ինչու՞ անհանգստանամ ու մտահոգվեմ,
Ինչքան տագնապներից զերծ կլինեի,
Եթե 1Պետր.5:7-ում գրվածը երբեք չմոռանայի:

Հռիփսիմե Մկրտչյան                                              

Հավատքի ասպարեզում վազել է պետք ոչ թե ... զբոսնել

Տե՛ր, Դու չես պատվիրել ասպարեզում զբոսնել,
Այլ վազել առանց առնելու դադար (1Կորնթ.9:24),
Կարո՞ղ եմ արդյոք վերջնագծին հասնել,
Առաջին մրցանակը կարո՞ղ եմ ստանալ:
Անընդհատ վազելուց մի՞թե չեմ թուլանա,
Չե՞ն լքի ուժերս կես ճանապարհին,
Ո՛չ, քանզի խոստացել ես ուժս նորոգել,
Եթե ապավինեմ Քեզ, երբեք չեմ հոգնի (Ես.40:31):

                                                                                      Հռիփսիմե Մկրտչյան

Զարթուցիչը չեմ անջատելու

«Հիմա ճիշտ ժամանակն է քնից զարթնելու» (Հռոմ.13:11)

Սա նախազգուշացում է ինձ համար. տեսնում եմ, որ մեր ժամանակներում թմրությունը նկատելի է շատ քրիստոնյաների մեջ (Փեսայի գալստից առաջ քնած են թե՛ իմաստուն, թե՛ հիմար կույսերը): Ինձ պատվիրված է արթնանալ, ոչ թե քննարկել, թե ինչու են ուրիշները քնած: Արթուն պետք է լինեմ մտքով, արթուն լինեմ աղոթքներում, որ թշնամին չմտնի Տիրոջ տաճարը և գողություն անի: Հիմա ճիշտ ժամանակն է քնից արթնանալու: Էվալդ Ֆրանկ եղբայրը գրել է իր շրջաբերական նամակներից մեկում. «Երբ լսում եք կեսգիշերային աղաղակը՝ արթնանալու կոչը, չպետք է շրջվեք մյուս կողքի վրա և շարունակեք քնել»: Մարմնավոր կյանքում հաճախ եմ այդպես արել. անջատել եմ հեռախոսի զարթուցիչը ու նորից քնել: Դա վատ է, բայց ավելի վատ է, եթե այդ անեմ հոգևոր կյանքում: Այժմ Սուրբ Գրքի «զարթուցիչը» հնչում է. չեմ անջատելու, ուզում եմ արթնանալ և կարգի բերել իմ ճրագը:

Կյանքս՝ Սաղմոսաց գիրք ու հիմա 55-րդ գլխում եմ

«Երանի թե աղավնու թևեր ունենայի...» (Սաղմոս 55:6):

Ուզում եմ, որ բոլոր խոսքերս լինեն սաղմոսներ, ու կյանքս լինի Սաղմոսաց գիրք, ուր Տերն է գրում ամեն գլուխն ու համարը: Եթե կյանքս Սաղմոսաց գիրքն է, ուրեմն ես հիմա 55-րդ գլխում եմ: Դավթի նման ասում եմ. «Երանի թե աղավնու թևեր ունենայի, որ թռչեի ու հանգիստ լինեի»: Ու՞ր փախչեմ, որտե՞ղ ապաստան գտնեմ սաստիկ փոթորիկներից: Ու սաղմոսերգուի հառաչանքն է դուրս գալիս իմ սրտից. «Թշնամին չի ինձ նախատողը, ու ինձ ատողը չէ հպարտացողը, այլ... դու՝ իմ բարեկամ ու իմ սրտակից. քեզ հետ քաղցր զրույցներ ենք ունեցել ու միասին Աստծո տուն ենք գնացել»: Ոչ, պետք չեն ինձ աղավնու թևեր, երկնային Աղավնին մխիթարություն ու խաղաղություն կբերի իմ սրտին, չեմ ուզում անապատ փախչել. անապատի փորձությանը հաղթողը հաղթություն կտա ինձ, Նա կթաքցնի ինձ Իր ներկայության մեջ: 55-րդ սաղմոսի հուսահատությունն ու ցավը ապրելուց հետո հիմա ժամանակն է կայացնելու վերջին համարում գրված որոշումը. «Սակայն ես Քեզ պիտի հուսամ»:

