Զարմանալի է, չէ՞...

Զարմանալի չէ՞, թե ինչքան շատ է թվում 100 $-ը. երբ տանում ես եկեղեցի, և ինչքան՝ քիչ, երբ տանում ես զբոսավայր:
Զարմանալի չէ՞, թե ինչքան երկար է թվում Աստծուն մեկ ժամ ծառայելը, և ինչքան արագ է թիմը բասկետբոլ խաղում 60 րոպեում:
Զարմանալի չէ՞, թե ինչքան երկար է թվում եկեղեցում անցկացրած երկու ժամը, բայց ինչքան կարճ է այդ երկու ժամը կինոնկար դիտելիս:
Զարմանալի չէ՞, որ աղոթելիս ասելու բան չենք ունենում, բայց ընկերոջ հետ խոսելիս այդ դժվարությունը չունենք:
Զարմանալի չէ՞, թե ինչքան ենք ուրախանում, երբ բեյսբոլի խաղը լրացուցիչ նետումներ է ունենում, բայց տրտնջում ենք, երբ քարոզը սովորականից երկար է լինում:
Զարմանալի չէ՞, թե ինչքան դժվար է Աստվածաշնչից մեկ գլուխ կարդալը, և ինչքան հեշտ՝ գնայուն վեպից 100 էջ կարդալը:
Զարմանալի չէ՞, թե ինչպես են մարդիկ ուզում համերգի կամ խաղի ժամանակ առաջին շարքում նստել, բայց կռվում են եկեղեցական հավաքույթի ժամանակ վերջին շարքում տեղ ունենալու համար:
Զարմանալի չէ՞, որ մեզ 2-3 շաբաթ է պետք լինում եկեղեցում կատարվող որևէ իրադարձություն ծրագրելու համար, բայց ցանկացած այլ իրադարձություն կարողանում ենք ծրագրել վերջին վայրկյանին:
Զարմանալի չէ՞, թե ինչքան դժվար է որոշ մարդկանց համար Ավետարանի Ճշմարտությունը սովորելը և ուրիշներին հաղորդելը, բայց ինչքան հեշտ է նույն մարդկանց համար բամբասանքը հիշելը ու կրկնելը:
Զարմանալի չէ՞, թե ինչպես ենք հավատում լրագրում գրվածին, բայց կասկածում ենք Աստվածաշնչում գրվածին:
Զարմանալի չէ՞, որ բոլորը ուզում են երկինք գնալ առանց հավատալու, առանց մտածելու, առանց որևէ բան ասելու ու անելու:

Հեղինակն անհայտ է
 Անգլերենից թարգմանեց Հռիփսիմե Մկրտչյանը