«Տէրոջը յանձնէ քու ճամփադ ու Անոր յուսա. եւ Անիկա պիտի կատարէ» (Սաղմոս 37:5):
Տիրոջը հանձնել ճանապարհը նշանակում է անվերապահորեն վստահել Նրան, չփորձել միջամտել, Տիրոջը «օգնել»: Երբ Տիրոջն եմ հանձնում ճանապարհս, պետք է մի բան անեմ` լիովին վստահեմ Նրան և հավատամ, որ Նա անպայման կգտնի լավագույն լուծումը: Հիշեցի եղբայրներիցս մեկի քարոզը, նա ասում էր` մի փորձիր ղեկը վերցնել վարորդի ձեռքից, վթար կլինի: Պատահել է, որ երբ նայել եմ, թե ինչպես է Տերը «վարում մեքենան» կյանքիս ճանապարհին, միջամտել եմ կամ խորհուրդներ տվել: Այլևս երբեք չպետք է ասեմ. «Հիսուս, ինչու՞ կանգնեցիր, մի քիչ արագ գնա», որովհետև Նա ինձանից լավ գիտի կյանքիս ճանապարհի «երթևեկության կանոնները»: Նա գիտի, թե երբ է պետք արագացնել, երբ` դանդաղեցնել, երբ է պետք կանգ առնել: Ես պետք է վստահ լինեմ, որ Նա ինձ ապահովությամբ ու ժամանակին տեղ կհասցնի:
Комментариев нет:
Отправить комментарий