Զրույց Առակաց 31-ի հերոսուհու հետ

Հռիփսիմե: Բարև, քույրիկ, հաճախ եմ քո մասին կարդում,
Երբեմն կարդալիս շատ եմ ես տխրում:
Առաքինի կին: Ինչու՞, Տիրոջով ուրախ պիտի լինես ամեն ժամանակ,
Չէ՞ որ այդ մասին գրված է Աստծո սուրբ Խոսքում:
Հռիփսիմե: Այո, բայց քեզ նմանվել ես շատ եմ ուզում,
Մինչդեռ դա ինձ անհնար է թվում.
Տնային գործերն անել միշտ հասցնում ես,
Նաև մեր բառերով ասած՝ գործարար կին ես.
Արտ ես գնում, հացդ հեռու տեղից ես բերում,
Այգի ես տնկում, ծածկոց պատրաստում,
Կտավ ես գործում ու վաճառում:
Երբեք չեմ կարող այդ ամենն անել:
Առաքինի կին: Իսկ դու շարունակիր պարզապես անել այն,
Ինչ, որ Տեր Հիսուսն է քեզ հանձնարարել.
Կտավ գործել քեզ մոտ չի՞ ստացվում.
Բայց ձեռքերդ թող Տիրոջ համար գործեն,
Այգի տնկել չե՞ս կարողանում,
Բայց կարող ես աշխատել քո Տիրոջ այգում:
Հռիփսիմե: Գուցե հասցնում ես այդքան գործեր անել,
Որովհետև դու աղախիննե՞ր ունես:
Առաքինի կին: Աղախիններ ունեմ, ճիշտ է,
Բայց գաղտնիքը բնավ դրա մեջ չէ:
Հռիփսիմե: Գուցե պատճառն այն գեղեցիկ հաճոյախոսությու՞նն է,
Որ դու լսել ես կյանքիդ մեջ բոլոր.
Այդ մասին կարդացել եմ 29-րդ համարում.
Ես այդ խոսքերը երբեք չեմ լսել ու չեմ լսելու:
Առաքինի կին: Իսկ հաջորդ համարը մի՞թե չես հիշում:
Հռիփսիմե: Գիտեմ, հմայքը սուտ է, ունայն՝ գեղեցկությունը,
Երկուսն էլ չունեմ:
Առաքինի կին: Իսկ շարունակությու՞նը.
Չէ՞ որ Տիրոջ վախը դու անշուշտ, ունես,
Իսկ ես մաղթում եմ, որ դու միշտ լինես,
Գթասիրտ ու իմաստուն,
Աստծո սիրով միշտ լեցուն: 

Հռիփսիմե Մկրտչյան