«Միմյանց բեռը կրեք և այսպիսով կատարեցեք Քրիստոսի օրենքը» (Գաղ.6:2):
Մի անգամ եղբայրներիցս մեկն ինձ մի բան խնդրեց և հետն էլ ավելացրեց. «Գրված չի՞. «Միմյանց բեռները տարեք»: Ես էլ ասացի. «Ես միշտ ուրիշների բեռները տանում եմ, բայց ոչ ոք իմը չի ուզում տանել»: Նա կատակեց. «Քո բեռներն էլ կտանեմ, քեզ էլ կտանեմ. ու՞ր տանեմ»: Ծիծաղեցի, բայց երբեմն տխրում եմ դրա համար: Այո, ես բեռնակրի մասնագիտություն ունեմ Աստծո Թագավորությունում. երբեմն դառնությամբ մտածում եմ, որ իմ բեռները վերցնող չկա, իսկ ես ուրիշների բեռները սիրով և հոժարությամբ եմ վերցնում: Բայց չպետք է մոռանամ, որ կա Մեկը, որ վերցրել է իմ ամենամեծ բեռը` մեղքերս, և կարող է վերցնել մնացած բեռներն էլ` հոգսերս, խնդիրներս, ցավերս: Միայն թե ես մի անհեթեթ սովորություն ունեմ. բեռներս տանում եմ Հիսուսի մոտ, հետո գնում ու հետ եմ վերցնում: Որոշել եմ այլևս չդժգոհել Բեռնակրի մասնագիտությունից, որովհետև ամենամեծ Բեռնակիրն ինձ հետ է:
Комментариев нет:
Отправить комментарий