Աստծո Խոսքը հիշելու համար լավ հիշողություն պետք չէ

(Սաղմոս 119:9-16)
Աստծո Խոսքը հիշելու համար
Պետք չէ լավ հիշողություն,
Իմանալու համար, թե ինչ է պետք
Նորից կանգ եմ առնում իմ սիրած սաղմոսում:
Սաղմոսերգուն Աստծո Խոսքը չի մոռանում,
Որովհետև այդ Խոսքը սրտի մեջ է պահում,
Այդ Խոսքերի մասին է անընդհատ պատմում,
Տիրոջ կանոնների շուրջ խորհրդածում,
Նրա հրամաններով է միշտ ուրախանում:
Ուզում եմ Աստծո Խոսքը իմ սրտում պահել,
Այդ Խոսքը թող միշտ շուրթերիս հնչի,
Այդ Խոսքի մասին անընդհատ մտածել,

Այդ Խոսքը մեծագույն ուրախությունս լինի:
Այդպես Նրա Խոսքերը երբեք չեմ մոռանա,
Եթե նույնիսկ ամենավատ հիշողությունն ունեմ,
Նրա կանոններից ես չեմ հեռանա.
Այդ Խոսքերը հավիտյան իմ սրտի ցնծությունն են:
Կարդալով իմ սիրած սաղմոսը՝ նորից եմ համոզվում.
Աստծո Խոսքը հիշելու համար պետք չէ լավ հիշողություն,
Պարզապես պետք է Աստծո Խոսքը սիրել,
Թանկագին գանձի պես սրտում թաքցնել: 

Հռիփսիմե Մկրտչյան

Իմ մասին չարություն են խորհում, ես կանոններիդ մասին եմ մտածում

(Սաղմոս 119:23,24)

Իշխանները նստում ու չարախոսում են ինձ,
Իսկ ես նստում եմ Քո Խոսքի առջև,
Իմ մասին նրանք չարություն են խորհում,
Կանոններիդ մասին եմ մտածում անվերջ:
Ոչ ոք կողքիս չէ բացի Քեզանից,
Քո կանոններն են ինձ խորհդրատու,
Թեև մոռացված լինեմ ամենից,
Միշտ պիտի հիշեմ Խոսքերդ կենսատու:

Հռիփսիմե Մկրտչյան 

Առակաց 20:22՝ հիշված պատվերը և մոռացված խոստումը

«Չարութեան փոխարէնը պիտի հատուցանեմ», մի ըսէր, Տէրոջը սպասիր ու Անիկա քեզի պիտի օգնէ» (Առակաց 20:22)

Թեև չեմ ասում, որ չարության փոխարեն պիտի հատուցեմ, այլ միշտ աղոթում եմ ինձ չարությամբ վերաբերվողների համար, այս հիշեցման կարիքը շատ ունեի, երբ Տերս անհատական պաշտամունքի ժամանակ ուշադրությունս հրավիրեց այս համարի վրա: Հատկապես կարիք ունեի հիշելու այս համարի երկրորդ մասը, որովհետև առաջինը չեմ մոռանում, թեև հաճախ շատ ջանքեր են պետք եղել, որ կատարեմ այդ պատվերը: Չարությանը չարությամբ պիտի չպատասխանեմ. սա հիշում եմ, մանավանդ որ Նոր Կտակարանում, հատկապես Լեռան քարոզում ու Պողոսի նամակներում հաճախ է հիշատակվում այդ պատվերը, բայց հաճախ եմ մոռանում խոստումը: Դա զարմանալի է, որովհետև հակված եմ ավելի շատ ուշադրություն դարձնելու խոստումներին ու պատվերները մոռանալու: Գոհանում եմ Տիրոջից, որ իմ տխրության պահին ուշադրությունս դարձրեց խոստումի վրա՝ Նա քեզ պիտի օգնի: Թագավորաց Թագավորը, տիեզերքի Արարիչն ու Տիրակալն է ինձ օգնելու, հոգ չէ, որ սիրելիներից շատերը կամ չեն ուզում օգնել կամ էլ չեն կարող: Իմ Տերը և՛ կարող է, և՛ ուզում է:
Երբ իմ հանդեպ չարություն են անում, ես
1. Մի բան պիտի չանեմ՝ չարությամբ պիտի չպատասխանեմ:
2. Մի բան էլ պիտի անեմ՝ Տիրոջը պիտի սպասեմ:
Ալելուիա, ինչ երջանկություն, որ երրորդ քայլը ես չեմ անելու, այլ Իմ Տերը՝ Նա ինձ օգնելու է: Նա ինձ կօգնի խաղաղությունս վերականգնել, ինձ ատողներին սիրել (իսկ դա հնարավոր չէ առանց Տիրոջ օգնության), կօգնի դիմանալ, կօգնի Իրեն հաճելի կյանքով ապրել և սպասել այն փառավոր օրվան, երբ Նա Ինքն է արցունքներս սրբելու:

Կոտրած սրտով

(Սաղմոս 34:18)

Երբեմն կոտրած սրտով մտածում եմ ես,
Որ Դու, Տեր, հեռու ես ինձանից,
Բայց Քո Խոսքը ճիշտ հակառակն է ասում.
«Մոտ է Տերը սրտով կոտրածներին»:
Տեր, ոչ մի սխալ չկա Քո գրած գրքում,
Հավիտյան է մնում այն, ինչ գրված է,
Որքան, որ հաստատ է, որ սիրտս կոտրած է,
Նույնքան հաստատ է, որ ինձ մոտ ես Դու:

Հռիփսիմե Մկրտչյան 

Աղոթքի առանձնաշնորհումը

Մի սքանչելի առանձնաշնորհում է ինձ տրված,
Արքային ամեն օր հանդիպելու պատիվ է ինձ շնորհված,
Ինձ երբեք չի ասում. «Զբաղված եմ, հետո արի»,
Երբեք հետ չի ուղարկում, ինձ համար միշտ ժամանակ ունի:
Նրա ընդունարանը բաց է ինձ համար
Շաբաթը յոթ օր, օրը քսանչորս ժամ,
Ուրախությամբ է Նա միշտ սպասում իմ գալուն,
Տիեզերքի Արարիչն ինձանից երբեք չի ձանձրանում:

Հռիփսիմե Մկրտչյան

Ուզում եմ մնալ ութերորդ գլխում

(Հռոմ.8:1)

Տեր, ես չեմ ուզում նորից հայտնվել
Հռոմեացիս յոթերորդ գլխում,
Թող այևս երբեք չասեմ.
«Ինչ խղճալի մարդ եմ ես»:
Քանզի օրենքը Քո Հոգու և Կյանքի
Ազատել է ինձ օրենքից մեղքի,
Եվ չկա այլևս դատապարտությունՆրանց համար, որ Քո Հոգով են քայլում.
Տեր, օգնիր ինձ մնալ ութերորդ գլխում:

Հռիփսիմե Մկրտչյան

Նորոգիր և բժշկիր

Հիսուս, իմ կյանքում նեղությունները բազում են,
Արցունքները հեղեղի պես են գալիս,
Բայց Քո պարգևած օրհնությունները
Եվ պատճառները, որոնք ժպիտ են բերում
Անհամեմատ ավելի շատ են:
Ատու՞մ են ինձ շատերը,
Այո՛, բայց սիրում ես Դու,
Ոմանք ինձ չեն հասկանում,
Բայց Դու իմ սիրտն ես քննում:
Փշրվել են հույսերս,
Բայց Քո գալստի երանելի հույսը ինձ հետ է միշտ,
Վիրավոր է սիրտս,
Բայց Դու իմ գթասիրտ Բժիշկն ես ընդմիշտ:
Կոտրած սրտիս բեկորները ցրվել են այս ու այն կողմ,
Բայց ոչ մեկը չի կորել:
Օգնիր դրանք հավաքել
Ու ձեռքերիդ մեջ դնել,
Բոլոր կտորները Քո սիրո սոսնձով սոսնձիր,
Խոսքիդ բալասանով սիրտս բժշկիր:

Հռիփսիմե Մկրտչյան